13.11.2015, 14:16
Od kiedy zajmuję się ezoteryką stwierdziłam, że z runami zawsze jest problem. Runisci nie są zgodni, nie mogą znaleźć wspólnego języka.
Najpowszechniej uznawana hipoteza głosi, że runy futharku starszego powstały albo z łaciny, albo też z jednego ze staroitalskich alfabetów. Ich kanciaste kształty, przypuszczalnie przystosowanie do nacinania w drzewie albo w metalu, nie są germańską innowacją, ale cechą, która jest charakterystyczna dla ówczesnych alfabetów, zarówno dla staroitalskiego jak i dla łaciny (np napis z Duenos, patrz artykuł "Wprowadzenie...").
Napis na hełmie z I w. p.n.e. znalezionym w Negau zawiera germańskie imię, Hariagastiz, zapisane w północno-etruskim alfabecie, i może być najwcześniejszym świadectwem połączenia mówionego języka germańskiego z alfabetycznym zapisem.
Zwłaszcza alfabet Retycki z Bolzano wydaje się być bezpośrednim poprzednikiem. Na 24 runy futharku starszego, 14 ma dokładny odpowiednik (a, b, d, w, θ, i, k, l, u, r, s, t, g, o). W sposób możliwy do poznania swoje odpowiedniki ma dalsze pięć ( f, z, h, m, n). A więc, zaczynając od alfabetu Bolzano, początek futharku starszego sprowadza się do innowacji pięciu run, samogłosek: e vs. ï, głoski przejściowej j, tylnojęzykowej głoski nosowej ŋ i wreszcie p (spekulacja Looijenga (1997) jako wariant b). Grot z Kowla, datowany na ok. 200 r.n.e., czasem przytaczany jest jako dowód szczególnego gotyckiego wariantu runicznego alfabetu. Zawiera inskrypcję tilarids, które w istocie może być w staroitalskim raczej, niż w alfabecie runicznym (biegnie z prawej na lewą stronę, z T i D zbliżonym bardziej do łaciny lub etruskiemu, niż do alfabetu z Bolzano, czy nawet run).
czytelnia/futhark_starszy
Najpowszechniej uznawana hipoteza głosi, że runy futharku starszego powstały albo z łaciny, albo też z jednego ze staroitalskich alfabetów. Ich kanciaste kształty, przypuszczalnie przystosowanie do nacinania w drzewie albo w metalu, nie są germańską innowacją, ale cechą, która jest charakterystyczna dla ówczesnych alfabetów, zarówno dla staroitalskiego jak i dla łaciny (np napis z Duenos, patrz artykuł "Wprowadzenie...").
Napis na hełmie z I w. p.n.e. znalezionym w Negau zawiera germańskie imię, Hariagastiz, zapisane w północno-etruskim alfabecie, i może być najwcześniejszym świadectwem połączenia mówionego języka germańskiego z alfabetycznym zapisem.
Zwłaszcza alfabet Retycki z Bolzano wydaje się być bezpośrednim poprzednikiem. Na 24 runy futharku starszego, 14 ma dokładny odpowiednik (a, b, d, w, θ, i, k, l, u, r, s, t, g, o). W sposób możliwy do poznania swoje odpowiedniki ma dalsze pięć ( f, z, h, m, n). A więc, zaczynając od alfabetu Bolzano, początek futharku starszego sprowadza się do innowacji pięciu run, samogłosek: e vs. ï, głoski przejściowej j, tylnojęzykowej głoski nosowej ŋ i wreszcie p (spekulacja Looijenga (1997) jako wariant b). Grot z Kowla, datowany na ok. 200 r.n.e., czasem przytaczany jest jako dowód szczególnego gotyckiego wariantu runicznego alfabetu. Zawiera inskrypcję tilarids, które w istocie może być w staroitalskim raczej, niż w alfabecie runicznym (biegnie z prawej na lewą stronę, z T i D zbliżonym bardziej do łaciny lub etruskiemu, niż do alfabetu z Bolzano, czy nawet run).
czytelnia/futhark_starszy
,,Lepiej bez celu iść naprzód niż bez celu stać w miejscu, a z pewnością o niebo lepiej, niż bez celu się cofać”
– Andrzej Sapkowski
CO ZASIEJESZ TO ZBIERZESZ
– Andrzej Sapkowski
CO ZASIEJESZ TO ZBIERZESZ