Forumezo.pl - Forum ezoteryczne i magiczne
Rogaty Bóg czy diabeł - Wersja do druku

+- Forumezo.pl - Forum ezoteryczne i magiczne (https://www.forumezo.pl)
+-- Dział: MAGIA CZAROSTWO (https://www.forumezo.pl/forumdisplay.php?fid=47)
+--- Dział: Czarostwo, Wicca, Szamanizm (https://www.forumezo.pl/forumdisplay.php?fid=179)
+---- Dział: Wicca (https://www.forumezo.pl/forumdisplay.php?fid=181)
+---- Wątek: Rogaty Bóg czy diabeł (/showthread.php?tid=7116)

Strony: 1 2


Rogaty Bóg czy diabeł - akkaria - 15.08.2013

Elza. napisał(a):/.../ widać diabeł robi wrażenie Wink :lol:
Na czarownicy? Nigdy w życiu :lol: - my nie wierzymy w diabła. Diabeł jest ściśle związany z chrześcijaństwem a nie z poganami, choć wielu chciałby nam go przypisać - a Rogaty, to nie diabeł :usmiech:

[Obrazek: 87993891.jpg]



Rogaty Bóg czy diabeł - Elżbieta - 15.08.2013

A kto ? oświeć nas, bardzo proszę.
Zaraz zrobię oddzielny temat :diabel:


Rogaty Bóg czy diabeł - akkaria - 15.08.2013

A ja się zastanawiałam co mi zeżarło post Big Grin
Rogaty Pan bądź Rogaty Bóg jest jak sama nazwa wskazuje bogiem i nie ma nic wspólnego z chrześcijańskim Diabłem poza rogami i kopytkami.
Jak mówią źródła chrześcijański Diabeł to nikt inny jak starożytny Pan, Faun, Faunus.
Rogaty Bóg jest opiekunem lasów i pól. Jest dziki, ale nie zdziczały - szalony lecz nie lekkomyślny. Jest towarzyszem Bogini, ale nigdy nie jest ponad Nią - czasami nawet można odnieść wrażenie, że jest mniej ważny od Niej, ale to nie do końca prawda.
Rogaty Bóg jest siłą pierwotną - to taki idealny mężczyzna mówiąc ogólnikowo. Nie należy Go lekceważyć, nie należy sobie z Nigo kpić, ale nie należy się Go bać, bo jest opiekunem ale i surowym nauczycielem. Respekt - to uczucie, które powinno towarzyszyć w kontaktach z bogami.
Njaczęściej pojawia się pod postacią byka jelenia - przynajmniej ja Go widuję w tej postaci.


Rogaty Bóg czy diabeł - Remik - 16.08.2013

W tradycji chrześcijańskiej niegdyś nie było diabła, a były diabły. Wszystko, co złe, było rzekomo zasługą diabłów. Na chwilę obecną ciężko stwierdzić, czy były to faktyczne istoty, ale nawet jeśli, to w żadnym wypadku nie są one tożsame z demonami. Niektórzy uważają, że diabły były upadłymi aniołami, choć jak dla mnie, mogły to być prędzej wszystkie inne złośliwe duchy. Upadłe anioły nie interesują się ludźmi, więc sprawianie im złośliwości do nich nie pasuje. Dziś to wszystko zostało zrównane w jednym słowie - Szatan. Słowo to znaczy "przeciwnik", stąd wszystko, co jest niezgodne z naukami Kościoła, jest dla niego "Szatanem". I przez to też uważa się demony za złe, choć wcale nie muszą mieć one nic wspólnego z Szatanem.

Osobowym Szatanem jest rzekomo Lucyfer. To absolutnie wyklucza, jakoby Szatan był diabłem, bowiem był on opisywany jako najpiękniejszy z aniołów (lub jeden z najpiękniejszych, nie pamiętam), podczas gdy diabłom przypisuje się obrzydliwość. Również wyklucza to, jakoby czarownice w niego wierzyły. Rogatych jest kilku, nie zagłębiam się, w którego i czy w ogóle wierzyły czarownice. Aczkolwiek dzisiejsze chrześcijaństwo jest tak pomieszane, że niezależnie od tego, wszystko co jest przeciw Kościołowi (a w tym im czarownice) jest Szatanem, Rogatym, Diabłem itd.


Rogaty Bóg czy diabeł - Elżbieta - 26.08.2015

Cytat:"akkaria''
Njaczęściej pojawia się pod postacią byka jelenia - przynajmniej ja Go widuję w tej postaci.

Jak to widuję?
Kim w istocie jest Diabeł, czy jak chce Wicca, Rogaty Bóg. Ile osób, tyle sprzecznych opinii. Bogiem, nie bogiem ?


Cytat: Remik » 16 sie 2013 18:29

W tradycji chrześcijańskiej niegdyś nie było diabła, a były diabły. Wszystko, co złe, było rzekomo zasługą diabłów. Na chwilę obecną ciężko stwierdzić, czy były to faktyczne istoty, ale nawet jeśli, to w żadnym wypadku nie są one tożsame z demonami. Niektórzy uważają, że diabły były upadłymi aniołami, choć jak dla mnie, mogły to być prędzej wszystkie inne złośliwe duchy. Upadłe anioły nie interesują się ludźmi, więc sprawianie im złośliwości do nich nie pasuje. Dziś to wszystko zostało zrównane w jednym słowie - Szatan. Słowo to znaczy "przeciwnik", stąd wszystko, co jest niezgodne z naukami Kościoła, jest dla niego "Szatanem". I przez to też uważa się demony za złe, choć wcale nie muszą mieć one nic wspólnego z Szatanem.

Osobowym Szatanem jest rzekomo Lucyfer. To absolutnie wyklucza, jakoby Szatan był diabłem, bowiem był on opisywany jako najpiękniejszy z aniołów (lub jeden z najpiękniejszych, nie pamiętam), podczas gdy diabłom przypisuje się obrzydliwość. Również wyklucza to, jakoby czarownice w niego wierzyły. Rogatych jest kilku, nie zagłębiam się, w którego i czy w ogóle wierzyły czarownice. Aczkolwiek dzisiejsze chrześcijaństwo jest tak pomieszane, że niezależnie od tego, wszystko co jest przeciw Kościołowi (a w tym im czarownice) jest Szatanem, Rogatym, Diabłem itd.

Może i tak było jak napisałeś z tym, że chciałam obalić mit jakoby diabła wymyśliło Chrześcijaństwo i który to mit powtarzają nawet sami Słowianie. Nie rozumiem, czyżby nie znali historii swoich przodków. Z tego co ja wiem, zdaniem etnologów religii i religioznawców, diabeł występował już w podaniach ludowych jako Wales potem Rod i podobno nawet Pierun był diabłem.


Re: Rogaty Bóg czy diabeł - Szaman_Wiejski - 31.08.2015

Elie napisał(a):Kim w istocie jest Diabeł, czy jak chce Wicca, Rogaty Bóg. Ile osób, tyle sprzecznych opinii. Bogiem, nie bogiem ?
Rogaty Bóg to jeden z dwójki bogów Wicca. Wzorowany częściowo na celtyckim, kontynentalnym Cernunnosie czy Hernie Myśliwym.

Elie napisał(a):Może i tak było jak napisałeś z tym, że chciałam obalić mit jakoby diabła wymyśliło Chrześcijaństwo i który to mit powtarzają nawet sami Słowianie. Nie rozumiem, czyżby nie znali historii swoich przodków. Z tego co ja wiem, zdaniem etnologów religii i religioznawców, diabeł występował już w podaniach ludowych jako Wales potem Rod i podobno nawet Pierun był diabłem.

Twierdzenie, że Diabeł jest judeochrześcijańskim wymysłem, nie jest mitem, tylko faktem. Słowianie słusznie to podkreślają. Weles nie miał nic wspólnego z Diabłem, ani nawet z Cernunnosem. Miał rogi bydlęce (nie jelenie), bo był m.in. bogiem bydła i bogactwa. Chętnie czczonym przez Rusinów na równi z Perunem. Nie znam żadnych podań ludowych nazywających Peruna czy Roda Diabłami. Chrześcijanie wpadając na Ruś owszem skojarzyli Welesa z Diabłem, ale tylko dlatego, że tak im było wygodnie. Koncepcja Diabła nie ma żadnego prawa bytności w wierzeniach przedchrześcijańskich Słowian.


Re: Rogaty Bóg czy diabeł - Elżbieta - 31.08.2015

Cytat:Twierdzenie, że Diabeł jest judeochrześcijańskim wymysłem, nie jest mitem, tylko faktem. Słowianie słusznie to podkreślają. Weles nie miał nic wspólnego z Diabłem, ani nawet z Cernunnosem. Miał rogi bydlęce (nie jelenie), bo był m.in. bogiem bydła i bogactwa. Chętnie czczonym przez Rusinów na równi z Perunem. Nie znam żadnych podań ludowych nazywających Peruna czy Roda Diabłami. Chrześcijanie wpadając na Ruś owszem skojarzyli Welesa z Diabłem, ale tylko dlatego, że tak im było wygodnie. Koncepcja Diabła nie ma żadnego prawa bytności w wierzeniach przedchrześcijańskich Słowian.




Cytat:Religia Słowian – zespół wierzeń, mitów i kultowych praktyk Słowian w okresie przed chrystianizacją, zaliczany do systemów religii politeistycznych z akcentami panteistycznymi i być może dualistycznymi. Informacje o religii Słowian w nikłym stopniu dotrwały w źródłach do dnia dzisiejszego. Nie zachowały się żadne źródła bezpośrednie, a jedynie lakoniczne relacje chrześcijańskie, często spisywane przez niezorientowanych bezpośrednio w temacie autorów lub kronikarzy żyjących w kilkadziesiąt, czy kilkaset lat po chrystianizacji. Pełna rekonstrukcja wierzeń słowiańskich nie jest możliwa, a dokonywane próby często budzą wątpliwości, co do tego czy przyjęte metody są właściwe i wiarygodne. Rekonstrukcja odbywa się przede wszystkim w oparciu o ślady dawnych wierzeń zachowane w folklorze i wierzeniach z okresu już chrześcijańskiego. Nie bez znaczenia są także badania z zakresu szerzej pojmowanej teorii religii.
Cytat:Mit kosmogoniczny[edytuj | edytuj kod]
Osobny artykuł: Stworzenie świata według Słowian.
Jedną z podstaw każdej religii jest mit o stworzeniu świata, czyli tzw. mit kosmogoniczny, tłumaczący kto, w jakich okolicznościach, w jaki sposób i dlaczego stworzył świat. Nie zachował się żaden tego typu mit przedchrześcijańskich Słowian, jednak nadużyciem byłoby twierdzić, że nigdy on nie istniał. Antropolodzy i religioznawcy starają się odnajdywać jego relikty w późniejszych, chrześcijańskich opowieściach. Jedną z najczęstszych jest identyfikacja tzw. mitu wyłowienia z wierzeniami dawnych Słowian[8]. Mit ten występuje w różnych kulturach, często w znacznie zmienionych wersjach. Do dziś żywy jest także wśród Słowian. Zgodnie z nim świat początkowo był pokryty morzem, na którym w łodzi dryfował bóg. Spotkał on pływającego w wodzie diabła, którego wpuścił do łodzi. Następnie posłał go pod wodę, by wyłowił z dna nieco ziemi. Z wyciągniętego ziarnka piasku stworzył wyspę stanowiącą pierwszy element nadwodnego świata. W micie tym początkowo bóg i diabeł współpracują ze sobą, dopiero z czasem popadając w konflikt. Bóg nie jest wszechwiedzący ani wszechmogący – w różnych wersjach mitu prosi o radę diabła lub musi korzystać z jego pomocy. Wyraźny jest podział kompetencji – do boga należy władza nad światem nadziemnym i niebem, natomiast do diabła nad podziemiami i co charakterystyczne dla słowiańskiej wersji mitu, światem wodnym. Tym samym bóg ma charakter uraniczny, natomiast diabeł chtoniczny i akwatyczny[9]. Ten silnie dualistyczny mit odnajdywany jest w opowieściach ludowych z terenów Bułgarii, Ukrainy, Polski czy Białorusi. Nie jest jasne czy zachowały się w nim relikty wcześniejszego mitu słowiańskiego, czy raczej wpływów bogomilskich. Część badaczy uważa tę opowieść za stosunkowo późną i wynikającą z oddziaływania dualistycznej sekty bogomiłów, która uzyskała silną pozycję w Bułgarii, Serbii czy Bośni we wczesnym średniowieczu. Inni etnolodzy uważają wpływy dualizmu za znaczenie wcześniejsze – miałby on dotrzeć do Słowian z Iranu za pośrednictwem ludów koczowniczych, np. Sarmatów. Dwaj adwersarze są zwykle identyfikowani z Perunem (bóg) i Welesem (diabeł). Pewne ślady domniemanego dualizmu odnaleźć można w źródłach historycznych. Szerzej temat ten zostanie omówiony w dalszej części tekstu.

Część badaczy wskazuje na możliwość istnienia innego mitu o początku, popularnego w wielu religiach – tzw. mitu o pojedynku kosmogonicznym. Opowieść ta jest elementem mitologii różnych ludów indoeuropejskich. Zwykle przedstawia ona walkę między gromowładnym bogiem uranicznym a symbolizującym siły chaosu i przybierającym wężowaty kształt bóstwem chtonicznym. Jeśli mit tego rodzaju istniał u Słowian dwoma adwersarzami mogli być wymienieni już Perun (władca nieba, którego atrybutem była błyskawica) i Weles (w postaci żmija-smoka)[10].

Rosyjski badacz Władimir Toporow w oparciu o dość dyskusyjną analizę rodzimych bajek zasugerował możliwość istnienia mitu o jaju kosmicznym, w którym świat powstał z rozbicia jaj zdobytych w efekcie pojedynku bohatera z wężowatymi stworami, wspomnianymi już żmijami-smokami[11].

<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Religia_S%C5%82owian">https://pl.wikipedia.org/wiki/Religia_S%C5%82owian</a><!-- m -->

,Jedno z wielu źródeł

Jak zwał, tak zwał. Kwestia nazewnictwa . O tą samą postać chodzi
Cytat:Bies – w przedchrześcijańskich wierzeniach Słowian personifikacja bliżej nieokreślonego złego ducha, demona zła. Nazwa bies wywodzi się z prasłowiańskiego *bĕsъ, od praindoeuropejskiego *bboidh-, oznaczającego "powodujący strach, przerażenie".

Biesy mogły wnikać w poszczególne osoby i kierować ich działaniami (stąd określenie "zbiesiony"), przypisywano im też pilnowanie skarbów ukrytych w ziemi. Bytowały w lasach, bagnach i w głębinach wodnych[1].

Po chrystianizacji Słowiańszczyzny określenia bies zaczęto używać jako synonimu pojęcia diabeł.
<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Bies">https://pl.wikipedia.org/wiki/Bies</a><!-- m -->


Cytat:3. Uwzględniając powyższe powiązania językowe odnotować można następujące bóstwa i postacie mityczne spokrewnione z bóstwem Nyją/Niją: Wodny Muż Nikus / Nykus wraz z partnerką Wodną Panną na Łużycach, polskie diabły ludowe o imionach Niuk, Niełuk, śląskiego wodnika Nikela, kaszubskiego Nëczka i leśnego diabła Nikołaja (por. popularne kojarzenie dawnych bogów chtonicznych z św. Mikołajem), boginki Nejki (odpowiedniczki Nyczek, Niawek i Nawek) na podkarpackim Pokuciu. Idąc poza obszar słowiański greckiego boga Enyaliosa i boginię Enyo, greckie nimfy wodne Najady, nordyckiego boga morza i bogactw Njorda również Njerda z jego siedzibą zwaną Nóatún (nóa - "okręt") oraz fińskiego boga Ahti (którego postać kształtowała się również pod wpływem wierzeń indoeuropejskich, wyraźnego odpowiednika bałtyjskiego Welniasa i staroruskiego Welesa), a określanego w zaklęciach ludowych również jako Nihti, Nitti i Nyytti, występującego z partnerką Vellamo/Vellimys (por. kaszubska Welewita).

<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="http://www.bogowiepolscy.net/nyja-nija-1.html">http://www.bogowiepolscy.net/nyja-nija-1.html</a><!-- m -->


Cytat:Set (bóg)[edytuj]
sw W t
x E20 A40
Set w hieroglifach
Set
Ilustracja
Set, trzymający symbol nieśmiertelności – Anch, grobowiec Totmesa III (KV 34)
Egipski bóg
burz, pustyń, Górnego Egiptu, ciemności i chaosu
Czczony w starożytnym Egipcie
Atrybuty antylopa z głową szakala
Ojciec Geb
Matka Nut
Żona Neftyda
Rodzeństwo Izyda, Neftyda, Ozyrys
Set, Σήθ (greckie), Sutekh, Setech (egipskie), hebr. שת Szet – w mitologii egipskiej pan burz, pustyń, Górnego Egiptu, ciemności i chaosu, także bóstwo o charakterze demonicznym. Przedstawiany jako człowiek z głową nieustalonego do dziś zwierzęcia. Zawiera cechy głowy szakala, antylopy oryks oraz okapi. Wcześniej występował być może jako bóg wojny i mogło być to bóstwo starsze niż religia egipska. W religii egipskiej jeden z głównych bogów. Jego atrybutem była antylopa z głową szakala.

Początkowo czczony jako bóg całego państwa w Górnym Egipcie przez Hyksosów. Przeciwnik Horusa, zabójca swego brata, Ozyrysa. Począwszy od XXII dynastii, staje się wcieleniem zła. Ostatecznie przedstawiany był jako główny zły i utożsamiany z wężem Apepem. Wcześniej jednak przedstawiano go, jak stoi na barce Re i przebija włócznią złego Apepa. Znany w całym Egipcie w okresie dynastycznym. W czasach XIX i XX dynastii (ok. 1320 - ok. 1085 p.n.e.) czczony również w Tanis jako opiekun królestwa. W okresie Nowego Państwa jego kult był zwalczany.

Syn bogini Nut i boga Geba (lub Re), brat Ozyrysa, Izydy i Neftydy, także jej mąż. Niektórzy przypisują mu ojcostwo Anubisa.

Współcześnie czczony w tzw. Świątyni Setha, niewielkiej sekcie, powstałej na skutek rozłamu w Kościele szatana. Obecnie znany także jako bohater kultury popularnej.

<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Set_(b%C3%B3g">https://pl.wikipedia.org/wiki/Set_(b%C3%B3g</a><!-- m -->)


Re: Rogaty Bóg czy diabeł - Rea - 31.08.2015

[Obrazek: 352x500.jpg]

<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="http://www.bosz.com.pl/resources/Bestiariusz_2.pdf">http://www.bosz.com.pl/resources/Bestiariusz_2.pdf</a><!-- m -->

[Obrazek: Weneda_Karkonoskie_Tajemnice03.jpg]

[Obrazek: JK_Diabel_Lancucki.jpg]


Cytat:Diabeł Boruta[edytuj]
To jest wersja przejrzana tej stronypokaż lub ukryj szczegóły

„Ślady Boruty”[1] na murze wieży w Tumie

Zamek Królewski w Łęczycy, gdzie według legendy mieszka diabeł Boruta

Diabeł Boruta w podziemiach Łęczycy. Drzeworyt z Tygodnika ilustrowanego według pomysłu J. Kossaka wykonany przez H. Kublera

Boruta ubierał się i pił jak szlachcic. Pijatyka w zamku, podczas wesela. Drzeworyt z Tygodnika ilustrowanego według pomysłu J. Kossaka wykonany przez H. Kublera

Boruta ssie ranę po odciętych w pojedynku palcach. Drzeworyt z Tygodnika ilustrowanego według pomysłu J. Kossaka wykonany przez H. Kublera
Diabeł Boruta, zwany też błotnikiem – fikcyjna postać, diabeł zamieszkujący podziemia zamku w Łęczycy. Boruty nie należy mylić z innym, również popularnym diabłem zwanym Rokitą.
<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Diabe%C5%82_Boruta">https://pl.wikipedia.org/wiki/Diabe%C5%82_Boruta</a><!-- m -->


<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="http://www.bogowiepolscy.net/">http://www.bogowiepolscy.net/</a><!-- m -->




Definicje:
Bies
Czart
Czort
Demon
Diabeł
Diabeł muzułmański
Diasek
Duch zły, diabeł, szatan w wierzeniach muzułmańskich
Eblis
Imam go przeklina
Imię Szatana
Imię Szatana dla Mahometan
Imię Szatana w Islamie
Inaczej diabeł
Islamski diabeł
Islamski szatan
Licho
Lucyper
Mefisto
Mefistofeles
Muzułmański diabeł
Muzułmański zły duch
Nazwa diabła (inaczej szejtan) u muzułmanów
Nazwa diabła w Islamie
Sitan
Szatan muzułmanów
W dawnych wierzeniach oraz mahometanizmie - diabeł, zły duch, szatan
W wierzeniach muzułmańskich: diabeł, szatan
W wierzeniach muzułmańskich: szatan, zły duch
W wierzeniach muzułmańskich: zły duch, szatan
Zły duch w islamie
<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="http://www.haslo-do-krzyzowki.com/haslo/Iblis.htm">http://www.haslo-do-krzyzowki.com/haslo/Iblis.htm</a><!-- m -->


Diabeł (islam)Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
"Iblis" przekierowuje tutaj. Dla innych zastosowań, patrz Iblis (ujednoznacznienie).
"Shaytan" i "szatan" przekierować tutaj. Do 2011 Indian filmu, patrz szatana (film). Do filmu 1974, patrz Shaitaan (film). Na wsi w Iranie, patrz Gerd Sheytan.
Część serii na
Islam
"Bóg" w arabskiej kaligrafii
Wierzenia [zobacz]
Praktyki [zobacz]
Teksty i prawa [pokaż]
Historia [zobacz]
Protestantyzm [zobacz]
Kultura i społeczeństwo [zobacz]
Powiązane tematy: [pokaż]
Ikona Portal Portal Islam
v t e
W islamie, Diabeł jest znany jako Iblis (arabski: إبليس, w liczbie mnogiej: ابالسة abālisah), Shayṭān (arabski: شيطان, w liczbie mnogiej: شياطين shayāṭīn) lub szatan. W islamie, Iblis to dżiny, który odmówił łuk dla Adama. (Niektórzy uczeni islamscy [szczególności Muhammad Asad] wierzą mu być jednym z aniołów, ale pogląd ten jest trudny do pogodzenia z Iblis "własne oświadczenie, że został stworzony z ognia). [1]

Podstawową cechą diabła jest pycha. [2] Jego podstawową działalnością jest zachęcać ludzi i dżiny popełnić zło poprzez oszustwa, który jest określany jako "szepcząc do serca". [3] Koran wspomina, że szatanów są asystenci z tych, którzy nie wierzą w Boga: "Zrobiliśmy Źli znajomych do tych bez wiary." [4


<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="http://wiedzatybetu.blogspot.com/2013/05/diabe-w-buddyzmie.html">http://wiedzatybetu.blogspot.com/2013/0 ... yzmie.html</a><!-- m -->


Re: Rogaty Bóg czy diabeł - Szaman_Wiejski - 31.08.2015

Elie napisał(a):Mit kosmogoniczny[edytuj | edytuj kod]
Osobny artykuł: Stworzenie świata według Słowian.
Jedną z podstaw każdej religii jest mit o stworzeniu świata, czyli tzw. mit kosmogoniczny, tłumaczący kto, w jakich okolicznościach, w jaki sposób i dlaczego stworzył świat. Nie zachował się żaden tego typu mit przedchrześcijańskich Słowian, jednak nadużyciem byłoby twierdzić, że nigdy on nie istniał. Antropolodzy i religioznawcy starają się odnajdywać jego relikty w późniejszych, chrześcijańskich opowieściach. Jedną z najczęstszych jest identyfikacja tzw. mitu wyłowienia z wierzeniami dawnych Słowian[8]. Mit ten występuje w różnych kulturach, często w znacznie zmienionych wersjach. Do dziś żywy jest także wśród Słowian. Zgodnie z nim świat początkowo był pokryty morzem, na którym w łodzi dryfował bóg. Spotkał on pływającego w wodzie diabła, którego wpuścił do łodzi. Następnie posłał go pod wodę, by wyłowił z dna nieco ziemi. Z wyciągniętego ziarnka piasku stworzył wyspę stanowiącą pierwszy element nadwodnego świata. W micie tym początkowo bóg i diabeł współpracują ze sobą, dopiero z czasem popadając w konflikt. Bóg nie jest wszechwiedzący ani wszechmogący – w różnych wersjach mitu prosi o radę diabła lub musi korzystać z jego pomocy. Wyraźny jest podział kompetencji – do boga należy władza nad światem nadziemnym i niebem, natomiast do diabła nad podziemiami i co charakterystyczne dla słowiańskiej wersji mitu, światem wodnym. Tym samym bóg ma charakter uraniczny, natomiast diabeł chtoniczny i akwatyczny[9]. Ten silnie dualistyczny mit odnajdywany jest w opowieściach ludowych z terenów Bułgarii, Ukrainy, Polski czy Białorusi. Nie jest jasne czy zachowały się w nim relikty wcześniejszego mitu słowiańskiego, czy raczej wpływów bogomilskich. Część badaczy uważa tę opowieść za stosunkowo późną i wynikającą z oddziaływania dualistycznej sekty bogomiłów, która uzyskała silną pozycję w Bułgarii, Serbii czy Bośni we wczesnym średniowieczu. Inni etnolodzy uważają wpływy dualizmu za znaczenie wcześniejsze – miałby on dotrzeć do Słowian z Iranu za pośrednictwem ludów koczowniczych, np. Sarmatów. Dwaj adwersarze są zwykle identyfikowani z Perunem (bóg) i Welesem (diabeł). Pewne ślady domniemanego dualizmu odnaleźć można w źródłach historycznych. Szerzej temat ten zostanie omówiony w dalszej części tekstu.

Część badaczy wskazuje na możliwość istnienia innego mitu o początku, popularnego w wielu religiach – tzw. mitu o pojedynku kosmogonicznym. Opowieść ta jest elementem mitologii różnych ludów indoeuropejskich. Zwykle przedstawia ona walkę między gromowładnym bogiem uranicznym a symbolizującym siły chaosu i przybierającym wężowaty kształt bóstwem chtonicznym. Jeśli mit tego rodzaju istniał u Słowian dwoma adwersarzami mogli być wymienieni już Perun (władca nieba, którego atrybutem była błyskawica) i Weles (w postaci żmija-smoka)[10].

To jest mit wywodzący się z wierzeń ludowych już po chrystianizacji. Dawne podania o stworzeniu świata przez (być może) Peruna i Welesa, zastąpił w ludowości mit o stworzeniu świata przez Boga i Diabła. To efekt wymieszania sie elementów pogańskich i chrześcijańskich, nazywanego "naturalnym eklektyzmem". W żaden sposób nie implikuje to, że Słowianie przed chrztem wierzyli w jakiegokolwiek Diabła.
Elie napisał(a):Bies – w przedchrześcijańskich wierzeniach Słowian personifikacja bliżej nieokreślonego złego ducha, demona zła. Nazwa bies wywodzi się z prasłowiańskiego *bĕsъ, od praindoeuropejskiego *bboidh-, oznaczającego "powodujący strach, przerażenie".

Bies był demonem, jakich wiele w świecie wierzeń Słowian. Mamy też wąpierze, strzygi etc. Biesy po chrystianizacji zaczęto utożsamiac z diabłami chrześcijańskimi, choć słowiańskie demony mają inne pochodzenie niż te chrześcijańskie. Stawały się nimi dusze np. zmarłych tragicznie ludzi.To wciąz nie implikuje stwierdzenia, ze Słowianie przed chrztem wierzyli w jakiegokolwiek Diabła. P.S. Z cytowaniem polskiej wikipedii zawsze trzeba uważać. Polecam dzieła etnograficzne, albo chociaż Religię Słowian Szyjewskiego. P.S. 2 Biesy nie były złem wcielonym. Różne biesy i biesiki potrafiły być czasami pożyteczne. Np. pokazywały drogę do skarbów ukrytych w ziemi.


Elie napisał(a):3. Uwzględniając powyższe powiązania językowe odnotować można następujące bóstwa i postacie mityczne spokrewnione z bóstwem Nyją/Niją: Wodny Muż Nikus / Nykus wraz z partnerką Wodną Panną na Łużycach, polskie diabły ludowe o imionach Niuk, Niełuk, śląskiego wodnika Nikela, kaszubskiego Nëczka i leśnego diabła Nikołaja (por. popularne kojarzenie dawnych bogów chtonicznych z św. Mikołajem), boginki Nejki (odpowiedniczki Nyczek, Niawek i Nawek) na podkarpackim Pokuciu. Idąc poza obszar słowiański greckiego boga Enyaliosa i boginię Enyo, greckie nimfy wodne Najady, nordyckiego boga morza i bogactw Njorda również Njerda z jego siedzibą zwaną Nóatún (nóa - "okręt") oraz fińskiego boga Ahti (którego postać kształtowała się również pod wpływem wierzeń indoeuropejskich, wyraźnego odpowiednika bałtyjskiego Welniasa i staroruskiego Welesa), a określanego w zaklęciach ludowych również jako Nihti, Nitti i Nyytti, występującego z partnerką Vellamo/Vellimys (por. kaszubska Welewita).
[/quote]

Nie mam zielonego pojęcia, w jaki sposób miałoby to bronić przedstawioną przez ciebie tezę.Tym bardziej, że wskazano tu na pewien fakt. Weles nie tylko kojarzył się chrześcijanom z Diabłem. Częśc jego atrybutów przeszła na Św. Mikołaja, Św. Własa etc. Nie wiem też jak za odpowiednika chrześcijańskiego Diabła, można uważać bóstwo, które czczono, stawiano mu świątynie, a nawet składano na jego imię przysięgi(jak w przypadku paktu Rusinów z Bizantyjczykami).


Re: Rogaty Bóg czy diabeł - Verm - 01.09.2015

Cytat:Kim w istocie jest Diabeł, czy jak chce Wicca, Rogaty Bóg. Ile osób, tyle sprzecznych opinii. Bogiem, nie bogiem ?

To kwestia definicji diabła. Dla chrześcijan diabeł to w zasadzie synonim szatana. Oczywiście kojarzy się z nim pewne konkretne atrybuty - rogi i kopyta, często też czarny kolor (w średniowieczu wielu księży uważało czarnoskórych za diabły, co było echem starożytnych przekonań dotyczących tej rasy).

Z punktu widzenia chrześcijaństwa dawniej wszyscy bogowie tzw. pogańscy to diabły - takie było założenie a priori, bo takie podejście do sprawy ułatwiało chrystianizację. Stąd między powiedzenie, że Bóg starej religii stał się diabłem nowej. Z punktu chrześcijan Rogaty nie może być bóstwem, bo jedną z podstawowych zasad tej religii jest wiara w istnienie tylko jednego Boga. Dla wiccan Rogaty jest Bogiem, nie jest natomiast diabłem, bo odrzucają oni chrześcijańską definicję diabła. Zresztą do opisu upadłego anioła, symbolu zła etc etc Rogaty nie pasuje.

Cytat:Rogaty Bóg to jeden z dwójki bogów Wicca.

Tak naprawdę to jest to pewne uproszczenie. Rogaty Bóg to jedynie przydomek wiccańskiego Boga. Ma on swoje konkretne imię, ale jest ono objęte przysięgą milczenia i stąd przydomki. Ma on ich kilka - w zależności od tego z kim się rozmawia można otrzymać inną odpowiedź na pytanie kim Bóg de facto jest. Wizja Boga jako Rogatego jest bardzo popularna, ale równie dobrze może on być np. widziany jako Green Man (wtedy nie ma rogów i podobieństwo do diabła znika).

Cytat:Weles nie tylko kojarzył się chrześcijanom z Diabłem. Częśc jego atrybutów przeszła na Św. Mikołaja, Św. Własa etc.

Ludzie modlili się do Welesa w konkretnych sprawach - w momencie, gdy przerobili go na diabła ludzie stworzyli sobie chrześcijański zamiennik. To normalny proces - Natura nie znosi próżni.