Równonoc Wiosenna - Wersja do druku +- Forumezo.pl - Forum ezoteryczne i magiczne (https://www.forumezo.pl) +-- Dział: MAGIA CZAROSTWO (https://www.forumezo.pl/forumdisplay.php?fid=47) +--- Dział: Magia (https://www.forumezo.pl/forumdisplay.php?fid=48) +---- Dział: Rytuały (https://www.forumezo.pl/forumdisplay.php?fid=52) +---- Wątek: Równonoc Wiosenna (/showthread.php?tid=15993)

Równonoc Wiosenna - Elżbieta - 20.03.2024 W Równonoc Wiosenną sprzątamy dom, wyrzucamy to co niepotrzebne, stare, uszkodzone, również z głowy, z serca i zasiewamy NOWE. Mieszkanie okadzamy. Może być szałwia czy liść laurowy. Możemy spisać na kartce papieru naszr nowe marzenia, pragnienia, oczekiwania. Zapalamy świecę, a kartkę z marzeniami palimy, popiół z niej rozsypujemy na rozstajach dróg, ewentualnie wsypujemy do rzeki. Można też nasz życzenia "zasadzić" w doniczce. Bierzemy jakieś nasiona ( może to być siemię lniane, pestki z pomarańczy, papryki, nowy kwiatek, etc ) i zasiewamy w ziemi, w doniczce . RE: Równonoc Wiosenna - Brigit - 21.03.2024 Wiosenna równonoc zbiega się z pierwszym dniem wiosny według kalendarza gregoriańskiego. To moment, kiedy Słońce przechodzi przez punkt Barana, a my oficjalnie żegnamy zimę na półkuli północnej. Na południowej stronie globu równonoc wiosenna oznacza początek jesieni. W 2024 r. równonoc wiosenna nastąpiła 20 marca o godzinie 04:06 czasu polskiego. Dla wielu kultur równonoc wiosenna od wieków była symbolem odrodzenia i nowego początku. W starożytnym Egipcie świętowano ją jako narodziny Ozyrysa, boga życia i śmierci. W Persji z kolei był to czas Nowego Roku, a w wielu kulturach europejskich wiązano ją z pogańskimi świętami płodności. Warto wiedzieć, że dla naszych przodków był to czas szczególny. Od zapewnienia sobie przychylności natury na wiosnę zależało ich przetrwanie. Równonoc wiosenna to czas, gdy w ich życiu gościła magia i rytuały. W mitologii słowiańskiej równonoc wiosenna przynosiła pożegnanie z panią zimy i śmierci Marzanną. Pisarka Zofia Kossak-Szczucka nazywała ją okrutnym bóstwem, przed którym drży wszelkie stworzenie.  „Umarzała Marzanna, umarzała, teraz ją umorzą. Utopią, spłynie do morza niegroźna nikomu. (...) Marzanna nie oddaje łatwo władzy. Mści się, sypiąc z daleka śnieżycą. Dąsy odchodzącej wystarczą nieraz, by zniszczyć zasiewy. Północne wiatry, zwane wycinkami marcowymi, tną oziminy jak nożem. Trudno. Walka jest walką, ofiary muszą być, a zwycięstwo w tym wypadku z góry przesądzone. Zaciekłe wysiłki Marzanny nie wstrzymają gwałtownego tętna życia, szybkiego krążenia soków w słojach drzew, w krwi ludzi i zwierząt; nie ostudzą rozsianych niewidzialnie drożdży” – pisała w „Roku polskim”. Warto wykorzystać ten moment, aby wyjść zwyczajnie na spacer i podziwiać budzącą się do życia przyrodę, stopić się z nią, nabrać wiary, optymizmu, który pozwoli nam zwyczajnie uwierzyć w siebie w swoją moc odrodzenia na nowo. Potraktować jako szansę  pożegnania starych smutków,. Dobrze jest ubrać się w coś nowego, zmienić fryzurę czy przefarbować włosy. Takie skromne, niekoniecznie kosztowne zmiany da nam poczucie, że i my się odradzamy inni, nowi, piękni i że otwierają się przed nami nowe szanse, które do tej pory jakoś nam umykały. RE: Równonoc Wiosenna - Hera - 21.03.2024 Równonoc otwiera granice między światami.  Mit pokazuje, że czas równonocy jest momentem otwierania się granicy między światem żywych i umarłych. Rytuały związane z wierzeniami Słowian miały powstrzymać złe duchy i magiczne stworzenia przed wejściem do domów. By temu zapobiec, pozostawiano na brzegach rzek mleko, które miało zwabić rusałki i powstrzymywać je od podchodzenia zbyt blisko ludzkich osad. Dominującym rytuałem czasu przejścia, który przetrwał w ograniczonej formie do dnia dzisiejszego, jest topienie kukły przedstawiającej Marzannę – słowiańską boginię przypisaną do czasu zimy i towarzyszącego jej obumierania. Sam rdzeń imienia bogini odnosi się „mór”, „marznąć”, „zamarzać”.  Jak podkreślają badacze wierzeń Słowian, palenie i topienie Marzanny było jedynie częścią rytuału przejścia. Jego kontynuacją w ramach Jarego Święta było poszukiwanie w lesie gałęzi drzewa, którą ścinano, a następnie obnoszono po domach jako gaik. Współcześnie tradycja ta jest kultywowana na Podlasiu Nadnarwiańskim jako „chodzenie z królową”. Równonoc wiosenna: Rytuały, wierzenia, znaczenia (Fot. Getty Images) Marzanna, Dziewanna, Ostera  W figurze bóstwa, które uosabia Marzanna, intryguje wieloaspektowość. Jedną z jej wersji jest Dziewanna – bogini zwierzyny i łowów. Miała ona spacerować wczesną wiosną po polach i pilnować wzrastającej oziminy. W ręku trzymała gromnicę – świecę chroniącą przed wiosennymi burzami.  Dziewanna była również słowiańską odpowiedniczką rzymskiej Diany. Aspekt śmierci i życia wpisany w postaci Marzanny i Dziewanny oddaje element cykliczności związany z kobiecymi bóstwami. W Marzannie-Dziewannie dopatrywać się można rysów Potrójnej Bogini.  Jej wcieleniem jest też germańska bogini Eostra-Ostora, od której imienia w językach germańskich pochodzi słowo „Wielkanoc” (Easter). Zarówno Ostera, jak i Potrójna Bogini wyobrażana była jako Dziewica – Matka – Baba. Odpowiadały one trzem stadiom życia kobiety, nawiązywały również do faz Księżyca. Intrygującą interpretację tego mitu przytaczali zarówno Robert Graves w „Białej bogini”, jak i litewska badaczka Marija Gimbutas. W czasie równonocy wiosennej warto wsłuchać się w cykliczność natury i poczuć się jej niezbywalną częścią. Można pokusić się też o interpretację słowiańskich rytuałów – kąpiele w zimnej wodzie, okładanie się brzozowymi witkami czy nawet spacery po lesie mogą zrobić w nas miejsce dla wewnętrznej bogini. źxródło; VOGUE