Środki odurzające w szamanizmie; kambo, smocza krew i ....

[Hera]

A tu takie "kwiatki"   Las Szamana By Mateusz Pruszkowski proponuje 

"Kambo" lub "Sapo" to wydzielina gruczołowa pochodząca od żaby o nazwie Phyllomedusa bicolor, która występuje głównie w lasach deszczowych w Ameryce Południowej. Wydzielina ta jest stosowana w tradycyjnych rytuałach amazońskich plemion jako środek terapeutyczny i ceremonialny.

 Wydzielina ta zawiera różne substancje, takie jak peptydy, enzymy, hormony. Kiedy jest podana do organizmu, może wywoływać różne reakcje fizjologiczne i psychologiczne. 
Kambo działa na fizyczne ciało poprzez wywoływanie tzw. "wymiotów", co oznacza, że po podaniu wydzieliny do organizmu, u niektórych osób mogą wystąpić objawy takie jak wymioty, biegunka, podwyższone ciśnienie, silne bóle brzucha i głowy oraz uczucie osłabienia. 

Kambo pomaga w detoksykacji organizmu i poprawie ogólnego stanu zdrowia. Energetycznie, Kambo jest uważane za silne narzędzie oczyszczające i harmonizujące. Ludzie, którzy przeżyli ceremonię Kambo, twierdzą, że wydzielina ta pomaga im w oczyszczeniu umysłu, ciała i duszy, a także w osiągnięciu lepszej równowagi emocjonalnej i duchowej.


Sangre de Drago (Dragon's Blood) Smocza krew Buteleczka z pipetą 20 ml. Żywica jest używana do leczenia ran, owrzodzeń skóry, otarć, pęcherzy, zadrapań, skaleczeń, ukąszeń lub użądleń. Świetnie nadaje się na rany powstałe przy aplikacji Kambo.



Należy jednak pamiętać, że Kambo nie jest bezpieczna dla wszystkich i może być szkodliwa dla osób z niektórymi chorobami lub schorzeniami, takimi jak choroby serca, choroby układu pokarmowego lub choroby psychiczne. Bezwzględnym przeciwskazaniem jest również ciąża. Dlatego też ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem lub zaufanym praktykiem!!!








KAMBO Phyllomedusa Bicolor "Kambo", "Kampo" lub "Sapo" to tradycyjna medycyna używana przez plemiona Amazonii. Plemię Matses tradycyjnie używa Kambo jako medycynę ceremonialną, aby uzyskać siłę, cel i zręczność do polowania. Wydzielina z żabki (Phyllomedusa bicolor). Całość zapakowana w liść kukurydzy. Deseczka starcza na około 80-140 kropeczek. Do każdej deseczki wysyłamy patyczek do aplikacji gratis. Co zrobić, aby zwiększyć ilość aplikacji? Gotowe kropeczki powinny być płaskie, dobrze pocięte, odpowiednio nawilżone . Zakup możliwy tylko dla osób, które wykonały kurs Kambo. Mamy Kambo na stanie, jeżeli chcesz kupić - skontaktuj się z nami!

[dziki zwierz]

Czyli środki odurzające. Przyjęło się uważać że dotyczą szamanizmu. Nic bardziej mylnego. Stosowane są w wicca w czarostwie. Najstraszniejszy jest fakt iż stały się elementem spotkań, życia towarzyskiego współczesnej młodzieży. Dorosłych też. Dragi, twarde i miękkie narkotyki wbrew pozorom są stosowane prawie powszechnie. W środowiskach artystycznych nie brakuje przykładów. To współczesny zamiennik alkoholu.

[Hera]

[Lady In Red]

Wcale nie wygląda tak pięknie, lajtowo i kolorowo. Bywa niebezpiecznie. Oto co znalazłam, co piszą ludzie obserwujący z boku, lekarze. 

Rytuał ayahuasca (ajałaska) to według jednych ceremonia, która zmienia życie i pozwala na najgłębszą autorefleksję, a według innych niebezpieczny psychotyczny trans, mogący mieć groźne skutki uboczne. 

Ceremonia jest w Polsce nielegalna, dlatego coraz większą popularnością cieszą się wizyty w Czechach, gdzie można ją przeżyć zgodnie z prawem. 

Z udziału w rytuale powinny zrezygnować osoby, które chorują na zaburzenia natury psychicznej, kobiety w ciąży lub przyjmujące leki antykoncepcyjne, których działanie obniża caapi.

 Kto jeszcze powinien zrezygnować z rytuału ayahuasca, czym różni się kuracja medyczna od obrzędu mistycznego z wykorzystaniem ajałaski?

Ayahuasca (ajałaska) jest rytuałem znanym od setek lat i praktykowanym przez Indian Keczua zamieszkujących obecne rejony Ameryki Południowej. Polega on na ceremonialnym spożywaniu napoju przygotowywanego na bazie rośliny Banisteriopsis caapi, czemu towarzyszy mistyczna muzyka, taniec, śpiew i okadzanie. 

W trakcie seansu osoby przyjmujące napój odczuwają stan uniesienia, oderwania od rzeczywistości, podczas którego doznają wizji, uczucia połączenia z duchami, widzą nierealne obrazy oraz kolorowe wzory, figury, plamy.

Ayahuasca (ajałaska), oznacza dosłownie „pnącze duszy” w języku keczua, którym posługują się Indianie Keczua. Nazywana jest również jako yagé, natema, caapi oraz huaraca. 

Jest to tradycyjny napój przygotowywany przez południowoamerykańskich szamanów w formie rytualnej. Najczęściej do jego sporządzenia wykorzystywane jest pnącze Banisteriopsis caapi. 

Jest to roślina nazywana przez rdzennych mieszkańców zachodniej Amazonii jako Caapi, Ayahuasca, Yage i Yajé. 

Szamani tamtejszych plemion wykorzystują ekstrakty z Banisteriopsis caapi podczas religijnych i leczniczych ceremonii.
   Występujące w surowcu substancje harmina i harmalina wykazują aktywność psychodeliczną, narkotyczną. 
Jest to działanie powodujące zmianę świadomości i percepcji, a także odbierania emocji oraz bodźców zewnętrznych. 

Najprawdopodobniej mechanizm ich działania związany jest z wpływem na receptory serotoninowe. Jednak w odróżnieniu od innych substancji psychotycznych wywołują odmienne, nierealne, odbiegające od rzeczywistości stany umysłu, często porównywane do wrażeń towarzyszących głębokiej medytacji, czy marzeniom sennym. Pod wpływem Banisteriopsis caapi pojawiają się modyfikacje percepcji, w postaci obrazów przedstawiających kolorowe wzory, plamy, iluzje. 
W polskim prawie roślina ta jest zaliczana do jednych z najsilniejszych środków odurzających, wykazujących najwyższy stopień ryzyka uzależnienia. Dlatego może być wykorzystywana wyłącznie do celów badawczych.

Na czym polega rytuał (ceremonia) ajałaska? 
Ceremonia ajałaska przeprowadzana jest w rytualnych obrzędach oraz celach leczniczych. W przypadku kuracji medycznej napój z Banisteriopsis caapi spożywa zarówno szaman, jak i pacjent. 

Pozwala to na mistyczny kontakt z duchami, w wyniku którego obaj doświadczają wizji przedstawiających sposób leczenia. 
Podczas takiego seansu odkrywane są również klątwy i uroki, które mogą być przyczyną chorób. W trakcie rytuału ajałaska śpiewane są pradawne pieśni oraz odgrywana jest muzyka, przy której odbywają się ceremonialne tańce i okadzanie. 

W obrzędach mistycznych napój z Banisteriopsis caapi spożywa wyłącznie szaman. 
Ma to na celu wprowadzenie w trans, umożliwiający kontakt mistyczny z duchami plemienia oraz przepowiadanie przyszłości i jasnowidzenie. 
Osoby, które doświadczyły ceremonii ajałaska przyznawały, że doznały uczucia objawień duchowych. 
Odczuwały łączność z własną duszą, którą opisywały jako odrodzenie oraz uzyskały wskazówki, jak postępować, aby być najlepszą postacią samego siebie.

W badaniu przeprowadzonym w 2018 roku wykazano, że wypicie napoju z Banisteriopsis caapi wyraźnie zmniejszyło objawy depresji lekoopornej, w odniesieniu do grupy przyjmującej placebo. Natomiast u osób regularnie uczestniczących w ceremonii ajałaska naukowcy zaobserwowali poprawę pamięci, stabilności emocjonalnej i kontaktów społecznych w porównaniu z grupą kontrolną.

Skutki uboczne zażycia ajałaska (ayahuasca) 
Pomimo licznych, korzystnych efektów, jakie można osiągnąć, stosując ajałaskę, istnieją także skutki uboczne związane z jej przyjmowaniem. 
Po spożyciu mistycznej mikstury może dojść do wzrostu ciśnienia tętniczego krwi, nudności, wymiotów i biegunek. Znane są także przypadki zaburzeń emocjonalnych, które wystąpiły po spożyciu Banisteriopsis caapi u osób chorujących na depresję. 
Istnieją także doniesienia o wykorzystaniu seksualnym osób będących po zażyciu ajałaska. 
Ponadto, ten psychodeliczny napój może doprowadzić nawet do śmierci. 
Ofiarą toksycznego działania substancji zawartych w surowcu był m.in. dwudziestopięcioletni mężczyzna podróżujący po parkach narodowych w USA. 
W trakcie wędrówek spożywał roślinne toniki, w tym ajałaskę. Jak wykazały badania toksykologiczne, do śmierci doprowadziła mikstura zawierająca m.in.: harmalinę i harminę, czyli substancje czynne zawarte w Banisteriopsis caapi.

Czy zażywanie ajałaska (ayahuasca) jest w Polsce legalne? 
Jak dotąd w Polsce nie odnotowano przypadku śmierci spowodowanego spożyciem Banisteriopsis caapi. Jednak ze względu na silne działanie psychodeliczne i uzależniające przyjmowanie oraz dystrybucja ajałaski jest zabroniona. 

Zapisane jest to w Ustawie o Przeciwdziałaniu Narkomanii. Jej stosowanie dozwolone jest wyłącznie w celach naukowych. Podobnie w większości krajów na świecie używanie i rozpowszechnianie ajałaska jest nielegalne lub ściśle kontrolowane. 
Jedynie w Brazylii dozwolone jest warunkowe przyjmowanie ayahuasca podczas ceremonii religijnych organizowanych przez lokalne plemiona.

Jakie są przeciwwskazania do zażywania ajałaski? 
Ze względu na ryzyko podwyższenia ciśnienia tętniczego krwi, ajałaski nie powinny stosować osoby z nadciśnieniem, po przebytym zawale, z chorobami serca lub układu krążenia.
 Przyjmowanie Banisteriopsis caapi niewskazane jest u chorych na cukrzycę, zaburzenia neurologiczne i psychiczne oraz z nadczynnością tarczycy. Bezwzględnym przeciwwskazaniem do spożywania psychodelicznych napojów jest ciąża oraz okres karmienia piersią. 
Dodatkowo ceremonii ajałaski nie wolno łączyć z preparatami pobudzającymi, takimi jak napoje energetyczne, czy antybiotykami, środkami przeciwbólowymi, konserwantami i barwnikami spożywczymi zwartymi w żywności oraz substancjami psychoaktywnymi, jak alkohol, leki przeciwdepresyjne i inne wpływające na układ nerwowy.

źródło; Zdrowie pl
Data publikacji: 26.08.2021 Data aktualizacji: 08.04.2024

[Hera]

Czy zażywanie ajałaska (ayahuasca) jest w Polsce legalne? 

Jak dotąd w Polsce nie odnotowano przypadku śmierci spowodowanego spożyciem Banisteriopsis caapi. Jednak ze względu na silne działanie psychodeliczne i uzależniające przyjmowanie oraz dystrybucja ajałaski jest zabroniona. 

 Nie odnotowano bo o tym się nie mówi oficjalnie. W Polsce organizowane są szałasy potu. Można o nich poczytać na Tarace. Kiedyś czytałam o śmierci jednej z uczestniczek. Oczywiście nie podano powodu zgonu.

Szamani Polaków Polski szamanizm narodowy

Lakotów... Buriatów... Kofanów... Dagarów – ale Polaków? Polski szamanizm narodowy? Dziwnie to może brzmieć, ale w tym kierunku to idzie... Ostatnio w Tarace pojawili się, poprzez swoje teksty, wywiady lub promocję książek, czterej szamani lub praktycy szamanizmu: David Thomson, działający w linii przekazu od Indian Prerii, głównie Black Feet („Czarnych Stóp”) – James Endredy, z przekazem od Huicholów z Wyżyny Meksykańskiej – Manuel Rufino z narodu Taino z Dominikany, działający w szerszym ruchu odrodzenia tradycji Środkowej Ameryki – i (prezentowany przez Stephanie Marohn) Malidoma Patrice Somé z Burkina Faso, z Afryki zachodniej.

Wśród tej czwórki jest pewna gradacja. Thomson i Endredy to Biali, którzy wszedłszy w bliski kontakt z Rodzimymi stali się propagatorami (misjonarzami?!) ich sposobów, ang. ways. Rufino i Somé inaczej: sami są Rodzimi, są Stamtąd. To jest charakterystyczna przesuwka, ang. shift, i jakby następowanie kolejnych faz. Najpierw szamani czy ogólniej przedstawiciele rodzimej duchowości byli przez Białych traktowani wrogo, z różnych znanych powodów; następnie byli badani jako osobliwość godna zainteresowania ze strony nauki Zachodu, potem – faza trzecia – byli naśladowani, a dotychczasowi ich badacze wracali do siebie i tam sprzedawali swoim Białym ziomkom podpatrzone na wyprawach sposoby (droga Michaela Harnera...). Szybko przyszła faza czwarta, w której Biali praktycy i nauczyciele-przekaziciele szamanizmu zaczęli uważać rodzimych szamanów za swoich duchowych mistrzów; tu drogę przetarł Carlos Castaneda, chociaż jego rodzimy mistrz był postacią fikcyjną... Niezbadane są drogi Ducha. I faza piąta, w której szamani rodzimi, Stamtąd, przybywają do krajów Białych, żeby ich nauczać i prowadzić. Warto zauważyć, że ci przybysze nie są jakimiś egzotami, przeciwnie, są ludźmi sukcesu w zachodnim sensie: kończą zachodnie studia, uzyskują „tu” sukcesy w biznesie, noszą (jak Malidoma Somé) naukowe tytuły.

W tej piątej fazie następuje jeszcze jeden znaczący shift (przesuwka! – mówmy po polsku), który zauważyć można w pewnej wypowiedzi Malidomy Somé

Jednym z darów, które szaman może wprowadzić do świata Zachodu, jest pomoc w odzyskaniu rytuału, którego tak bardzo w tym świecie brakuje. /.../ Dosłowne przeniesienie rytuałów z /.../ afrykańskiej wsi na Zachód nie ma sensu, jednak [Malidoma Somé] po latach szamańskiej pracy na Zachodzie sam stworzył rytuały, które odpowiadają na jakże odmienne potrzeby tutejszej kultury.

https://www.taraka.pl/szamani_polakow

[Rea]

W południowo-zachodniej Boliwii archeolodzy natrafili na kamienne schronienie z czasów prekolumbijskich. Na miejscu znaleźli niewielki skórzany woreczek wypełniony substancjami psychoaktywnymi. Czym odurzali się mieszkańcy Ameryki Południowej przed przybyciem Kolumba?

Znalezisko jest dość niepozorne – to woreczek mierzący 28 na 16,5 centymetrów, który zawiera suszone rośliny oraz kilka zdobionych przedmiotów. Na pierwszy rzut oka nic specjalnego, jednak szczegółowe analizy pozwalają założyć, że należał on do szamana, a zawartość służyła do rytualnego odurzania się. Mieszkańcy Ameryki prekolumbijskiej wierzyli, że dzięki zastosowaniu substancji psychoaktywnych są w stanie nawiązać kontakt ze zmarłymi przodkami i duchami, które miały się objawiać pod postacią zwierząt (w szczególności drapieżników).

Naukowcy poddali zawartość znalezionej torebki szczegółowym badaniom. Datowanie radiowęglowe wykazało, że pochodzi ona z okresu pomiędzy 905 i 1170 rokiem n.e. Ciekawsze wyniki dała jednak analiza chemiczna. Okazało się, że wszystkie znajdujące się wewnątrz rośliny mają działanie psychoaktywne.

Wśród nich dominowała ayahuasca, czyli silnie halucynogenna mieszanka ziół przygotowywana przez szamanów. Po dziś dzień w Ameryce Południowej sporządza się ją jako napój, który spożywany jest przez Indian w celach leczniczych, ale też po to, by wprowadzić się w trans i, jak wierzą, porozumieć się ze światem nadprzyrodzonym. Oprócz składników do przygotowania ayahuasci znaleziono też inne substancje psychoaktywne.

 Jak możemy przeczytać w materiale przygotowanym na ten temat przez serwis livescience.com, badacze wierzą, że wszystkie te składniki były mieszane i używane w ramach jakiegoś rytuału. W skórzanym woreczku znajdowały się ponadto szpatułki z kości lamy, rurka służąca do wciągania, dekorowana warkoczykami z ludzkich włosów, tkana opaska oraz kieszonka z lisich pysków, na której znaleziono ślady aż pięciu różnych substancji psychoaktywnych. Jak podkreślają naukowcy, używający tego zestawu szaman musiał posiadać szeroką wiedzę z zakresu botaniki oraz znał sposoby użytkowania roślin w celu uzyskania niezwykłych stanów świadomości.


Prekolumbijski worek pełen narkotyków. Screen materiału przygotowanego przez livescience

Próbki pobrane z wnętrza worka z lisim pyskiem ujawniły sygnatury co najmniej pięciu związków psychotropowych występujących w trzech roślinach: Erythroxylum, źródło koki; Anadenanthera , która wytwarza halucynogen znany jako cebil; i Banisteriopsis ca api , roślina używana do warzenia ayahuaski. Wszystkie te rośliny rosną na tropikalnych nizinach na wschód od Andów, setki mil od miejsca, w którym znaleziono torebkę, i uważa się, że ludzie wykonujący rytuały związane z narkotykami pokonywali duże odległości, aby zebrać potrzebne składniki – powiedziała Capriles. . Naukowcy wykryli takie związki, jak bufotenina, dimetylotryptamina, harmina i kokaina. Jak wynika z badania, ich odkrycie stanowi największą liczbę leków zmieniających percepcję znalezionych razem na stanowisku archeologicznym w Ameryce Południowej. Szaman, który był kiedyś właścicielem tego worka halucynogenów, prawdopodobnie posiadał rozległą wiedzę botaniczną i był dobrze zorientowany w używaniu związków psychoaktywnych „w celu wywołania niezwykłych stanów świadomości” – napisali naukowcy.


źródło; Twoja Historia

https://www.pnas.org/doi/full/10.1073/pnas.1902174116

[Muniek]

Mieszkańcy Ameryki prekolumbijskiej wierzyli, że dzięki zastosowaniu substancji psychoaktywnych są w stanie nawiązać kontakt ze zmarłymi przodkami i duchami, które miały się objawiać pod postacią zwierząt (w szczególności drapieżników).

Leki te pomogły użytkownikom nawiązać połączenie z przodkami i siłami nadprzyrodzonymi, które często ucieleśniały zwierzęta, takie jak lisy, jaguary, ptaki drapieżne i inne drapieżniki, powiedział współautor badania José Capriles, adiunkt antropologii na Uniwersytecie Stanowym Pensylwanii.

Teraz jasne skąd się biorą zwierzęta mocy - to te zwierzęta, które widzieli będąc na haju i to one ( te zwierzęta ) same wybierały sobie osobę. A nie jak niektórzy współcześni ezomezo Janusze i Grażynki  sami wybierają sobie zwierzę mocy.