01.02.2022, 16:05
Imbolc, magiczne celtyckie święto, podczas, którego celebrowano nadejście wiosny. Tego dnia, magia nabierała szczególnej mocy, stawała się nadzwyczaj silna, co przekładało się na spełnianie wypowiadanych życzeń. Dodatkowo, celtycka ludność wdzięczna za przetrwanie mroźnej zimy, rozświetlała ogniem otaczający mrok.
Celtyckie święto Imbolc bywa zwane również świętem ognia. Oficjalne źródła podają, że święto to obchodzone było 1 lutego i trwało przez 3 następne dni. Jednak, możemy spotkać informacje, w których to celebrowanie rozpoczyna się 2 lutego. Dzień ten zwiastował odejście zimy, obwieszczał pobudkę Matki Natury po długich nocach oraz panowanie Słońca na niebie i oczywiście zapowiadał nowe początki. Świętowanie miało za zadanie dodać naturze energii, wystarczająco dużo, aby światło powróciło na Ziemię jak najszybciej. Również był to czas oczyszczania za pomocą czystej wody i ognia.
Znaczenie słowa Imbolc nie do końca jest jasne. Niektórzy twierdzą, że wyraz ten oznacza dosłownie “w brzuchu matki”. Ich zdaniem festiwal ma za zadanie przygotować Matkę Ziemię do porodu wiosennych dni. Inni z kolei sądzą, że słowo to wywodzi się pierwotnie od wyrazu Oimelc oznaczającego “mleko matki” lub “mleko owcze”.
Dodatkowo, niekiedy uważa się, że pochodzenie nazwy szabatu wywodzi się ze staroirlandzkiego wyrazu, który oznacza “mycie”, “oczyszczenie”.
Patronka Brigid Szczególną rolę podczas odbywania się święta, odgrywała bogini domowego ogniska Brigit, nazywana również Brigantią, Brigidh lub Brigit. Córka “Dobrego Boga” Dagdy i Bresy. Była ona patronką poetów, jasnowidzów, uzdrowicieli, jak i muzyków. W czasie wojen jej zadaniem było chronić domostwa i terytorium, na którym znajdowali się jej wyznawcy. Natomiast w czasie pokoju miała zapewniać dobre plony, uzdrawiać, wspierać rolników, oraz rodzące kobiety. W celtyckich opowieściach, Brigid posiadała dwa magiczne woły – Fea i Femen, oraz trójkę dzieci – Creidhne, Luchtaine i Giobhniu.
Z nadejściem chrześcijaństwa, poświęcenia, cuda i energia niezwykłej Brigid, przerodziły się w jedną z najbardziej uwielbianych świętych – świętą Brygidę, której święto obchodzi się 1 lutego.
Culnacreann [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)], from Wikimedia Commons
Zwyczaje i tradycje święta ognia
Imbolc był to między innymi czas odświeżenia. Podczas trwania sabatu oczyszczano swoją duszę, ciało i otoczenie. Sprzątano dokładnie domy i zagrody, by następnie móc symbolicznie oczyścić sobie wodą ręce, nogi i głowę. W ten sposób przygotowywano się na nadejście wiosny i nowego lepszego życia. Był to również moment, w którym zapominano o dawnych niepowodzeniach czy porażkach. Wspólnie rozpalano ogniska, aby ogień mógł strawić to co złe i niepotrzebne. Po zmroku domy pradawnych celtów przepełnione były zapachem wosku i palonych świec, w celu uczczenia odradzającego się Słońca.
Podczas tego święta obserwowano z zaciekawieniem przyrodę, która powoli budziła się do życia. Druidzi oraz kapłani przepowiadali przyszłość, wróżyli i prognozowali nadchodzącą pogodę, dodatkowo cała ludność modliła się i wspólnie odprawiano rytuały. Potrawy świąteczne miały za zadanie symbolizować rozwój, wykorzystywano do nich między innymi nasiona słonecznika, sezamu, dyni czy mleko. Kobiety w swoich domostwach piekły pyszne ciasta oraz chleby. W trakcie trwania Imbolc ważną rolę pełniła również kolorystyka, szczególnie ważne były dwa kolory – zieleń i biel. Dla Celtów kolor zielony symbolizował odradzającą się naturę, natomiast odcień bieli, śnieg i czystość.
Jednym ze zwyczajów święta ognia lubianym szczególnie przez dzieci, było tworzenie krzyża bogini Brigid. Krucyfiks ten, był symbolem ochronnym. Pleciony był najczęściej z sitowia, słomy lub trzciny. Gotowy krzyż wywieszano w oknie lub nad drzwiami. Element ten sprowadzał na rodzinę łaskę bogini i oczywiście chronił przed złymi mocami.
Rytuał spełnienia marzeń Istnieje wiele rytuałów, które odprawiano w Imbolc.
Jednak pradawni Celtowie wierzyli, że niezwykła moc, która towarzyszyła temu świętu, spełnia wszystkie wypowiedziane życzenia.
Rytuał życzeń Ogień jest nadzwyczajnym żywiołem. Jego moc wypala negatywne energie, oczyszcza i przygotowuje miejsce na nowe doświadczenia. Dlatego magia ognia, której dodatkowo sprzyja święto Imbolc, będzie polegała na spalaniu świec w wybranych intencjach.
Niezbędne przedmioty:
5 białych świec o tej samej wielkości (odzwierciedlać one będą światło Wenus, Merkurego, Marsa, Jowisza i Saturna),
2 większe białe świece (będą one symbolem Słońca i Księżyca),
5 karteczek oraz długopis na wpisanie życzeń.
Przygotowanie:
Przed rozpoczęciem rytuału należy oczyścić się z energii, które zebraliśmy w ciągu dnia. W tym celu najlepiej będzie jak udamy się pod prysznic lub wykąpiemy w wannie. Po oczyszczaniu ubieramy się w czyste ubrania. Pięć mniejszych świec ustawiamy w kształcie pentagramu, a dwie większe prostopadle na środku pięcioramiennej gwiazdy. Siadamy wygodnie. Teraz mamy czas na przemyślenia i refleksje dotyczące życzeń.
Zastanów się dokładnie czego potrzebujesz i jakie są twoje marzenia.
źródło; AKADEMIA DUCHA
Celtyckie święto Imbolc bywa zwane również świętem ognia. Oficjalne źródła podają, że święto to obchodzone było 1 lutego i trwało przez 3 następne dni. Jednak, możemy spotkać informacje, w których to celebrowanie rozpoczyna się 2 lutego. Dzień ten zwiastował odejście zimy, obwieszczał pobudkę Matki Natury po długich nocach oraz panowanie Słońca na niebie i oczywiście zapowiadał nowe początki. Świętowanie miało za zadanie dodać naturze energii, wystarczająco dużo, aby światło powróciło na Ziemię jak najszybciej. Również był to czas oczyszczania za pomocą czystej wody i ognia.
Znaczenie słowa Imbolc nie do końca jest jasne. Niektórzy twierdzą, że wyraz ten oznacza dosłownie “w brzuchu matki”. Ich zdaniem festiwal ma za zadanie przygotować Matkę Ziemię do porodu wiosennych dni. Inni z kolei sądzą, że słowo to wywodzi się pierwotnie od wyrazu Oimelc oznaczającego “mleko matki” lub “mleko owcze”.
Dodatkowo, niekiedy uważa się, że pochodzenie nazwy szabatu wywodzi się ze staroirlandzkiego wyrazu, który oznacza “mycie”, “oczyszczenie”.
Patronka Brigid Szczególną rolę podczas odbywania się święta, odgrywała bogini domowego ogniska Brigit, nazywana również Brigantią, Brigidh lub Brigit. Córka “Dobrego Boga” Dagdy i Bresy. Była ona patronką poetów, jasnowidzów, uzdrowicieli, jak i muzyków. W czasie wojen jej zadaniem było chronić domostwa i terytorium, na którym znajdowali się jej wyznawcy. Natomiast w czasie pokoju miała zapewniać dobre plony, uzdrawiać, wspierać rolników, oraz rodzące kobiety. W celtyckich opowieściach, Brigid posiadała dwa magiczne woły – Fea i Femen, oraz trójkę dzieci – Creidhne, Luchtaine i Giobhniu.
Z nadejściem chrześcijaństwa, poświęcenia, cuda i energia niezwykłej Brigid, przerodziły się w jedną z najbardziej uwielbianych świętych – świętą Brygidę, której święto obchodzi się 1 lutego.
Culnacreann [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)], from Wikimedia Commons
Zwyczaje i tradycje święta ognia
Imbolc był to między innymi czas odświeżenia. Podczas trwania sabatu oczyszczano swoją duszę, ciało i otoczenie. Sprzątano dokładnie domy i zagrody, by następnie móc symbolicznie oczyścić sobie wodą ręce, nogi i głowę. W ten sposób przygotowywano się na nadejście wiosny i nowego lepszego życia. Był to również moment, w którym zapominano o dawnych niepowodzeniach czy porażkach. Wspólnie rozpalano ogniska, aby ogień mógł strawić to co złe i niepotrzebne. Po zmroku domy pradawnych celtów przepełnione były zapachem wosku i palonych świec, w celu uczczenia odradzającego się Słońca.
Podczas tego święta obserwowano z zaciekawieniem przyrodę, która powoli budziła się do życia. Druidzi oraz kapłani przepowiadali przyszłość, wróżyli i prognozowali nadchodzącą pogodę, dodatkowo cała ludność modliła się i wspólnie odprawiano rytuały. Potrawy świąteczne miały za zadanie symbolizować rozwój, wykorzystywano do nich między innymi nasiona słonecznika, sezamu, dyni czy mleko. Kobiety w swoich domostwach piekły pyszne ciasta oraz chleby. W trakcie trwania Imbolc ważną rolę pełniła również kolorystyka, szczególnie ważne były dwa kolory – zieleń i biel. Dla Celtów kolor zielony symbolizował odradzającą się naturę, natomiast odcień bieli, śnieg i czystość.
Jednym ze zwyczajów święta ognia lubianym szczególnie przez dzieci, było tworzenie krzyża bogini Brigid. Krucyfiks ten, był symbolem ochronnym. Pleciony był najczęściej z sitowia, słomy lub trzciny. Gotowy krzyż wywieszano w oknie lub nad drzwiami. Element ten sprowadzał na rodzinę łaskę bogini i oczywiście chronił przed złymi mocami.
Rytuał spełnienia marzeń Istnieje wiele rytuałów, które odprawiano w Imbolc.
Jednak pradawni Celtowie wierzyli, że niezwykła moc, która towarzyszyła temu świętu, spełnia wszystkie wypowiedziane życzenia.
Rytuał życzeń Ogień jest nadzwyczajnym żywiołem. Jego moc wypala negatywne energie, oczyszcza i przygotowuje miejsce na nowe doświadczenia. Dlatego magia ognia, której dodatkowo sprzyja święto Imbolc, będzie polegała na spalaniu świec w wybranych intencjach.
Niezbędne przedmioty:
5 białych świec o tej samej wielkości (odzwierciedlać one będą światło Wenus, Merkurego, Marsa, Jowisza i Saturna),
2 większe białe świece (będą one symbolem Słońca i Księżyca),
5 karteczek oraz długopis na wpisanie życzeń.
Przygotowanie:
Przed rozpoczęciem rytuału należy oczyścić się z energii, które zebraliśmy w ciągu dnia. W tym celu najlepiej będzie jak udamy się pod prysznic lub wykąpiemy w wannie. Po oczyszczaniu ubieramy się w czyste ubrania. Pięć mniejszych świec ustawiamy w kształcie pentagramu, a dwie większe prostopadle na środku pięcioramiennej gwiazdy. Siadamy wygodnie. Teraz mamy czas na przemyślenia i refleksje dotyczące życzeń.
Zastanów się dokładnie czego potrzebujesz i jakie są twoje marzenia.
źródło; AKADEMIA DUCHA
Prawdziwą miarą człowieczeństwa nie jest ani inteligencja, ani to, jak wysoką pozycję potrafi człowiek osiągnąć na tym szalonym świecie. Nie, prawdziwą miarą człowieczeństwa jest to, jak szybko potrafi on reagować na potrzeby innych i jak wiele daje z siebie.
Anthony Peake
Anthony Peake