26.01.2014, 10:47
MOPS
Inne nazwy tej rasy psów (Niemcy), Carlin (Francja), Lo-Sze (Chiny), Mopshond (Holandia), Pug (kraje angielskojęzyczne)
Klasyfikacja FCI: Grupa IX. Psy do towarzystwa. Sekcja 11. Małe psy molosowate.
Nr FCI: 101
Mops jest największym psem pośród ras karłowatych. Masywna głowa i liczne głębokie zmarszczki raczej nie odpowiadają ideałowi psiej piękności. Braki w urodzie nadrabia mops przymiotami charakteru. Zwany jest „trefnisiem karłów" (tzn. ras karłowatych), uwielbia zabawę i figle, rozpiera go radość życia.
Ojczyzną mopsa są Chiny, gdzie rasa ta powstała około V wieku p.n.e. Był ulubieńcem tybetańskich mnichów i zdobył sobie popularność w Japonii. W Europie pojawił się w XVI wieku za sprawą holenderskich kupców, którzy odkryli go w czasie zamorskich podróży. Wielką popularność mops zyskał sobie w Niderlandach po tym, jak pies tej rasy rzekomo ostrzegł pewnego holenderskiego księcia przed atakiem hiszpańskich najeźdźców. W nagrodę mops został uznany za maskotkę partii orańczyków.
Na początku XVIII wieku rasa była już znana w całej Europie. W późniejszych wiekach zainteresowanie mopsem stopniowo malało i w pewnym okresie rasa była bliska wyginięcia. Dopiero po II wojnie światowej, gdy mops trafił do Stanów Zjednoczonych, rasa zaczęła się odradzać.
Dzisiaj mops jest wysoko cenionym psem do towarzystwa. Jest przyjazny, wesoły i zawsze skory do zabawy, a przy tym także lojalny, czuły, wrażliwy i na ogół łagodnie usposobiony. Dzięki tym cechom świetnie nadaje się na psa rodzinnego. Mops potrafi cieszyć się życiem i, choć bywa uparty i impulsywny, jest to raczej wina niedostatecznej dyscypliny niż jego natury.
Cechy fizyczne mopsa: krótka zwarta budowa ciała, szeroka klatka piersiowa, charakterystyczna duża i okrągła głowa z twarzą „pooraną1' głębokimi zmarszczkami (fałdami) i ozdobioną czarną maską, graniasta i tępa kufa (morda), małe, miękkie uszy zwykle załamane końcami ku przodowi i zwisające przy głowie, duże, okrągłe i ciemne oczy o proszącym spojrzeniu, które potrafi rozbroić najbardziej zagniewanego właściciela, mocno zakręcony ogon, kładziony na boku grzbietu (ideałem jest ogon z podwójnym skrętem). Szata mopsa jest gładka i lśniąca.
Maść może być srebrzysta, morelowa, płowa lub czarna. Niektóre mopsy o umaszczeniu morelowym mają czarną pręgę grzbietową biegnącą od wierzchołka czaszki do ogona. Ponieważ kufa (morda), maska i uszy mopsa są czarne, dla podkreślenia kontrastu najwyżej ceni się okazy maści morelowej lub płowej.
Mops jest prawie idealnym czworonogiem do towarzystwa i w domu. Należy jednak zaznaczyć, że linieje obficie, jest dość wybredny w jedzeniu, chrapie w czasie snu i potrzebuje więcej ruchu niż inne rasy karłowate.
Inne nazwy tej rasy psów (Niemcy), Carlin (Francja), Lo-Sze (Chiny), Mopshond (Holandia), Pug (kraje angielskojęzyczne)
Klasyfikacja FCI: Grupa IX. Psy do towarzystwa. Sekcja 11. Małe psy molosowate.
Nr FCI: 101
Mops jest największym psem pośród ras karłowatych. Masywna głowa i liczne głębokie zmarszczki raczej nie odpowiadają ideałowi psiej piękności. Braki w urodzie nadrabia mops przymiotami charakteru. Zwany jest „trefnisiem karłów" (tzn. ras karłowatych), uwielbia zabawę i figle, rozpiera go radość życia.
Ojczyzną mopsa są Chiny, gdzie rasa ta powstała około V wieku p.n.e. Był ulubieńcem tybetańskich mnichów i zdobył sobie popularność w Japonii. W Europie pojawił się w XVI wieku za sprawą holenderskich kupców, którzy odkryli go w czasie zamorskich podróży. Wielką popularność mops zyskał sobie w Niderlandach po tym, jak pies tej rasy rzekomo ostrzegł pewnego holenderskiego księcia przed atakiem hiszpańskich najeźdźców. W nagrodę mops został uznany za maskotkę partii orańczyków.
Na początku XVIII wieku rasa była już znana w całej Europie. W późniejszych wiekach zainteresowanie mopsem stopniowo malało i w pewnym okresie rasa była bliska wyginięcia. Dopiero po II wojnie światowej, gdy mops trafił do Stanów Zjednoczonych, rasa zaczęła się odradzać.
Dzisiaj mops jest wysoko cenionym psem do towarzystwa. Jest przyjazny, wesoły i zawsze skory do zabawy, a przy tym także lojalny, czuły, wrażliwy i na ogół łagodnie usposobiony. Dzięki tym cechom świetnie nadaje się na psa rodzinnego. Mops potrafi cieszyć się życiem i, choć bywa uparty i impulsywny, jest to raczej wina niedostatecznej dyscypliny niż jego natury.
Cechy fizyczne mopsa: krótka zwarta budowa ciała, szeroka klatka piersiowa, charakterystyczna duża i okrągła głowa z twarzą „pooraną1' głębokimi zmarszczkami (fałdami) i ozdobioną czarną maską, graniasta i tępa kufa (morda), małe, miękkie uszy zwykle załamane końcami ku przodowi i zwisające przy głowie, duże, okrągłe i ciemne oczy o proszącym spojrzeniu, które potrafi rozbroić najbardziej zagniewanego właściciela, mocno zakręcony ogon, kładziony na boku grzbietu (ideałem jest ogon z podwójnym skrętem). Szata mopsa jest gładka i lśniąca.
Maść może być srebrzysta, morelowa, płowa lub czarna. Niektóre mopsy o umaszczeniu morelowym mają czarną pręgę grzbietową biegnącą od wierzchołka czaszki do ogona. Ponieważ kufa (morda), maska i uszy mopsa są czarne, dla podkreślenia kontrastu najwyżej ceni się okazy maści morelowej lub płowej.
Mops jest prawie idealnym czworonogiem do towarzystwa i w domu. Należy jednak zaznaczyć, że linieje obficie, jest dość wybredny w jedzeniu, chrapie w czasie snu i potrzebuje więcej ruchu niż inne rasy karłowate.
Urodziłam się aniołem, ale kiedy życie połamało mi skrzydła, zaczęłam latać na miotle.