Cechy i esencje przypisywane żywiołom

[Reguly]

Przypisanie poszczególnych żywiołów kolejnym porom roku w kulturze Słowian zasadniczo odbiega od tego przyjętego w większości rozmaitych, zwłaszcza współczesnych koncepcji ezoterycznych [w tym okultystycznych]. Wynika to najpewniej z tego, iż źródła tychże koncepcji w głównej mierze opierają się na charakterystyce zjawisk odpowiadających warunkom pogodowym klimatu śródziemnomorskiego. Cechy te nie znajdują adekwatnego odzwierciedlenia w innych strefach klimatycznych, w tym szczególnie na terenach zamieszkiwanych przez Słowian wschodnich i zachodnich. Za przypisaniem konkretnych żywiołów poszczególnym porom roku idzie natomiast przypisanie pozostałych, charakterystycznych dla nich cech, które szerzej dla kultury Słowian zachodnich i wschodnich omawiamy niżej (patrz link do publikacji).


Zarysowaną [...] arystotelesowską koncepcję żywiołów oraz typologię temperamentów Hipokratesa przypisującą wodę – zimie, ogień – latu, ziemię – jesieni i powietrze – wiośnie, przyjąć można za najbliższe w odniesieniu do Słowian południowych, czyli zamieszkujących tereny najbliższe północnej części basenu Morza Śródziemnego. Uzyskujemy wówczas, uwzględniając jakość poszczególnych esencji, najwłaściwsze dla nich przypisanie wody – wiośnie, ognia – latu, ziemi – jesieni i powietrza – zimie. Z kolei w przypadku Słowian zachodnich i wschodnich analogicznie rozpatrywać można dwie równorzędne koncepcje, które po wodzie i ogniu przypisują albo ziemię – jesieni a powietrze – zimie, albo ziemię – zimie a powietrze – jesieni, przy czym w niniejszym opracowaniu [patrz wyżej odnośnik do publikacji] dla nas – Słowian zachodnich – za dominujący przyjęty został pierwszy z tych dwóch wariantów [...]