07.04.2023, 10:48
Na przestrzeni wieków historie dwóch kobiet o imieniu Brigid (lub Brigit, Bride lub Brighid) splatały się w zawiły celtycki węzeł mitów i cudów. Celtycka bogini Brygida i katolicka św. Brygida z Kildare uosabiały podobne praktyki duchowe swoich czasów w Irlandii.
Wielu uczonych uważa, że obaj to ta sama mitologiczna osoba. Święty był niezbędny, aby udobruchać rdzenną ludność Irlandczyków, jednocześnie nie podlegając królestwu kultu pogańskich bogów i bogiń.
Przejście od bogini do świętej pozwoliło Brygidzie przetrwać w całym chrystianizującym się świecie. W tym czasie kult panteonu bogów – i jakiegokolwiek religijnego lub duchowego systemu wierzeń, który istniał poza chrześcijaństwem – nie był już akceptowany w Europie.
Źródło: Pinterest
Celtycka Bogini Brygida
Celtycka bogini Brygida jest jednym z najbardziej czczonych bóstw w pogańskim panteonie irlandzkim. Imię Brigid oznacza wywyższoną , podczas gdy jej najstarsze imię gaelickie, BreoSaighead, oznacza ognistą moc lub ognistą strzałę . Jako bogini słońca ucieleśnia element ognia i jest powszechnie przedstawiana z promieniami światła lub ognia emanującymi z jej głowy. Mitologia irlandzka mówi, że urodziła się o wschodzie słońca Dagdy, boga ziemi i Boann, bogini płodności. Należeli do starożytnego plemienia bogów, zwanego Tuatha Dé Danann ( lud Bogini Danu ), którzy praktykowali magię. Po tym, jak stracili swoje tajemnicze wyspy na zachodzie, udali się w mglistych chmurach do Irlandii i tam osiedlili się.
Kiedy Brigid się urodziła, z jej głowy buchały płomienie, przez które była zjednoczona z kosmosem. Jako niemowlę Brigid piła mleko świętej krowy, która pochodziła ze świata duchów.
Ogniste aspekty
Jest potężną istotą i dzięki swoim ogniom jest patronką sztuk uzdrawiania, płodności, poezji, muzyki, proroctw, rolnictwa i kowalstwa. Wiele osób nazywa ją również Boginią Studni, ponieważ jest również powiązana z żywiołem wody. Studnia jest święta, ponieważ wyrasta z łona ziemi, a Brygida jest także Matką Ziemią lub Boginią Matką. Jej związek ze świętą krową odzwierciedla celtycką zależność od zwierzęcia w zakresie pożywienia; mleko było ważnym tematem przez cały rok, zwłaszcza podczas mroźnych zimowych miesięcy, kiedy groziły trudności. Wyznawcy czasami nazywają Brygidę „Potrójną Boginią” ze względu na jej ogień w palenisku, natchnienie i kuźnię.
Źródło: Espressocomsaudade
Kult celtyckiej bogini Brygidy był szeroko rozpowszechniony wśród Celtów w Irlandii, na wyżynach i wyspach Szkocji, a także w Europie Zachodniej. Wśród walczących klanów Brigid była tematem jednoczącym i wspólną więzią. Jednak w V wieku bogini stanęła w obliczu ogromnej fali zmian religijnych i nacisków, które przetoczyły się przez jej wyznawców. Musiała ewoluować, w przeciwnym razie jej wyznawcy musieliby wyrzucić ją ze swojego życia.
Święta Brygida z Kildare Brygida była integralną częścią życia Celtów, a rozwiązaniem było stworzenie jej wersji, która pasowałaby do religii katolickiej. Tak powstała nowa historia. Gdy chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się na ziemie celtyckie, wiele właściwości starszych religii zostało raczej schrystianizowanych niż wyeliminowanych.
Św. Brygida z Kildare „urodziła się” około 450 rne w pogańskiej rodzinie. Jej rodzina nawróciła się na chrześcijaństwo z pomocą św. Patryka, równie ważnego świętego w Irlandii. Rozdała wszystko biednym. Młoda dziewczyna była tak bardzo miłosierna, że jej własny ojciec, Dubhthach, wódz Leinster, chciał ją oddać lub sprzedać , ponieważ podarowała zubożałemu wiele z jego cennych dóbr. Pan natchnął Brigid jako młodą dziewczynę, a jej hojność i współczucie odzwierciedlały jej niezwykłą cnotę.
Rozdała wszystko biednym. Młoda dziewczyna była tak bardzo miłosierna, że jej własny ojciec, Dubhthach, wódz Leinster, chciał ją oddać lub sprzedać , ponieważ podarowała zubożałemu wiele z jego cennych dóbr.
Kościół Św. Brygidy Pod Dębem
Król uznał jej świętość i podarował jej działkę, na której pod dębem zbudowała kościół. Nazywał się Kill-dara (cill dara), co oznacza kościół dębu ( obszar ten nazywa się teraz Kildare). Siedem dziewcząt wkrótce podążyło za nią do Kill-dara i założyły klasztor pod drzewem.
Jest to jeden ze sposobów, w jaki Brygida uświęcała poganina z chrześcijaninem: dąb był święty dla druidów, aw wewnętrznym sanktuarium Kościoła płonął wieczny płomień, kolejny religijny symbol wiary druidów, a także chrześcijan. Gerald z Walii (XIII w.) zauważył, że ogień był nieustannie podtrzymywany przez 20 zakonnic z jej społeczności. Trwało to do 1220 roku, kiedy to zostało zgaszone. Gerald zauważył, że ogień był otoczony kręgiem krzaków, do którego nikt nie miał wstępu.
Czcicielki zajmowały się świętym ogniem Brygidy przez wiele setek lat. Inne źródła podają, że 19 dziewic obracało się przez 19 dni, aby podtrzymywać ogień, a następnie 20 dnia Bogini Brygida sama doglądała ognia.
Legendy o św. Brygidzie
Według tej samej historii św. Brygida z Kildare miała wiele mistycznych mocy, dokonała wielu cudów i uzdrowiła niezliczoną liczbę chorych. W ten sposób barwne opowieści o bogini świętej szybko rozprzestrzeniły się na inne krainy. Jej popularność wzrosła w kultach celtyckich do tego stopnia, że związała się ściśle z Maryją Dziewicą i Jezusem. W rzeczywistości innymi imionami dla niej były „Maria z Gaels” i „Przybrana Matka Jezusa”, a mity umieściły ją wieki wcześniej niż jej „znane” życie w V wieku. Mity te opisywały ją jako położną opiekującą się Marią lub jako żonę lub córkę karczmarza, który nie miał miejsca dla Maryi i Józefa.
Historia św. Brygidy mówi nam, że zmarła w 523 roku.
Uroczystość Bogini i św Najtwardszym dowodem mieszania się bogini i świętego jest data 1 lutego. Jest to celtycki dzień święta Imbolc, który był ważnym wydarzeniem, które obejmowało wiele kultu bogini Brygidy. W tym samym dniu odbywa się coroczne święto św. Brygidy. Irlandczycy nadal obchodzą ten dzień. W ramach uroczystości wykonują krzyże św. Brygidy (św. Brygidy) z sitowia lub trzciny (Bogini Brygida) i umieszczają je w domach dla ochrony i szczęścia (jedno i drugie). Krzyż, jeden z najważniejszych symboli Brygidy, bardzo przypomina motyw swastyki , który starożytni pragermańscy ludzie używali jako symbol życia, szczęścia i błogosławieństw.
Krzyże Brygidy zachowują zarówno aspekty pogańskie, jak i katolickie. Symbol nadal istnieje w kościołach, szkołach i domach.
Odrodzenie pogaństwa
Minęły setki lat, odkąd celtycka bogini Brygida została świętą. A jednak jej wyznawcy zachowali wiele jej boskich cech. Ponieważ Irlandia była oddzielona od Europy kontynentalnej, byli w stanie zachować nietkniętą część własnej kultury i praktyk. Dlatego nawet charakter ich kultu nadal miał aspekty pogańskie.
Studnie Oporu
Pogańskie korzenie nadal istnieją w wielu irlandzkich studniach, które chrześcijanie poświęcili św. Brygidzie. Studnie te były pierwotnie związane z celtycką boginią Brygidą. Jak wspomniano, jest ona również Boginią Studni, która historycznie jest bardzo święta jako łono Matki Ziemi, z którego wypływa życiodajna woda. Najbardziej znaczące studnie to te, które znajdują się w pobliżu dużego drzewa, ponieważ istnieje głęboka cześć i stara mitologia dotycząca drzew świata i studni. Nawet dzisiaj studnie mają przedchrześcijańskie znaczenie.
Na przykład wierni najczęściej odwiedzają świątynię między zmierzchem a świtem. Irlandzka coroczna pielgrzymka do wielu studni Brygidy przypada na pierwszą niedzielę sierpnia. Ten dzień jest przedchrześcijańskim świętem gaelickim zwanym Lughnasadh, na cześć boga Lugh. Lughnasadh jest jednym z czterech sezonowych świąt starożytnych Celtów, a uroczystości ku czci Lugh i jesiennych zbiorów obfitują w obfitość. To pora dnia, kiedy Celtowie wierzyli, że zasłona między światem żywych i duchów jest najcieńsza.
Płonące płomienie, które trwają Brygida zaczynała jako Wielka Bogini, wywyższona i nieodłączna od codziennych zajęć Celtów. Chociaż Kościół przepisał swoją historię, nigdy nie był w stanie całkowicie zastąpić nieustępliwej bogini. Każda Brygida odzwierciedlała podstawowe wartości duchowe swojej epoki, czy to pogańskie, czy chrześcijańskie. Nadal trwa tak mocno, że teraz nie można powiedzieć, gdzie kończy się bogini, a zaczyna święty. W 1993 roku grupa wyznawczyń ponownie rozpaliła ogień Brigid , a jej duch wciąż żarliwie płonie w sercach i umysłach, gdy kontynuuje podróż w czasie jako niezłomna celtycka bogini ognia.
Źródła: „Celtic Goddess, Christian Saint”, Celtic Heritage, luty / marzec 1997. Studnia Św.
Współautorem jest Kim Lin
Wielu uczonych uważa, że obaj to ta sama mitologiczna osoba. Święty był niezbędny, aby udobruchać rdzenną ludność Irlandczyków, jednocześnie nie podlegając królestwu kultu pogańskich bogów i bogiń.
Przejście od bogini do świętej pozwoliło Brygidzie przetrwać w całym chrystianizującym się świecie. W tym czasie kult panteonu bogów – i jakiegokolwiek religijnego lub duchowego systemu wierzeń, który istniał poza chrześcijaństwem – nie był już akceptowany w Europie.
Źródło: Pinterest
Celtycka Bogini Brygida
Celtycka bogini Brygida jest jednym z najbardziej czczonych bóstw w pogańskim panteonie irlandzkim. Imię Brigid oznacza wywyższoną , podczas gdy jej najstarsze imię gaelickie, BreoSaighead, oznacza ognistą moc lub ognistą strzałę . Jako bogini słońca ucieleśnia element ognia i jest powszechnie przedstawiana z promieniami światła lub ognia emanującymi z jej głowy. Mitologia irlandzka mówi, że urodziła się o wschodzie słońca Dagdy, boga ziemi i Boann, bogini płodności. Należeli do starożytnego plemienia bogów, zwanego Tuatha Dé Danann ( lud Bogini Danu ), którzy praktykowali magię. Po tym, jak stracili swoje tajemnicze wyspy na zachodzie, udali się w mglistych chmurach do Irlandii i tam osiedlili się.
Kiedy Brigid się urodziła, z jej głowy buchały płomienie, przez które była zjednoczona z kosmosem. Jako niemowlę Brigid piła mleko świętej krowy, która pochodziła ze świata duchów.
Ogniste aspekty
Jest potężną istotą i dzięki swoim ogniom jest patronką sztuk uzdrawiania, płodności, poezji, muzyki, proroctw, rolnictwa i kowalstwa. Wiele osób nazywa ją również Boginią Studni, ponieważ jest również powiązana z żywiołem wody. Studnia jest święta, ponieważ wyrasta z łona ziemi, a Brygida jest także Matką Ziemią lub Boginią Matką. Jej związek ze świętą krową odzwierciedla celtycką zależność od zwierzęcia w zakresie pożywienia; mleko było ważnym tematem przez cały rok, zwłaszcza podczas mroźnych zimowych miesięcy, kiedy groziły trudności. Wyznawcy czasami nazywają Brygidę „Potrójną Boginią” ze względu na jej ogień w palenisku, natchnienie i kuźnię.
Źródło: Espressocomsaudade
Kult celtyckiej bogini Brygidy był szeroko rozpowszechniony wśród Celtów w Irlandii, na wyżynach i wyspach Szkocji, a także w Europie Zachodniej. Wśród walczących klanów Brigid była tematem jednoczącym i wspólną więzią. Jednak w V wieku bogini stanęła w obliczu ogromnej fali zmian religijnych i nacisków, które przetoczyły się przez jej wyznawców. Musiała ewoluować, w przeciwnym razie jej wyznawcy musieliby wyrzucić ją ze swojego życia.
Święta Brygida z Kildare Brygida była integralną częścią życia Celtów, a rozwiązaniem było stworzenie jej wersji, która pasowałaby do religii katolickiej. Tak powstała nowa historia. Gdy chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się na ziemie celtyckie, wiele właściwości starszych religii zostało raczej schrystianizowanych niż wyeliminowanych.
Św. Brygida z Kildare „urodziła się” około 450 rne w pogańskiej rodzinie. Jej rodzina nawróciła się na chrześcijaństwo z pomocą św. Patryka, równie ważnego świętego w Irlandii. Rozdała wszystko biednym. Młoda dziewczyna była tak bardzo miłosierna, że jej własny ojciec, Dubhthach, wódz Leinster, chciał ją oddać lub sprzedać , ponieważ podarowała zubożałemu wiele z jego cennych dóbr. Pan natchnął Brigid jako młodą dziewczynę, a jej hojność i współczucie odzwierciedlały jej niezwykłą cnotę.
Rozdała wszystko biednym. Młoda dziewczyna była tak bardzo miłosierna, że jej własny ojciec, Dubhthach, wódz Leinster, chciał ją oddać lub sprzedać , ponieważ podarowała zubożałemu wiele z jego cennych dóbr.
Kościół Św. Brygidy Pod Dębem
Król uznał jej świętość i podarował jej działkę, na której pod dębem zbudowała kościół. Nazywał się Kill-dara (cill dara), co oznacza kościół dębu ( obszar ten nazywa się teraz Kildare). Siedem dziewcząt wkrótce podążyło za nią do Kill-dara i założyły klasztor pod drzewem.
Jest to jeden ze sposobów, w jaki Brygida uświęcała poganina z chrześcijaninem: dąb był święty dla druidów, aw wewnętrznym sanktuarium Kościoła płonął wieczny płomień, kolejny religijny symbol wiary druidów, a także chrześcijan. Gerald z Walii (XIII w.) zauważył, że ogień był nieustannie podtrzymywany przez 20 zakonnic z jej społeczności. Trwało to do 1220 roku, kiedy to zostało zgaszone. Gerald zauważył, że ogień był otoczony kręgiem krzaków, do którego nikt nie miał wstępu.
Czcicielki zajmowały się świętym ogniem Brygidy przez wiele setek lat. Inne źródła podają, że 19 dziewic obracało się przez 19 dni, aby podtrzymywać ogień, a następnie 20 dnia Bogini Brygida sama doglądała ognia.
Legendy o św. Brygidzie
Według tej samej historii św. Brygida z Kildare miała wiele mistycznych mocy, dokonała wielu cudów i uzdrowiła niezliczoną liczbę chorych. W ten sposób barwne opowieści o bogini świętej szybko rozprzestrzeniły się na inne krainy. Jej popularność wzrosła w kultach celtyckich do tego stopnia, że związała się ściśle z Maryją Dziewicą i Jezusem. W rzeczywistości innymi imionami dla niej były „Maria z Gaels” i „Przybrana Matka Jezusa”, a mity umieściły ją wieki wcześniej niż jej „znane” życie w V wieku. Mity te opisywały ją jako położną opiekującą się Marią lub jako żonę lub córkę karczmarza, który nie miał miejsca dla Maryi i Józefa.
Historia św. Brygidy mówi nam, że zmarła w 523 roku.
Uroczystość Bogini i św Najtwardszym dowodem mieszania się bogini i świętego jest data 1 lutego. Jest to celtycki dzień święta Imbolc, który był ważnym wydarzeniem, które obejmowało wiele kultu bogini Brygidy. W tym samym dniu odbywa się coroczne święto św. Brygidy. Irlandczycy nadal obchodzą ten dzień. W ramach uroczystości wykonują krzyże św. Brygidy (św. Brygidy) z sitowia lub trzciny (Bogini Brygida) i umieszczają je w domach dla ochrony i szczęścia (jedno i drugie). Krzyż, jeden z najważniejszych symboli Brygidy, bardzo przypomina motyw swastyki , który starożytni pragermańscy ludzie używali jako symbol życia, szczęścia i błogosławieństw.
Krzyże Brygidy zachowują zarówno aspekty pogańskie, jak i katolickie. Symbol nadal istnieje w kościołach, szkołach i domach.
Odrodzenie pogaństwa
Minęły setki lat, odkąd celtycka bogini Brygida została świętą. A jednak jej wyznawcy zachowali wiele jej boskich cech. Ponieważ Irlandia była oddzielona od Europy kontynentalnej, byli w stanie zachować nietkniętą część własnej kultury i praktyk. Dlatego nawet charakter ich kultu nadal miał aspekty pogańskie.
Studnie Oporu
Pogańskie korzenie nadal istnieją w wielu irlandzkich studniach, które chrześcijanie poświęcili św. Brygidzie. Studnie te były pierwotnie związane z celtycką boginią Brygidą. Jak wspomniano, jest ona również Boginią Studni, która historycznie jest bardzo święta jako łono Matki Ziemi, z którego wypływa życiodajna woda. Najbardziej znaczące studnie to te, które znajdują się w pobliżu dużego drzewa, ponieważ istnieje głęboka cześć i stara mitologia dotycząca drzew świata i studni. Nawet dzisiaj studnie mają przedchrześcijańskie znaczenie.
Na przykład wierni najczęściej odwiedzają świątynię między zmierzchem a świtem. Irlandzka coroczna pielgrzymka do wielu studni Brygidy przypada na pierwszą niedzielę sierpnia. Ten dzień jest przedchrześcijańskim świętem gaelickim zwanym Lughnasadh, na cześć boga Lugh. Lughnasadh jest jednym z czterech sezonowych świąt starożytnych Celtów, a uroczystości ku czci Lugh i jesiennych zbiorów obfitują w obfitość. To pora dnia, kiedy Celtowie wierzyli, że zasłona między światem żywych i duchów jest najcieńsza.
Płonące płomienie, które trwają Brygida zaczynała jako Wielka Bogini, wywyższona i nieodłączna od codziennych zajęć Celtów. Chociaż Kościół przepisał swoją historię, nigdy nie był w stanie całkowicie zastąpić nieustępliwej bogini. Każda Brygida odzwierciedlała podstawowe wartości duchowe swojej epoki, czy to pogańskie, czy chrześcijańskie. Nadal trwa tak mocno, że teraz nie można powiedzieć, gdzie kończy się bogini, a zaczyna święty. W 1993 roku grupa wyznawczyń ponownie rozpaliła ogień Brigid , a jej duch wciąż żarliwie płonie w sercach i umysłach, gdy kontynuuje podróż w czasie jako niezłomna celtycka bogini ognia.
Źródła: „Celtic Goddess, Christian Saint”, Celtic Heritage, luty / marzec 1997. Studnia Św.
Współautorem jest Kim Lin
Prawdziwą miarą człowieczeństwa nie jest ani inteligencja, ani to, jak wysoką pozycję potrafi człowiek osiągnąć na tym szalonym świecie. Nie, prawdziwą miarą człowieczeństwa jest to, jak szybko potrafi on reagować na potrzeby innych i jak wiele daje z siebie.
Anthony Peake
Anthony Peake