Karty Tarota - Diabeł - XV

[Izka]

Ogólne znaczenie
Karta Diabelskiego Tarota wyraża królestwo tabu - kulturowo odrzuconą dzikość i niestrawioną stronę cienia, którą każdy z nas nosi w naszej podświadomości. Ten cień jest w istocie rdzeniem naszego bytu, którego nie możemy się pozbyć i nigdy nie odniesiemy sukcesu w oswajaniu. Od najwcześniejszych wersji, które przedstawiały demona-wampira, Diabeł budził napędzany przez kościół strach, że człowiek może „stracić duszę” wobec dzikich i namiętnych sił.
Obraz diabła, który pojawił się w połowie XVII wieku, daje nam bardziej wyrafinowane wyobrażenie - „bogini-kozła ofiarnego”, którego ezoteryczna nazwa to Bafomet. Wulkaniczne rezerwy namiętności i pierwotnego pożądania wzmacniają jej wysiłki, aby przezwyciężyć presję stereotypowych ról i doświadczyć prawdziwej wolności duszy.
W odwróconej pozycji
Odwrócona karta Diabła sugeruje, że lubisz tworzyć chaos i opór bez konkretnego, pozytywnego powodu. Twoje poczucie humoru może być nieco pokręcone. Twoim motywem może być zemsta lub po prostu jesteś drażniący.
Pasmo młodocianych żartownisiów w tobie musi zostać skorygowane i zmienione, zanim wpadniesz w dalsze kłopoty. Tłum te impulsy, dopóki nie uda ci się skutecznie odejść od tego nieostrożnego zachowania. Takie wybryki będą cię kosztować na dłuższą metę, nawet jeśli wydają się zabawne w tej chwili.

Karta Diabła radzi pokazać trochę odwagi. W tej sytuacji nie można nic zyskać, starając się być subtelnym lub strategicznym. Potwierdź swój plan, wypowiedz się uczciwie i pozwól żetonom spaść tam, gdzie mogą. Najlepszym rozwiązaniem może być wyrażenie prawdziwych emocji, a nawet gniewu. Uznaj, że masz jakiekolwiek uczucia. Chociaż odegranie tego, co czujesz w każdej sytuacji, może nie być konieczne, zaakceptowanie mocy i głębi twojego wewnętrznego doświadczenia pozwala pozostać wiernym sobie.

[Nut]

Diabeł - jest super na sex!!!  :diablo:

 Wątpię czy taka super. Karta Diabeł mówi o wszelkich uzależnieniach, dewiacjach  także  od seksu w seksie.

---

Fantastical Tarot by Nathalie Hertz, Maddonni Tarot


Zawody, jakie może reprezentować karta Diabeł;
Finansista, biznesmen, dyrektor, model, modelka, artysta, osoba sławna, osoba bardzo bogata i wpływowa, ktoś na bardzo wysokim stanowisku, strażnik więzienny, właściciel przedsiębiorstwa, jubiler, architekt, notariusz, prawnik.

[Elżbieta]

Kowadło na którym stoi Diabeł. 




Myślę o jego piedestale jak o kowadle diabła: Nieczułe serce i diabelskie kowadło Na tym wykuwa wszystkie grzechy... Zatwardziałe serce i kowadło diabła. To właśnie na tym wykuwa wszystkie grzechy... I tak książę Bourgongne myślał o zrujnowaniu księcia Orleanu i sposobów, aby stracić jego życie: przeklęta myśl o kowadle diabła, duchu zemsty, niepokoju i nienawiści, przez sugestię, która & by wykonać jego pasja, Ośmielił wielu ludzi, że wiedział, że jest wrogiem księcia Orleanu, czując, że ci ludzie są bardziej zdolni niż inni, aby mu służyć temu cholernemu celowi. I od tamtej pory książę Bourgogne nosił swoją myśl, aby zrujnować księcia Orleanu, i aby sprawić, że straci życie: przeklęta myśl, na kowadle diabła, duch zemsty, kłopotów i nienawiści, za sugestią, której i do wykonania ute jego pasja, Prowadził kilkoma osobami, których uważał za wrogów księcia Orleanu, wierząc, że są bardziej zdolni od innych, aby służyć mu ten przeklęty cel. 
Annały Generalne miasta Paryża. 
By Claude Malingre, 1640.

"Nieczułe serce jest kowadłem diabła. Na tym wykuwa wszystkie grzechy, a nie czujesz uderzeń. " (Zaczarowany świat, 1694)

Kowadło jako godło diabła: Diabeł, według św. Jeroma: "... stoi jak kowadło, którego nic nie może zużyć. Serce diabła jest twarde i nieelastyczne, ma głupotę i sztywność kamienia. Zaciska się, albo stoi twardo jak kowadło, które się nie wygina... oswaja i wygina wszystko, co na nim umieszczone, ale dla niego pozostaje bez ruchu: taki jest demon. Biją go wyrzuty wiernych, uderzają go wyrocznie proroków, deptane przez zwycięstwa męczenników; mimo to zawsze pozostaje sztywny, twardy, nieelastyczny i oddany wiecznym mękom. " 
Św. Jerome, Komentarz Hioba.

źródło; Historia tarota

[Viki5]

Myślę o jego piedestale jak o kowadle diabła: Nieczułe serce i diabelskie kowadło Na tym wykuwa wszystkie grzechy

 Tak przedstawiony Diabeł jest w tarocie Marsylskim. U Waita Diabeł stoi na piedestale Cesarza. Ma skrzydła nietoperza oraz odwrócony pentagram - symbol seksu. Łańcuchy symbolizują mentalne zniewolenie.

[Vel - Vel]

Cytat z książki „Vademecum Tarocisty” – Hajo Banzhaf „ (…)… 

Patrząc na tę kartę nie należy mieszać rysunku z tym, co się pod nim kryje. Rysunek jest tradycyjny i odzwierciedla ten światopogląd, który współcześnie wywołuje tylko uśmiech lub gniew wywołany przez nikczemności Wielkiej Inkwizycji. Jednakże wyciągać z tego wniosek, że jakoby Diabła w ogóle nie było lub nie istnieje Zło jako takie, byłoby dużą pomyłką (porównaj z cytatem z Baudelaire). 

Przedstawienie Diabła z rogami zostało szczególnie upodobane przez średniowieczny kościół, który w taki sposób prześladował bogów poprzednich religii. Nawiasem mówiąc rogi należą do kultu bóstw księżycowych i symbolizują sierp wzrastającego i ubywającego Księżyca. Rogi zwierząt również są poświęcone bóstwom księżycowym, przede wszystkim Diane – Artemidzie, która między innymi była boginią polowania. Rogami ozdabiano także „króla – jelenia”, który wstępował w związek małżeński z najwyższą kapłanką w czasie święta poświęconego bogini Księżyca.
 Z drugiej strony wiele mitów opowiada, jak Diana w czasie „andos” (corocznego odnowienia swego dziewictwa), swego „króla – jelenia” zaszczuła psami na śmierć. Powiedzenie, że zdradzanemu mężowi przyprawiane są rogi, dobrze odzwierciedla ten mit.

W gnostycyzmie diabeł był czczony jako prawdziwy przyjaciel i bóg wszystkich ludzi, w przeciwieństwie do nieobliczalnego i mściwego chrześcijańskiego Boga, który pomimo swojej wszechmocy, potrzebował śmierci swego syna, by pojednać się z ludzkością. 

Diabeł był natomiast czczony w postaci Lucyfera – Prometeusza, który ze współczucia dla ludzi ukradł bogom ogień, by podarować go człowiekowi wegetującemu w ciemnościach i zimnie i za to musiał zapłacić potworną karę. Nie zależnie od tego, jak każdy z nas będzie się odnosił do tych obrazów, to nie powinno się przekonywać siebie, że zło (możecie je nazywać jak chcecie) nie istnieje. Wizerunki w ciągu stuleci często się zmieniały, ale nasze, prawie odruchowe przyzwyczajenie, widzieć zło w każdym, tylko nie w sobie, pozostało niezmienne. 

Diabeł jest naszym cieniem lub zbiorowym cieniem społeczeństwa i posiada tą dziwną właściwość, że wywołujemy i warunkujemy go sami, ale jego istnienie przedłuża się mimo nas. Dlatego musimy nauczyć się jednak szukać go nie tylko „tam u innych”, lecz i w sobie samym. Kto chce poznać swój cień, niech weźmie kartkę papieru i wyliczy wszystkie cechy i sposoby zachowania, których w ogóle nie może znieść u innych. 

Rezultat będzie doskonałym odbiciem i szczegółowym opisem strony cieni. Bardzo przykre przy tym jest to, że najbardziej nie podoba nam się u innych brak duchowości, który nam samym nie pozwala rozpoznać jej w sobie. Żeby uwolnić się od tych łańcuchów, trzeba najpierw je poznać, a dopiero potem można je zdjąć. 

Z numerologicznej sumy liczby 15 (=6), a w talii Waite’a również z kompozycji rysunku wypływa pokrewieństwo z kartą Kochankowie (VI), ukazując ciemną stronę miłości, która utknęła w fazie seksu lub walki o przewagę psychologiczną. 
Podniesiona ręka Diabła przypomina rękę Kapłana (V), ale ręka tego ostatniego uczy, ze jest świat widzialny i nie widzialny. Natomiast ręka Diabła temu zaprzecza. On twierdzi, że nie ma nic oprócz widocznej rzeczywistości. W związku z tym Diabeł symbolizuje także absolutny materializm. … (…)” 

„Kto wie, że popełnił błąd i nie próbuje go naprawić, popełnia drugi błąd.” Konfucjusz
 Mądra sentencja. Podoba mi się

[Gren]

Ostatnio stawiałem karty sąsiadowi. Wyszedł mi Diabeł. Czy można go połączyć  z chorobą alko.

[Elżbieta]

Ostatnio stawiałem karty sąsiadowi. Wyszedł mi Diabeł. Czy można go połączyć  z chorobą alko

Jak najbardziej. Diabeł symbolizuje wszelkie uzależnienia z których można,  a nawet trzeba się uwolnić, chociaż nie jest to łatwy proces. One szkodzą nam i ludziom z którymi mamy do czynienia. Wszystko jest w naszej głowie. Często bez pomocy kogoś z zewnątrz nie poradzimy sobie.

[Nut]

W karcie Diabeł oprócz zazdrości o partnera możemy zazdrościć innym ludziom dosłownie wszystkiego: pieniędzy, pozycji zawodowej, talentu, rodziny, domu, samochodu, podróżowania. Ona ma – a ja nie mam i tak strasznie jej zazdroszczę, bo też bym chciała. Dosłownie jestem taka zazdrosna, że nie mogę nad tym zapanować, wystarczy, że pomyślę o danej osobie/sytuacji/ rzeczy a się bardzo denerwuję, jestem wściekła. 

A jeśli jeszcze Diabeł jest odwrócony to zazdroszczę chorobliwie, obgaduję za plecami, robię przykrości i życzę jej/jemu wszystkiego co najgorsze, cieszę się, gdy powinie się noga tej osobie, gdy dotknie ją nieszczęście. Trudno mi również ukryć swoją zazdrość.

[Wenusx]

W karcie Diabeł oprócz zazdrości o partnera możemy zazdrościć innym ludziom dosłownie wszystkiego: pieniędzy, pozycji zawodowej, talentu, rodziny, domu, samochodu, podróżowania. Ona ma – a ja nie mam i tak strasznie jej zazdroszczę, bo też bym chciała. Dosłownie jestem taka zazdrosna, że nie mogę nad tym zapanować, wystarczy, że pomyślę o danej osobie/sytuacji/ rzeczy a się bardzo denerwuję, jestem wściekła. 

A jeśli jeszcze Diabeł jest odwrócony to zazdroszczę chorobliwie, obgaduję za plecami, robię przykrości i życzę jej/jemu wszystkiego co najgorsze, cieszę się, gdy powinie się noga tej osobie, gdy dotknie ją nieszczęście. Trudno mi również ukryć swoją zazdrość.

Nie o taki rodzaj zazdrości chodzi. Nie w takiej formie. W Karcie Diabła chodzi głównie o nałogi, chorobliwe przywiązanie do kogoś lub czegoś. Zazdrość jest też, tylko wtedy używamy podstępu aby kogoś od nas uzależnić. Robią to banki, firmy ubezpieczeniowe, zakłady pracy. Robimy to my poprzez wmawianie komuś, że bez nas zginie. Nie ma szans na samodzielną egzystencję. Nie kochając podstępnie uzależniamy od siebie drugą osobę.

[Brigit]

O karcie tarota  Diabeł z Taraki 

30 sierpnia 2011

Terravis Wiktor Rumocki

Serial: Tarotowe opowieści
O karcie Diabeł i sabatach czarownic

Witam Czytelników!

Powracam do tematu tarotowych kart atutowych 0 i XV, a ściślej do kontrowersji związanych z ich interpretacją. Poszczególne karty atutowe Tarota cechują się bogactwem znaczeń. Im dłużej wpatrujemy się w te wizerunki, tym więcej ujawnia się z ich symboliczno - mistycznej treści. Po dostrzeżeniu pierwszego i na pierwszy rzut oka najbardziej oczywistego poziomu znaczeń okazuje się, że za tym pierwszym (istotnym i ważnym !) poziomem ukryte są sensy głębsze odkrywające niejako drugą (a bywa, że i trzecią, czwartą...) stronę danego tarotowego atutu.

Kartą Tarota wzbudzającą chyba najwięcej kontrowersji i niejasności odnośnie jej całościowej interpretacji jest atut
nr XV - Diabeł. Sprawa ta była już kilkakrotnie poruszana w Tarace, między innymi w artykułach Diabeł tarotowy i zwykły, Bogini Inana, czyli inny Diabeł w Tarocie oraz Między Panem a Ereszkigal. Obraz tej karty z klasycznej talii Tarota Marsylskiego jest, o czym we wzmiankowanych tekstach była mowa - dosyć niezwykły, co więcej można powiedzieć, że na tle popularnych wizerunków diabelskich rodem ze średniowiecza i renesansu jest czymś unikatowym.

Jak się okazało miał on według wszelkiego prawdopodobieństwa źródło w płaskorzeźbach uznawanych za wizerunki babilońskiej boginii świata podziemnego Ereszkigal, lub też za wizerunki żeńskiego demona Lilith.


Popularnym motywem dawnej ikonografii było przedstawianie Diabła jako postaci koziokształtnej. Co do powodów takiego upatrywania Diabła pod kozią powierzchownością patrz odcinek blogu Wojciecha Jóźwiaka Tarot czyli kozły i owce oraz wymieniony już tekst mojego autorstwa pt. Między Panem a Ereszkigal, w którym przedstawiłem bliżej jednego z pogańskich bogów starożytnej Grecji - Pana, z którego kultem chrześcijaństwo długo nie mogło sobie poradzić. Pomimo wysiłków i prześladowań wspomnianego kultu nigdy nie udało się w pewnych miejscach Europy całkowicie wykorzenić - stał się on źródłem opowieści o sabatach czarownic, które podczas tajemnych nocnych obrzędów miały między innymi spółkować z Diabłem...



Jak już kiedyś pisałem niezwykły wizerunek z Tarota Marsylskiego długo wydawał mi się nie mieć nic wspólnego z koziokształtnymi popularnymi przedstawieniami postaci diabelskich ( w tym również z wizerunkami Diabła z drugiej obok marsylskiej francuskiej tradycji karcianej: Tarota de Besancon)



aż do dnia, w którym natknąłem się na zdjęcie z płaskorzeźbą Ereszkigal - Lilith, która stoi nie na lwach tylko na koziorożcach.



W tym miejscu przypomnę o zodiakalnej atrybucji XV karty atutowej Tarota według tradycji Zakonu Złotego Brzasku - jest to Koziorożec. (zodiakalnym, planetarnym i elementalnym atrybucjom kart Tarota poświęcę następny odcinek blogu).

Jeśli jest to atut zodiakalny Koziorożca, to czy uprawnionym jest doszukiwanie się w tej karcie jedynie symbolu zła wszelakiego? Otóż nie. Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że karty Głupca i Diabła mają podwójne - pozytywne i negatywne znaczenia. (i o obydwu trzeba pamiętać) Niektórzy twórcy tarotowych talii akcentowali znaczenia negatywne (Diabeł z talii Jean Dodal i z talii Waite'a), inni pozytywne (wizerunki Głupca w taliach tradycji Złotego Brzasku). Twórcy talii marsylskich ukazują negatywną stronę XV karty - w talii Jean Dodal diabelskie berło wieńczą ośle uszy - symbol głupoty. W dawnej ikonografii istniało wyraźne ikonograficzne powiązanie Głupca z Diabłem. Patrz Głupiec z talii Estensi i Diabeł z marsylskiej talii Dodal...



oraz wizerunek diabła z książki francuskiej "Dictionaire infernal" i Głupiec z talii Tarota Marsylskiego.



Jeśli mówimy o wyeksponowaniu negatywnych znaczeń tych kart, to wychodzono tu z założenia, że jeśli mądrość jest pochodzenia boskiego (obrazem Sofii - boskiej mądrości jest arkanum nr II - Papessa), to a contrario głupota winna być pochodzenia diabelskiego.

Piętnasta karta Tarota mówi o materii i cielesności (te więzy, którymi dwie postaci są przywiązane do postumentu oznaczają więzy materii) Pozytywną stronę tej karty wyraża Pan - grecki bóg Natury i płodności. Aleister Crowley
w swym dziele The Book of Thoth pisze, że atut ten przedstawia Pana pangenetora - tego który wszystko stwarza,
a pospolite rozumienie tego arkanum uważa za wulgarne i wypaczające jego pełny sens.

Negatywny aspekt tej karty, o którym też musimy pamiętać, a który prezentowany jest w taliach marsylskich związany jest z Lilith. Diabeł tam portretowany jest według mnie sukkubem. W tradycji okultystycznej sukkuby są demonami dążącymi do doprowadzenia swej ofiary do całkowitej degeneracji w sferze płciowości. (Skutki działania sukkubów - patrz dzieła markiza de Sade...)

W artykule Między Panem a Ereszkigal wyraziłem pogląd, że upodabnianie postaci z XV karty Tarota do greckiego Pana wygląda na efekt późniejszego udziwniania Tarota. Jednakże wspomniałem też o drugiej możliwości - że istniały dwie tradycje, które z różnych względów nie były łączone w jednym wydaniu kart.

Ten drugi pogląd wydaje się godny uwagi z dwóch powodów. Po pierwsze od mniej więcej XIV wieku zaczęło pojawiać się w Europie przekonanie o istnieniu tajemnej sekty czarownic dążącej do zniszczenia chrześcijaństwa,
a której jednym z głównych elementów działalności miały być sekretne obrzędy polegające na oddawaniu czci Diabłu pod postacią kozła (jak widać sabatycznych misteriów ku czci Pana nie dało się całkiem zniszczyć).

Zatem umieszczenie na kartach wizerunku "koziokształtnego" mogło być źródłem niepotrzebnego ryzyka związanego z groźbą posądzenia o kult. Po drugie zastąpienie wizerunku kojarzącego się z greckim bogiem Panem postacią demonicznego sukkuba podobnego do wizerunków z płaskorzeźbami Lilith miało na uwadze także względy bezpieczeństwa wróżebnego użytkowników Tarota.

W czasach popularności tych kart jako gry były one używane głównie w celach hazardowych. Mało kto był wtajemniczony w pełną symbolikę i znaczenia Tarota, ale wielu ludzi i tak zapewne domyślało się jego okultystycznego przeznaczenia, co oznaczało próby wykorzystywania tych kart w celach dywinacyjnych. Przy czym jak nietrudno się domyślić brak scen na arkanach małych powodował, że najczęściej ograniczano się do wykorzystywania arkanów wielkich. Przy używaniu do wróżenia jedynie kart atutowych wskazanym było, aby niewtajemniczony w pełnię mistycznych znaczeń Tarota zauważył na początku przede wszystkim ostrzegające negatywne aspekty arkanów Głupiec i Diabeł.

Wspomnieć trzeba o pewnej legendzie: otóż Aleister Crowley miał w swojej talii zdjąć pewne zabezpieczenia, które obecne są w taliach marsylskich oraz w talii Artura Waite'a. Odrobinę w tym prawdy jest: chodzi właśnie o pełne zrozumienie karty Diabeł. W talii Waite'a i w Tarocie Marsylskim karta ta ma znaczenie w większej części jednoznacznie ostrzegające, natomiast w talii Crowleya, która eksponuje to, że karta ta jest atutem zodiakalnym Koziorożca przedstawiającym pogańskiego boga Pana i "męską energię w jej najbardziej męskiej postaci" pozytywne lub negatywne znaczenie tej karty zależy od pytania i jej miejsca w rozkładzie. (i nie oznacza ona sił demonicznych, od tego jest raczej źle położona karta Księżyc)

Podobnych kontrowersji dostarcza karta Głupiec, która w taliach marsylskich przedstawia brodatego wędrowca z potarganymi portkami, któremu na dodatek pies doskakuje do tyłka. Ta karta w dawnych taliach francuskich, jak i włoskich miała w swym zwykłym znaczeniu wróżebnym być przede wszystkim ostrzeżeniem. Przed czym? Mówiąc najprościej przed głupotą, naiwnością i groźbą "znalezienia się na lodzie". Ale czy to jedyny poziom znaczenia? Nie, jak to już przedstawiłem w artykule Głupiec i Magik postać Głupca zawiera w sobie gwiazdozbiór Oriona,

a zatem należy on do sfery gwiazd.

Można też zauważyć, że jest on odwrotnością Eremity - Głupiec i Eremita w Tarocie marsylskim są bardzo do siebie podobni i tak naprawdę zdają się być dwoma stronami tej samej postaci. Eremita to archetyp starego mędrca,
a Głupiec będący jego odbiciem jest między innymi obrazem tego, że mędrzec niejednokrotnie bywa wygnańcem i musi ukrywać się pod maską błazna, a na dodatek uznany może być za... sługę Diabła.

W oryginalnej talii Złotego Brzasku Głupiec sportretowany został jako dziecko zrywające owoc z drzewa poznania  zaakcentowano tu najbardziej pozytywny aspekt tego arkanum: karta ta jest w systemie Złotego Brzasku symbolem najwyższego poziomu świadomości jaki może osiągnąć człowiek i zajmuje najwyższą ścieżkę kabalistycznego drzewa życia. Głupiec jest ponadto kartą której przypada atrybucja żywiołu powietrza: pisałem już kiedyś, że jest on także postacią ze świata duchów - z rzeczywistości niematerialnej. Związek Głupca z Diabłem w swym głębszym sensie oznacza gotowość do przejawienia się w świecie materialnym.

terravis9@gmail.com