RYTUAŁY MAGICZNE płatne

[Verona.2]

Pętając  osobę  czynisz ją  nieszczęśliwą.  Ona nie kocha oprawcy,  nie wie i nie rozumie co się  z nią  dzieje, skąd to dziwne przyciąganie. Z czasem staje się wrakiem człowieka. Jak to ma uszczęśliwiać  pętającego, to jest potworem w ludzkiej skórze.

[Horus]

chrome-extension://mhnlakgilnojmhinhkckjpncpbhabphi/pages/pdf/web/viewer.html?file=http%3A%2F%2Fwww.antropologia.uw.edu.pl%2FAS%2Fas-031.pdf

egipska magia, ściśle związane z religią egipską wierzenie, że przez użycie symbol. środków wyrazu, tzn. słów i gestów, człowiek może spowodować konkretnie ukierunkowane działanie bezosobowych potężnych i tajemniczych sił (mocy magicznych), którego skutki sięgną określonych ludzi (żywych lub umarłych) bądź istoty nadprzyrodzone: bóstwa i demony. W zależności od tego, kto i w jakim celu pragnął wykorzystać te moce, zjawiska związane z magicznym działaniem można podzielić na należące do magii oficjalnej lub prywatnej, a ich funkcje — do magii twórczej, ochronnej bądź destrukcyjnej (tzw. czarnej). Nośnikami magicznych mocy były słowa (zaklęcia, modlitwy, teksty rytualne), przedstawienia ikonograficzne i obiekty materialne (np. amulety). Częstą techniką działania magicznego była tzw. gra słów polegająca na stosowaniu w zaklęciach i tekstach rytualnych, obok siebie, słów o podobnym brzmieniu, których znaczenie zmieniało się w zależności od kontekstu rytualnego (różne akcesoria, gesty itp.). Uważano, że skuteczność działań magicznych jest uzależniona od spełnienia kilku warunków: określone miejsce i pora wypowiadania zaklęcia, postawa osoby mówiącej, jej strój, stan czystości rytualnej (np. wypowiadający zaklęcie powinien mieć narysowany na języku znak Maat lub trzymać w ustach kulki natrytu), a także liczba powtórzeń zaklęcia (zwykle 3, 4 lub 7). Tekst zaklęcia należało wyrecytować dokładnie wg wzoru, stąd znamienna rola kapłanów lektorów uczestniczących w rytuałach magii oficjalnej. Magiczną moc twórczą określano słowami: achu, bau lub heka; w sztuce egipskiej występuje personifikacja tego ostatniego pojęcia (egipskie personifikacje): Heka zwykle towarzyszy Słońcu, Ozyrysowi lub królowi jako wyraz ich potencjalnej mocy sprawczej. Według wersji mitu kosmogonicznego z Tekstów Sarkofagów Heka był pierwszym dzieckiem boga-stwórcy, a więc pojawił się na początku aktu stworzenia świata, by pomagać demiurgowi. Podobnie magia towarzyszyła królowi — najwyższemu kapłanowi w codziennej praktyce rel., mając zapewnić skuteczność odprawianych przez niego lub w jego imieniu rytuałów
Działania i formuły magiczne rozwijały się w historii Egiptu od form prostych (np. figurki ciężarnych kobiet kładzione w czasach predynastycznych na polach w celu zapewnienia ich „płodności”) do skomplikowanych rytuałów, w których powoływano się na mityczny precedens z udziałem bogów (np. nad głową rodzącej kapłan lektor czytał zaklęcie, w którym porównywał ją do Izydy, szczęśliwej matki Horusa). Do sfery magii oficjalnej należały też wszelkie zaklęcia wspomagające działania lekarzy; pełniły one funkcję magii ochronnej i twórczej. Podobny charakter miały rytuały ofiarowania, puryfikacji, animacji, także rytuał balsamowania, których zadaniem było stworzenie nowej pozytywnej jakości. Tam, gdzie celem było uzyskanie jakości negatywnej, występowała magia destrukcyjna; przykładem może być tzw. rytuał tłuczenia czerwonych garnków (na glinianych naczyniach wypisywano listę wrogów króla i wszelkie zjawiska, które mogły zakłócić spokój władcy: złe słowa, złe sny, złe myśli, a następnie tłuczono garnki, unicestwiając całą tę listę w sposób magiczny), jak również teksty z Księgi pokonania Apopisa oraz Księgi odpędzenia Seta (wraz z recytowaniem tych tekstów w trakcie rytuału rozpowszechnionego w I tysiącleciu p.n.e. niszczono wizerunki bóstw symbolizujących wroga oraz przyczyny wszelkiego zła w kraju, narysowane na papirusie lub woskowej tabliczce)
Rozwój magii prywatnej, której praktyki były naśladownictwem działań stosowanych w magii oficjalnej, nastąpił w okresie Nowego Państwa. Oprócz kapłanów-lekarzy, którzy mogli odprawiać magiczne rytuały na prywatne zamówienie, każdy mógł stosować magiczne zabiegi na własną rękę, pod warunkiem dysponowania odpowiednim zbiorem formuł i akcesoriów, dostępnych w sprzedaży. W prywatnej magii twórczej oraz destrukcyjnej często stosowano woskowe figurki, np. przedstawiające parę kochanków, służące wywołaniu uczucia miłości lub figurki celowo uszkodzone, które miały wywołać śmierć lub chorobę (takie m.in. figurki służyły jako dowód rzeczowy w procesie spiskowców na życie Ramzesa III). Ogromne znaczenie miała magia twórcza i ochronna w przygotowaniu wyposażenia grobowego, którego każdy element miał wypełniać określoną funkcję wobec zmarłego (np. Księga umarłych, figurki uszebti, figurki nagich kobiet, tzw. konkubiny, barki dla zmarłych oraz liczne egipskie amulety). Wierzono, że zarówno magiczne działania żyjących mogą sięgać zaświatów, jak i odwrotnie, zmarły może użyć magii przeciw żyjącemu. Odbiciem tej myśli są tzw. listy do zmarłych, za pomocą których osoba żyjąca kontaktowała się ze swym bliskim zmarłym.
W I tysiącleciu p.n.e. nastąpiła ewolucja charakteru magii prywatnej: pojawiło się wiele tekstów zaklęć pochodzenia obcego, a formuły magiczne zaczęły się coraz bardziej oddalać od wzorów magii oficjalnej i nabierać charakteru zaklęć czarodziejskich posługujących się często językiem typu „abrakadabra”. Recepty magiczne znane z czasów rzym. zawierają często polecenia niewykonalne i są przesycone atmosferą niesamowitości (np.: „Weź trochę naskórka z głowy zamordowanego i 7 ziaren jęczmienia zakopanego w grobie... Dodaj krew z kleszcza wczepionego w czarnego psa...”). Wyszedłszy od podobnych tekstów, wybitny egiptolog niem. z XIX w., A. Erman określał m.e. mianem  chwastu, jaki wzrastał obok szlachetnej rośliny — religii”, co w świetle obecnej wiedzy jest oceną zupełnie błędną

https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/egipsk...96694.html

CZARNA MSZA - 

Czarna Msza – nazwa ceremonii, która rzekomo miała odbywać się na sabatach czarownic, naśladująca i parodiująca msze katolickie. Główną częścią takiej uroczystości miała być profanacja hostii, a jej finałem orgia. Zgodnie z Biblią Szatana Antona Szandor LaVeya czarna msza w satanizmie nie jest magicznym rytuałem. Jeżeli zaś jest celebrowana przez satanistów to stanowi formę psychodramy lub satyry z religijnych obrzędów jakiejkolwiek religii. Opisy magicznych rytuałów związanych z czarną mszą znajdują się tekście Malleus Maleficarum.

[Kleo]

Klątwy, uroki, pętania, to jednak największe kurestwo i nikt mi nie wmówi że jest inaczej.

[Hera]

Klątwy, uroki, pętania, to jednak największe kurestwo i nikt mi nie wmówi że jest inaczej.

Tych co  zamawiają i tych co wykonują nie brakuje. Magia spętania drugiego człowieka prosperuje w najlepsze. 
Ful wypas

Rytuały spętania miłosnego są jednymi z najbardziej kontrowersyjnych i dyskutowanych form magii miłosnej. Ich celem jest związywanie dwóch osób w miłosnej relacji, często niezależnie od ich woli. Te praktyki wywołują wiele debat zarówno w społecznościach magicznych, jak i wśród osób z zewnątrz, ze względu na swoje etyczne implikacje i potencjalne skutki.
Zapraszam na stronę XXXXXXXXXXXXXXX
Historia rytuałów spętania miłosnego
Praktyki związane z rytuałami spętania miłosnego mają długą historię, sięgającą starożytnych kultur. W starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie stosowano różne techniki, aby związać dwoje ludzi miłosnym uczuciem. Na przykład w starożytnej Grecji popularne były rytuały z użyciem woskowych lalek, na których wypisywano imiona kochanków i zaklęcia mające związać ich razem.
W średniowiecznej Europie rytuały spętania miłosnego były często praktykowane przez wiedźmy i czarowników, którzy korzystali z zaklęć, amuletów i eliksirów, aby związać serca i umysły ludzi. W renesansie, gdy magia i okultyzm zyskały na popularności, rytuały te były szeroko rozpowszechnione, choć często krytykowane przez Kościół.
Rodzaje rytuałów spętania miłosnego
Rytuały spętania miłosnego mogą przybierać różne formy, w zależności od tradycji, intencji i technik stosowanych przez praktykującego. Oto kilka najczęściej spotykanych rodzajów:
Zaklęcia z użyciem lalek (woudou):
W tradycji woudou lalki (zwane również "voodoo dolls") są używane do reprezentowania osoby, którą chce się spętać. Na lalkach wykonuje się zaklęcia, które mają na celu związać emocjonalnie i fizycznie tę osobę z rzucającym zaklęcie.
Zaklęcia z węzłami:
W tradycji celtyckiej i nordyckiej węzły są symbolem związku i więzi. Rytuały z użyciem węzłów polegają na zawiązywaniu i wzmacnianiu węzłów, które mają reprezentować związek między dwojgiem ludzi.
Eliksiry miłosne:
Eliksiry miłosne to mikstury stworzone z różnych składników, które mają za zadanie wzbudzić uczucie miłości. Praktykujący mogą dodawać te mikstury do jedzenia lub napojów osoby, którą chcą spętać.
Rytuały z użyciem zdjęć i osobistych przedmiotów:
Często w rytuałach spętania miłosnego używa się zdjęć lub osobistych przedmiotów, takich jak włosy czy paznokcie, które są uważane za silne nośniki energii osoby, którą chce się spętać.
Zastosowania rytuałów spętania miłosnego
Rytuały spętania miłosnego są stosowane z różnych powodów i w różnych kontekstach. Oto kilka najczęściej spotykanych zastosowań:
Przyciąganie nowej miłości:
Często osoby, które czują się samotne lub pragną znaleźć partnera, decydują się na wykonanie rytuałów spętania miłosnego, aby przyciągnąć nową miłość do swojego życia.
Wzmocnienie istniejącej relacji:
Partnerzy w długotrwałych związkach mogą używać rytuałów spętania miłosnego, aby wzmocnić swoją więź i uczucia. Często te rytuały mają na celu zacieśnienie relacji emocjonalnych i fizycznych.
Zachowanie wierności:
Rytuały spętania miłosnego są również stosowane, aby zapewnić wierność partnera. Praktykujący mogą rzucać zaklęcia mające na celu związać partnera i zapobiec zdradzie.
Rozwiązywanie konfliktów:
W niektórych przypadkach rytuały spętania miłosnego są używane jako sposób na rozwiązanie konfliktów i przywrócenie harmonii w związku. Mogą one obejmować zaklęcia i rytuały mające na celu uspokojenie emocji i przywrócenie miłości.
Przykłady rytuałów spętania miłosnego
Rytuał z lalką woudou:
Weź woskową lalkę i wyryj na niej imię osoby, którą chcesz spętać. Następnie, używając igieł, przyczep do lalki zdjęcia, włosy lub inne osobiste przedmioty tej osoby. Podczas wykonywania rytuału, wymawiaj zaklęcia miłosne i skoncentruj się na swoich intencjach.
Rytuał z węzłami:
Weź czerwoną wstążkę i zawiąż na niej dziewięć węzłów, koncentrując się na swoich intencjach przy każdym węźle. W trakcie wiązania węzłów, wymawiaj zaklęcia miłosne i wizualizuj związek między tobą a osobą, którą chcesz spętać. Przechowuj wstążkę w bezpiecznym miejscu.
Eliksir miłosny:
Przygotuj eliksir z użyciem składników symbolizujących miłość, takich jak płatki róży, lawenda, miód i cynamon. Dodaj eliksir do napoju osoby, którą chcesz spętać, koncentrując się na swoich intencjach i wymawiając zaklęcia miłosne.
Rytuał ze zdjęciem:
Weź zdjęcie osoby, którą chcesz spętać, oraz swoje zdjęcie. Złóż je twarzą do siebie i przewiąż czerwoną wstążką, tworząc z nich krzyż. Podczas wykonywania rytuału, wymawiaj zaklęcia miłosne i wizualizuj związek między tobą a tą osobą.
Podsumowanie
Rytuały spętania miłosnego są złożonymi i kontrowersyjnymi praktykami, które mają na celu związywanie dwóch osób w miłosnej relacji. Choć mają długą historię i różnorodne zastosowania, budzą wiele pytań etycznych i moralnych. Ważne jest, aby praktykujący magię miłosną byli świadomi potencjalnych skutków i odpowiedzialności związanej z tymi rytuałami. Etyczna magia miłosna powinna uwzględniać wolną wolę, zgodę i odpowiedzialność osobistą, aby zapewnić, że intencje są czyste, a rezultaty pozytywne dla wszystkich zaangażowanych stron.

[Rea]

Zawsze były, są i będą. Dziadostwa i naiwnych nigdy nie brakowało i nie zabraknie. Przypominam;

Cytat:

16.04.2013, 14:16
ok ale są w tym spójni.
Wewnętrznie cierpią i jedyne co potrafią wyprodukować to cierpienie innych - klątwy, wyzysk, okrucieństwo.
Są oczywiście mniej lub bardziej skuteczni, ale w życiu ... wóda, skopane życie uczuciowe... takie tam. Rozumiem że jesteś pod wrażeniem groźnej postawy takich ludzi jako czegoś co wydaje się dawać bezpieczeństwoi siłę ale hm. To takie pozory. O upadku osób które nie powinny się zajmować tego typu rzeczami nie słyszy się, bo kto by chciał słuchać kogoś z zakładu zamkniętego albo izby wytrzeźwień ?