01.01.2016, 17:07
Szczodre Gody (21-23 XII) to czas kiedy moc Dadźboga, boga słońca, ani nie maleje, ani nie wzrasta.
Trwa w okresie oczekiwania, na moment kiedy prabóg Rod zapali gwiazdę (pierwsza gwiazdka na niebie) i tym samym da impuls do odradzania się Słońca. To wydarzenie nasi przodkowie świętowali jako Szczodre Gody. Od tej nocy siła Słońca zaczyna wzrastać, by w dzień równonocy wiosennej (czas Jarych Godów) ostatecznie przezwyciężyć siły ciemności i rozpocząć jasną porę roku.
W Święto Godowe, wystawia się wieczerzę, na którą spraszani zostają dziadowie, przystraja się choinkę (lub podłaźniaczkę) zamieszcza na jej szczycie gwiazdę, a pod nią ustawia prezenty. Jako że sam dół choinki symbolizuje krainę Welesa, dobrze ustawiać jest tam prezenty, gdyż Weles jest także bogiem bogactwa.
Gody to także czas wróżb i zamówień. Ponadto na stołach ustawia się 12 potraw, a pod obrusem umieszcza sianko lub słomę. Obowiązkowo zostawia także wolne miejsce dla zbłąkanych dusz, chcących ogrzać się przy naszym ogniu i posilić, a także honorowe miejsce dla dusz naszych zasłużonych przodków.
[tekst wzorowany na materiale udostępniony przez rodzimowierczą wspólnotę "Watrę".]