09.09.2012, 14:15
Skoro w Tarocie opisany jest cały wachlarz różnorodnych ludzkich zachowań, to tak sobie wykombinowałam czas jakiś temu, że również te zachowania, które są nieświadome, muszą być w którychś kartach zobrazowane. Nieświadomych reakcji jest mnóstwo (odruchy, przekazy niewerbalne, mechanizmy obronne i inne).
Spisałam króciutko kilka najbardziej podstawowych mechanizmów psychologicznych i chciałabym, abyśmy wspólnie postarali się odnaleźć je w kartach. Może to komuś pomóc w nauce, czy analizie kart. W końcu nasze pytania odnoszą się najczęściej właśnie do ludzkich zachowań i bliższe przyjrzenie się temu, czego nie widać na pierwszy rzut oka, może wesprzeć nie tylko interpretację, ale również pomóc nam samym w rozeznaniu się „o co chodzi”…
Nie bd narazie pisać wszystkich swoich skojarzeń - zapraszam do wymiany waszych spostrzeżeń, pytań, przykładów i opisów :usmiech:
Wyparcie – przykre emocje, których pojawienie sobie uświadamiamy – natychmiast zostają wyparte, czyli zapomniane. Oczywiście nadal są przechowywane przez podświadomość, ale człowiek funkcjonuje tak, jakby ich nigdy nie było. Przykładowo: doznaliśmy krzywdy od kogoś bliskiego, ale żeby móc dalej z tą osoba funkcjonować, zapominany o tym i funkcjonujemy, jakby nigdy nic się nie stało.
Tłumienie – dotkliwe i niemiłe emocje ignorujemy i świadomie skupiamy uwagę na innym obrazie, który zastąpi negatywne odczucia i myśli przyjemnymi. Przykładowo: nie chcemy czuć się gorsi od kogoś, więc, mimo że to właśnie odczuwamy – zachowujemy się, jakby nasze poczucie niższości nigdy nie zaistniało.
Projekcja – trudne emocje, z którymi sobie nie radzimy, przelewamy na inny obiekt i przypisujemy innej osobie. Przykładowo: złościmy się na kogoś i zamiast wyrazić to, przypisujemy komuś, że to on się na nas gniewa, albo: odczuwamy głód miłości i każdy obiekt, który zainteresuje się nami i jest dla nas miły, odbieramy, jako zakochany lub zauroczony naszą osobą.
Przemieszczenie – nie zawsze chcemy pozwolić sobie na wyrażenie uczuć wobec obiektu, który je wywołał i zastępczo kierujemy je wobec innego, wydającego się bezpieczniejszym. Przykładowo: dziecko złości się na rodziców, a wyładuje to na rówieśniku.
Formowanie reakcji – zachowanie wobec obiektu uczuć w sposób całkowicie niezgodny z emocjami. Przykładowo: zakochujemy się w kimś, ale okazujemy obiektowi niechęć i obojętność.
Przykład chyba celowo wybrałam, żeby wytypować Wisielca - nikt nie wie, co się w nim dzieje podczas tego zawieszenia... przecież nie odciął się od świata zewnętrznego bez powodu - coś musiało się wydarzyć, że zachowuje się teraz tak, a nie inaczej. Jeśli wejdziemy w głębsze znaczenie karty, możemy zobaczyć, że jego zachowanie jest całkowicie nieadekwatne do zdarzeń, o które pytamy kart.
Zaprzeczenie – zniekształcenie postrzeganego obrazu rzeczywistości, ignorujemy to, co wydaje jest nieprzyjemne i konfabulujemy sobie nowy obraz, pokazujący rzeczywistość w formie neutralnej lub przekształconej w całkowicie pozytywną. Przykładowo: widzimy, że ktoś źle nas poniża swoimi słowami, czy zachowaniem, ale tak staramy się wytłumaczyć jego zachowanie, żeby nie było dla nas przykre i nadajemy mu np. formę żartu lub poufałości.
Identyfikacja – przybieranie cech i zachowań innych osób, w celu załatwienia sprawy, która wydaje się za trudna dla nas samych. Przykład: dziewczyna żeby zdobyc partnera, ubiera się i zachowuje w określony sposób, który kojarzy jej się z kobiecymi stereotypami.
Racjonalizacja – zaprzeczamy prawdziwym emocjom, które powstają na skutek czyjegoś zachowania wobec nas i staramy się je zracjonalizować. Przykład: współpracownik ukradł nam dobry pomysł w pracy, a my mówimy sobie „nic się nie stało – i tak nie zrealizowałbym tego”.
Może Cesarz...?
Izolacja – oddzielamy negatywne emocje od zdarzenia, które je wywołało. Przykład: opowiadamy o okropnej awanturze z partnerem w taki sposób, jakby to dotyczyło innych osób, a nie nas samych.
Sublimacja – przesunięcie popędu, kierowanie energii z nieakceptowalnych w środowisku impulsów na akceptowalne. Przykładowo: mężczyzna w starszym wieku, odczuwający pożądanie do młodych dziewcząt, przeżywa intensywnie sytuację polityczną kraju.
Papież i Kapłanka - też celowo podałam taki, a nie inny przykład, bo te dwie karty uważam za niezdrowo "niezyciowe" - życie to miliony fantastycznych spraw, a oni zachowują się tak, jakby tylko wiedza i duchowośc istniały...
Kompensacja – wynagradzanie sobie przykrych lub trudnych emocji, które przeżywamy, innymi, sprawiającymi chwilową przyjemność. Na przykład: ktoś ważny dla nas ocenił negatywnie nasze postępowanie, więc idziemy „na zakupy”, żeby poprawić sobie nastrój.
Fiksacja – uporczywe powtarzanie jakiegoś zachowania, które ma na celu odrzucenie przykrych myśli i emocji. Przykładowo: partner wraca do domu pijany, a my w tym czasie zaczynamy za każdym razem szorować łazienkę – na pozór sytuacja bez ładu i składu, ale doskonale pokazuje mechanizm ucieczkowy od nieprzyjemnych emocji.
Konfabulacja – uzupełnianie luk pamięciowych zmyślonymi treściami. Na przykład: nie pamiętemy dokładnie, co wydarzyło się w dzieciństwie i układamy historie, które nie miały miejsca, a w istnienie których święcie wierzymy, że się wydarzyły.
Stawiam na Maga - sztukmistrz w każdym calu...
Humor – żartobliwe mówienie o czymś, co jest dla nas trudne od zaakceptowania lub przekazania w sposób neutralny. Przykładowo: słyszymy od kogoś niemiłą ocenę naszego postępowania i zamiast się z nią skonfrontować, mówimy sobie „oj tam, oj tam”.
Regresja – kiedy ktoś nie radzi sobie z trudnymi emocjami, zaczyna zachowywać się w sposób charakterystyczny dla młodszej fazy rozwojowej, np. nastoletnie dziecko moczy się, albo dorosła kobieta nie potrafi wyrazić wprost do szefa, że chce podwyżkę, przybiera więc automatycznie postawę słodkiej dziewczynki, która zrobiła dobry uczynek i wdzięcząc się, oczekuje nagrody.
Tu obstawiam Głupca - dorosły człowiek, z niedojrzałym zachowaniem. Pytam się, dlaczego tak jest i jedną z odpowiedzi może być właśnie nieumiejętność poradzenia sobie z czymś.
Spisałam króciutko kilka najbardziej podstawowych mechanizmów psychologicznych i chciałabym, abyśmy wspólnie postarali się odnaleźć je w kartach. Może to komuś pomóc w nauce, czy analizie kart. W końcu nasze pytania odnoszą się najczęściej właśnie do ludzkich zachowań i bliższe przyjrzenie się temu, czego nie widać na pierwszy rzut oka, może wesprzeć nie tylko interpretację, ale również pomóc nam samym w rozeznaniu się „o co chodzi”…
Nie bd narazie pisać wszystkich swoich skojarzeń - zapraszam do wymiany waszych spostrzeżeń, pytań, przykładów i opisów :usmiech:
Wyparcie – przykre emocje, których pojawienie sobie uświadamiamy – natychmiast zostają wyparte, czyli zapomniane. Oczywiście nadal są przechowywane przez podświadomość, ale człowiek funkcjonuje tak, jakby ich nigdy nie było. Przykładowo: doznaliśmy krzywdy od kogoś bliskiego, ale żeby móc dalej z tą osoba funkcjonować, zapominany o tym i funkcjonujemy, jakby nigdy nic się nie stało.
Tłumienie – dotkliwe i niemiłe emocje ignorujemy i świadomie skupiamy uwagę na innym obrazie, który zastąpi negatywne odczucia i myśli przyjemnymi. Przykładowo: nie chcemy czuć się gorsi od kogoś, więc, mimo że to właśnie odczuwamy – zachowujemy się, jakby nasze poczucie niższości nigdy nie zaistniało.
Projekcja – trudne emocje, z którymi sobie nie radzimy, przelewamy na inny obiekt i przypisujemy innej osobie. Przykładowo: złościmy się na kogoś i zamiast wyrazić to, przypisujemy komuś, że to on się na nas gniewa, albo: odczuwamy głód miłości i każdy obiekt, który zainteresuje się nami i jest dla nas miły, odbieramy, jako zakochany lub zauroczony naszą osobą.
Przemieszczenie – nie zawsze chcemy pozwolić sobie na wyrażenie uczuć wobec obiektu, który je wywołał i zastępczo kierujemy je wobec innego, wydającego się bezpieczniejszym. Przykładowo: dziecko złości się na rodziców, a wyładuje to na rówieśniku.
Formowanie reakcji – zachowanie wobec obiektu uczuć w sposób całkowicie niezgodny z emocjami. Przykładowo: zakochujemy się w kimś, ale okazujemy obiektowi niechęć i obojętność.
Przykład chyba celowo wybrałam, żeby wytypować Wisielca - nikt nie wie, co się w nim dzieje podczas tego zawieszenia... przecież nie odciął się od świata zewnętrznego bez powodu - coś musiało się wydarzyć, że zachowuje się teraz tak, a nie inaczej. Jeśli wejdziemy w głębsze znaczenie karty, możemy zobaczyć, że jego zachowanie jest całkowicie nieadekwatne do zdarzeń, o które pytamy kart.
Zaprzeczenie – zniekształcenie postrzeganego obrazu rzeczywistości, ignorujemy to, co wydaje jest nieprzyjemne i konfabulujemy sobie nowy obraz, pokazujący rzeczywistość w formie neutralnej lub przekształconej w całkowicie pozytywną. Przykładowo: widzimy, że ktoś źle nas poniża swoimi słowami, czy zachowaniem, ale tak staramy się wytłumaczyć jego zachowanie, żeby nie było dla nas przykre i nadajemy mu np. formę żartu lub poufałości.
Identyfikacja – przybieranie cech i zachowań innych osób, w celu załatwienia sprawy, która wydaje się za trudna dla nas samych. Przykład: dziewczyna żeby zdobyc partnera, ubiera się i zachowuje w określony sposób, który kojarzy jej się z kobiecymi stereotypami.
Racjonalizacja – zaprzeczamy prawdziwym emocjom, które powstają na skutek czyjegoś zachowania wobec nas i staramy się je zracjonalizować. Przykład: współpracownik ukradł nam dobry pomysł w pracy, a my mówimy sobie „nic się nie stało – i tak nie zrealizowałbym tego”.
Może Cesarz...?
Izolacja – oddzielamy negatywne emocje od zdarzenia, które je wywołało. Przykład: opowiadamy o okropnej awanturze z partnerem w taki sposób, jakby to dotyczyło innych osób, a nie nas samych.
Sublimacja – przesunięcie popędu, kierowanie energii z nieakceptowalnych w środowisku impulsów na akceptowalne. Przykładowo: mężczyzna w starszym wieku, odczuwający pożądanie do młodych dziewcząt, przeżywa intensywnie sytuację polityczną kraju.
Papież i Kapłanka - też celowo podałam taki, a nie inny przykład, bo te dwie karty uważam za niezdrowo "niezyciowe" - życie to miliony fantastycznych spraw, a oni zachowują się tak, jakby tylko wiedza i duchowośc istniały...
Kompensacja – wynagradzanie sobie przykrych lub trudnych emocji, które przeżywamy, innymi, sprawiającymi chwilową przyjemność. Na przykład: ktoś ważny dla nas ocenił negatywnie nasze postępowanie, więc idziemy „na zakupy”, żeby poprawić sobie nastrój.
Fiksacja – uporczywe powtarzanie jakiegoś zachowania, które ma na celu odrzucenie przykrych myśli i emocji. Przykładowo: partner wraca do domu pijany, a my w tym czasie zaczynamy za każdym razem szorować łazienkę – na pozór sytuacja bez ładu i składu, ale doskonale pokazuje mechanizm ucieczkowy od nieprzyjemnych emocji.
Konfabulacja – uzupełnianie luk pamięciowych zmyślonymi treściami. Na przykład: nie pamiętemy dokładnie, co wydarzyło się w dzieciństwie i układamy historie, które nie miały miejsca, a w istnienie których święcie wierzymy, że się wydarzyły.
Stawiam na Maga - sztukmistrz w każdym calu...
Humor – żartobliwe mówienie o czymś, co jest dla nas trudne od zaakceptowania lub przekazania w sposób neutralny. Przykładowo: słyszymy od kogoś niemiłą ocenę naszego postępowania i zamiast się z nią skonfrontować, mówimy sobie „oj tam, oj tam”.
Regresja – kiedy ktoś nie radzi sobie z trudnymi emocjami, zaczyna zachowywać się w sposób charakterystyczny dla młodszej fazy rozwojowej, np. nastoletnie dziecko moczy się, albo dorosła kobieta nie potrafi wyrazić wprost do szefa, że chce podwyżkę, przybiera więc automatycznie postawę słodkiej dziewczynki, która zrobiła dobry uczynek i wdzięcząc się, oczekuje nagrody.
Tu obstawiam Głupca - dorosły człowiek, z niedojrzałym zachowaniem. Pytam się, dlaczego tak jest i jedną z odpowiedzi może być właśnie nieumiejętność poradzenia sobie z czymś.