Rozstaje dróg

[mirmilek]

Jeśli przemawia do ciebie wiatr ty wysyp popiół 

 Też można, czemu nie. Problem w tym, że wiatr to żywioł powietrza i akurat ten żywioł jest najwolniejszy i krótkotrwały. Długo się czeka  za realizacją. 
 Najważniejsze są myśli, intencja musi być szczera, wypływać wprost z trzewi. Bo można mieć po uszy bólu, cierpienia, tęsknoty za kimś.... dowolne wpisz... i mieć tego serdecznie dosyć. Wtedy przychodzi na myśl rytuał. Spisanie na kartce, spalenie i wyrzucanie / zakopywanie będzie łączyło się z żalem w sercu, ze łzami w oczach, to rytuał nie ma szans powodzenia. Wróci wszystko. Podobnie działa brak wiary w spełnienie czy wykonywanie rytuału bez skupienia się na celu, bez wizualizacji tego, co chce się osiągnąć.
 Kiedy masz w sobie ogromną chęć pozbycia się problemu, wolę i brak żalu, to nawet rytuał  jest zbędny, bo myśli zrobią swoje, dodać do tego "działanie" w kierunku pozbycia się problemu, no to mamy wszystkie czynniki aby pognać problem w diabły.

cóż ..są różne rytuały i różne pragnienia 
jednak jest do tego wszystkiego zasada podstawowa...jeśli cos do ciebie nie przemawia..to nie zadziała
i to miałem na myśli
do tego dodając Twoje słowa o rytuałach gdy nie ma się pojęcia, to robić nie warto
... można spalić i rozsypać...połączyć  ( tu mowa o tym gdy chcesz się pozbyć )

[Nut]

. można spalić i rozsypać...połączyć  ( tu mowa o tym gdy chcesz się pozbyć )

 Kiedy chce się coś przyciągnąć, to jaką rolę odgrywają rozstaje dróg 

[Brigit]

Kiedy chce się coś przyciągnąć, to jaką rolę odgrywają rozstaje dróg  

 Taką samą. Zanosi się prośbę i składa modlitwę do bogów. Można złożyć jakieś dary dla nich,  nie zaszkodzą.

[Moore]

Maria Podraza-Kwiatkowska, wybitny historyk literatury polskiej, zwracała uwagę w jednym ze swych tekstów, że rozstaje nie były dobrze widziane w naszej tradycji literackiej. Jasiek w Weselu Wyspiańskiego mówi „strasy u rozstajnych dróg”, a Przybyszewski w Godzinie cudu pisze: „I znów widział rozstajne drogi wśród torfowisk i bagien. Nadeszła upiorna godzina, pełna tajemnych strachów i lęku”. Na bohaterów na rozstajach dróg czekają rozpacz, niewiedza, niepokój.

[Elżbieta]

Maria Podraza-Kwiatkowska, wybitny historyk literatury polskiej, zwracała uwagę w jednym ze swych tekstów, że rozstaje nie były dobrze widziane w naszej tradycji literackiej.
 Jasiek w Weselu Wyspiańskiego mówi „strasy u rozstajnych dróg”, a Przybyszewski w Godzinie cudu pisze: „I znów widział rozstajne drogi wśród torfowisk i bagien. Nadeszła upiorna godzina, pełna tajemnych strachów i lęku”. 
Na bohaterów na rozstajach dróg czekają rozpacz, niewiedza, niepokój. Ale może da się odwrócić spojrzenie: może rozstaje to właśnie nadzieja, otwarcie perspektyw, możliwości, szansa na to, by spróbować wędrówki różnymi drogami?

[Wenusx]

Magiczne rozstaje   i teraz pytanie które dręczy mnie od zawsze. W moim mieście najbliżej mam do rozstajów na moście. Do lasu mam za daleko, nie zawsze mam czas jechać. Co jest korzystniejsze - zakopanie w ziemi czy wrzucenie do rzeki w zupełności wystarczy.

[Figunia]

Nie ma jednego sposobu. Rodzaj niszczenia, pozbywania się uzależniony jest od tego czego chcemy się pozbyć lub co przyciągnąć. Życzenia związane z pozbyciem się  palimy a popiół zakopujemy w ziemi . Miłość możemy powierzyć wodzie lub  powietrzu.

[Elżbieta]

Ogień podsyca, ziemia uśmierca. Powietrze i woda "działają "wolniej.
Zależy jaki rytuał chcecie wykonać. Przy czym należy pamiętać o wizualizacji i koncentracji na celu. Rozproszone myśli zawsze skutkują niepowodzeniem lub odwrotnym skutkiem. Równe ważny jest tekst i zagwor.

[Nikto]

Co Wy z tymi rozstajami. Poczytajcie komu zawdzięczają swoją sławę;

W amerykańskim serialu „Supernatural” główny bohater zawiera pakt z diabłem By wezwać demona zakopuje na rozdrożu pudełko z ziemią cmentarną i kość czarnego kota Te magiczne motywy, choć rozpuszczone w popkulturowym sosie, nie są wyłącznie dziełem filmowej wyobraźni.

Rozstaje dróg to miejsca naznaczone złą energią. To tam przez stulecia palono czarownice, a dzieciobójczynie ukrywały zwłoki nowonarodzonych, magowie zdobywali cenne artefakty i odprawiali rytuały.

Rozstaje dróg mają swoją tajemną historię, tworzoną przez magów, kapłanów i czarowników. Od niepamiętnych czasów oddane we władzę demonom, należały do obszarów przeklętych, o silnym oddziaływaniu energetycznym.

W amerykańskim serialu „Supernatural” główny bohater zawiera pakt z diabłem By wezwać demona zakopuje na rozdrożu pudełko z ziemią cmentarną i kość czarnego kota Te magiczne motywy, choć rozpuszczone w popkulturowym sosie, nie są wyłącznie dziełem filmowej wyobraźni.

Rozstaje dróg to miejsca naznaczone złą energią. To tam przez stulecia palono czarownice, a dzieciobójczynie ukrywały zwłoki nowonarodzonych, magowie zdobywali cenne artefakty i odprawiali rytuały. 
Demoniczne rewiry.
Rozstaje dróg, według tradycji ezoterycznej, wybrał sam diabeł na spotkanie z człowiekiem. Jedna z najsłynniejszych relacji o paktowaniu z diabłem pochodzi z procesu księdza Urbaina Grandiera z francuskiego mateczka Loudun. Obłęd sióstr urszulanek był tylko jednym z dowodów przeciw kapłanowi.

Przebity kciuk oskarżonego zdradził, że własną krwią podpisał pakt z demonem. Dokument wieńczyła inskrypcja „Satanas”. Mroczny rytuał miał się odbyć na rozstajach dróg, pod osłoną nocy. 18 lipca 1634 proboszcz kościoła św. Piotra we francuskim miasteczku Loudun został skazany na śmierć. 

Jak notują najstarsze kroniki, rozdroża były scenerią wielu rytuałów. Korowody odprawiali podług pogańskiego zwyczaju, na dwóch i trzech rozstajnych drogach jakby dla spokoju duszy (…) nad swoimi zmarłymi tańcząc z nałożonymi na twarz maskami i wywołując cienie zmarłych” - wspomina dziejopisarz Kosmas o tradycjach ludów Słowiańskich.

Rytuały magiczne na rozstajach dróg przetrwały setki lat. Jedna z ciekawych relacji pochodzi z publikacji „Z Dziejów Krościenka nad Dunajcem”. Zanim autor odda głos informatorowi, wprowadza: „najbardziej niezwykły rozstaj był zlokalizowany na starym górskim trakcie. To posępne, położone w gęstym lesie miejsce bez wątpienia stanowiło niebezpieczny fragment dawnej, zapomnianej dziś drogi”. Tam zawsze był diabeł – z przekonaniem wspomina mieszkaniec Krościenka.

"Przed laty do Krościenka przybył dziwny człowiek, który dysponował tajemną wiedzą. Uwiódł żonę miejscowego zielarza i rzucił urok polegający na tym, że tylko ona mogła go widzieć. Zrozpaczony mąż postanowił odpędzić Złego i w związku z tym późnym popołudniem ruszył na Wisielce. Dokładnie na granicy trzech wsi wbił kij i przy pomocy święconej kredy zakreślił dziewięć kół, stając pośrodku najmniejszego. O północy zatrzeszczały potężne drzewa i rozległ się ryk demonów. Niesamowita Wichura zaczęła miotać w kierunku zielarza gałęziami i kamieniami, z gęstwiny wypełzały węże, zaś na końcu pojawiły się przerażające stwory. Nie przekroczyły jednak ostatniego kręgu. Zielarz wytrzymał do rana i ledwie żywy wrócił do szałasu.... Zły urok minął" (cytat z książki „Dzieje Krościenka nad Dunajcem” Krzysztofa Kopra).

Jak wspomina Krzysztof Koper, autor publikacji, praktyki magiczne na wspomnianym rozstaju odbywały się jeszcze pod koniec XIX wieku.

Cmentarzyska potępionych 
Ze względu na demoniczną aurę rozstajnych dróg, dla ochrony stawiano tam krzyże i kapliczki. Wiara w zwodniczą moc rozdroży to nie tylko słowiańska specjalność. W Azji stawiano kamienne tablice z magicznymi formułami odpędzającymi złe demony. W starożytnej Europie posągi Hekate, bogini śmierci i czarów. Na rozstajach przez wieki gromadzić się miała przeklęta energia. To miejsca przesiąknięte prochem potępionych. Tam przez wieki grzebano samobójców, czarowników i wyklętych ze społeczności. Wszystkich nie zasługujących na religijny pochówek lub tych, którzy zginęli nagłą śmiercią. Tu również chowano poronione płody, a dzieciobójczynie ukrywały maleńkie zwłoki.

Nie brakuje relacji o dziwnych spotkaniach, jękach, piekielnych odgłosach dochodzących po zmroku z tych leśnych cmentarzysk. To zmarli nienaturalną śmiercią, którzy nie mogą zaznać spokoju. Podobne relacje znajdziemy w opowieściach miejscowych pod każdą szerokością geograficzną. Demoniczną mocą rozdroży karmili się przez wieki czarownicy. Pod osłoną nocy praktykujący magię udawali się tam, by zdobyć cenne artefakty. Części ciała samobójcy: genitalia, włosy, kości to niezwykle cenne składniki tajemnych zabiegów. Kto nie daje wiary, niech sięgnie po publikacje etnografów. Słownik „Czary góralskie” autorstwa dr Urszuli Janickiej Krzywdy i Katarzyny Ceklarz, pod hasłem "rozstajne drogi" podaje: „tam najłatwiej było spotkać dusze zmarłych i różne demoniczne istoty, tam dokonywano zabiegów magicznych: wyrzucano czary odnalezione pod progiem, pozbywano się rzuconego uroku. Tam też nadawano różnym przedmiotom magiczne właściwości, zrywano zioła do tajemnych zabiegów i zbierano proch potrzebny do czarów. Rozdroże to punkt schadzek czarownic. Miejsce to wyznaczał szatan na spotkanie z człowiekiem, na przykład czarownikiem".