Celtowie - kult roślin

[Elżbieta]

 Ciekawi mnie co spowodowało ucieczkę.

 Kto powiedział że uciekli. Część na pewno wyemigrowała dalej w świat w poszukiwaniu korzystniejszych warunków czy w ślad za partnerem. Spora część została i wtopiła się w następnych przybyszy. Kalisz jak wiadomo, ma wielokulturowe i wielonarodowe społeczeństwo  

Rezerwat Archeologiczny w Kaliszu-Zawodziu; 
https://www.muzeumwkaliszu.pl/rezerwat-a...odziu.html
https://www.facebook.com/RezerwatnaZawod...cale=pl_PL


https://szlakpiastowski.pl/obiekty/trasa...a-zawodziu

[Small]

Święte drzewa 
Zaczynając rozważania na temat celtyckich miejsc kultu, należy pamiętać, że zagadnienie jest to niezwykle skomplikowane. Poniżej opisane zostaną tytułowe zjawiska, jednak obrzędowość Celtów wykracza znacznie poza nie. 
Archeologicznie poświadczone jest, że oprócz wyżej już wymienionych nemetonów, występowały także wznoszone przez ludność celtycką świątynie, najstarsze datuje się już na V w. p.n.e. (Kysela, Venclová, 2019). W okresie dominacji Rzymu na mapie Europy nie mogło obyć się bez romanizacji pewnych dziedzin życia Celtów, również tych związanych z wierzeniami. 

Wówczas również uległy zmianie pewne kwestie dotyczące religii i obrzędowości (Gąssowski, 1979). Celtowie żyli we wspólnotach plemiennych zajmujących określony teren. Centralny punkt tego obszaru miał dla nich duże znaczenie, był istotnym miejscem dla danej społeczności. Również w sensie religijnym. Prawdopodobnie właśnie w takim centralnym punkcie znajdował się ośrodek religijny, święte miejsce – nemeton (Gąssowski, 1979). Spokrewniony łaciński wyraz nemus oznacza święty gaj lub świętą polanę (Cunliffe, 1997). 
Samo zaś nem oznacza coś świętego, co związane jest niekiedy również z imionami bogów, bowiem w celtyckim panteonie występuje np. bogini Neman (Gąssowski, 1979). 

Według źródeł, w gajach tych odprawiano obrzędy, które u Celtów nierzadko ją na miano wyjątkowo brutalnych. Nie obce były im ofiary składane z ludzi. Z odrazą i przerażeniem opisywał to Tacyt czy Lukan (Cunliffe, 1997). 
Druidowie, którzy pełnili rolę kapłanów i zajmowali się m.in. obrzędami religijnymi, właśnie w świętych gajach mieli odprawiać pewne rytuały. Lukan w swoim dziele Farsalia wspomina drzewa splamione ludzką krwią (Gąssowski, 1979). -

Otaczanie szczególną czcią takich miejsc wynika z archaicznego kultu drzew. 

Gatunkami uważanymi za święte były dąb, cis czy jabłoń. Drzewa miały być siedzibami bóstw, dlatego surowo zakazany był ich wyrąb. Dąb uznawany był za atrybut najwyższego bóstwa. Cześć oddawana drzewom łączyła się z zakazem ich wyrębu, co więcej osoby niepowołane nie mogły wchodzić do świętych gajów. Według Lukana mieli tam wstęp jedynie druidowie, lecz nawet ich święte miejsca potrafiły napawać lękiem (Gąssowski, 1979). 

Również u tego starożytnego autora można przeczytać, iż w trakcie najazdu wojsk rzymskich na Galię, Cezar rozkazał zniszczyć jeden z gajów, rzekomo z powodu bliskiego sąsiedztwa wzniesionych przez Rzymian budowli. Lecz możliwe jest, że nemeton miał tak silny wpływ na okolicznych mieszkańców, iż sam Juliusz Cezar postanowił zniszczyć miejsce będące symbolem tak wielkiej potęgi i mocy (Cunliffe, 1997). 

Ciężko doszukiwać się pozostałości świętych gajów w materiale archeologicznym. Można jednak próbować utożsamiać niektóre znaleziska z bliskim sąsiedztwem takich miejsc. Barry Cunliffe wysunął tezę, iż skarb z Snettisham mógł być złożony bogom w ofierze właśnie w świętym gaju (Cunliffe, 1997). 

Ciężko uznać tę teorię za pewnik, faktem jednak jest, że w pobliżu skarbu nie znaleziono żadnych pozostałości świątyni możliwej do rozpoznania dzięki metodom archeologicznym (Current Archaeology, 2011). 

Śladem po istnieniu świętych gajów są natomiast nazwy miejscowe, które wzięły się od słowa nemeton. Antyczną nazwą miasta Nanterre we Francji było Nemetodrum, co oznacza „gród świętego gaju”. 
Pokrewne są również nazwy francuskich miejscowości Nimes i Nemours (Gąssowski, 1979).