Nawet najwięksi racjonaliści przeżywają moment zwątpienia
i mocno chwieje się w posadach ich zdrowy rozsądek,
kiedy zdarzy im się rozbić lustro. Podświadomość szepcze bowiem
natrętnie: to pech, nieszczęście, zobaczysz — nie powiedzie
ci się.
Magowie twierdzą, że jest na to niezawodny sposób. Uspokaja
on zarówno podświadomość, jak i odwraca od pechowca
czające się tuż, tuż nieszczęście.
Na białą czystą kartkę należy zebrać starannie wszystkie
kawałki i kawałeczki, a nawet drobniutkie odpryski lustra (to
ważne!). Potem trzeba zapalić świecę, najlepiej woskową, i kadzidło.
Teraz przez chwilę potrzymaj w dymie kadzidełka każdy
kawałek rozbitego lustra. Jeżeli zaś rozbiło się na maleńkie
drobinki, wówczas trzeba zapalić trzy kadzidła i po zgaszeniu
ich (kiedy zacznie snuć się dym) — starannie okadzać nimi całą
powierzchnię, na której leżą okruchy rozbitego lustra. Po tej
operacji magicznej trzeba każdy kawałeczek pomalować na
czarno, aby już nie mógł odbić żadnego obrazu, a potem wrzucać
do bieżącej wody (rzeczki, strumyka) po jednym kawałku
każdego dnia.
Gdy zaś lustro rozbije się na zbyt małe drobiny, by je wziąć
do ręki, wtedy kartkę, na którą zostały one zebrane, maluje się
czarną farbą czy lakierem w sprayu, bardzo dokładnie, tak by
żaden okruch nie dawał refleksów świetlnych. Następnie zaś
drze się tę kartkę z rozbitymi fragmentami zwierciadła na ka-wałeczki i codziennie jeden wrzuca się do bieżącej wody.
Z braku rzeczki czy strumyka można te kawałeczki papieru
z okruchami lustra zapakować w czarny papier lub czarne płótno
(oczywiście każdy osobno! To ważne!) i zakopać je bardzo
głęboko w ziemi.
Jeżeli ta operacja wydaje Ci się zbyt skomplikowana — nic
na to nie poradzę. Jednak każdy powinien pamiętać, że:
NIE WOLNO wrzucać zebranych razem kawałków rozbitego
lustra od razu do śmieci. Powinny być oddzielone od siebie,
każdy należy zapakować oddzielnie, tak by nie znajdowały
się razem i nie odbiły — w zdeformowanym kształcie — twarzy,
która się nad nimi pochyli.
Nie ukrywam, iż to sposób dla cierpliwych lub tych, którzy
chcą się cierpliwości nauczyć.
Natomiast osobom w gorącej wodzie kąpanym radzę drobiny
stłuczonego lustra — zamiast przeliczać je, by się dowiedzieć,
ile lat nieszczęścia Was czeka — polać właśnie gorącą
wodą. Para zasłoni to, co mogłoby Was przerazić. Potem szybko
trzeba okruchy lustra zebrać do czarnej, plastikowej torby
na śmiecie, a na wierzch wsypać garść cukru, garść soli i garść maku, jeśli ktoś ma go w domu. Jeśli nie — z powodzeniem zastąpi
go garść okruszków chleba lub jakakolwiek kasza.
Sypiąc sól, cukier i okruszki trzeba szeptać następujące słowa:
„Słodzę cię, solę cię, karmię cię — jesteś syty i syty wyruszasz
z tego domu w drogę. Amen." (Oczywiście myślicie
o przysłowiowym pechu, ale nie wypowiadacie jego imienia).
Teraz trzeba jak najszybciej worek wynieść z domu.