Forumezo.pl - Forum ezoteryczne i magiczne
Imbolc, magiczne celtyckie święto - Wersja do druku

+- Forumezo.pl - Forum ezoteryczne i magiczne (https://www.forumezo.pl)
+-- Dział: RELIGIE WIERZENIA FILOZOFIE MITOLOGIE (https://www.forumezo.pl/forumdisplay.php?fid=56)
+--- Dział: Wierzenia, Religie, Filozofie (https://www.forumezo.pl/forumdisplay.php?fid=57)
+---- Dział: Rozważania ogólne (https://www.forumezo.pl/forumdisplay.php?fid=118)
+---- Wątek: Imbolc, magiczne celtyckie święto (/showthread.php?tid=14846)



Imbolc :) - Forest Lady - 01.02.2014

W celtyckim kalendarzu, święto Imbolc (albo rzadziej Oimelc) obchodzi się 1 lutego, i poswięcone jest Brigidh (Brigid or Bride), bogini która w poźniejszych czasach stała się chrześcijańską świętą. Obchodzone jest kiedy zima, której uosobieniem jest stara kobieta Cailleach, musi ustąpić miejsca pani wiosny, Bigidh - świeżość wzrasta w siłę każdego dnia wraz ze słońcem święcącym coraz wyżej i wyżej, pokrywając ziemię na powrót zielenią.
Obydwie nazwy święta nawiązują do pory, w której owce zaczynają dawać mleko, co oznacza powrót dających życie sił wiosny. W późniejszych latach, kościół zastąpił to święto dniem Candlemas czyli dniem Matki Boskiej Gromnicznej, obchodzonym 2 lutego, czyli dzień później. Potężny wizerunek Brygidy, przynoszącej światło, odciskał swoje piętno zarówno na chrześcijańskich, jak i pogańskich obrzędach. Na większości obszaru Wysp Brytyjskich, luty jest najzimniejszym i najtrudniejszym do życia miesiącem. W starej Szkocji, okres ten nazywany był Faoilleach, miesiącem wilków, albo marbh-mhins, czyli miesiącem śmierci.
Jednak pomimo tego, że ta pora roku była tak zimna i martwa, małe acz uparte oznaki nowego życia zaczynały się pojawiać: rodziły się jagnięta, a deszcz przynosił ze sobą świeżą trawę. Kruki zaczynały budować swoje gniazda a lelki jak powiadano zaczynały śpiewać czystszym głosem. W Irlandii, ziemia była już gotowa przyjąć nowe ziarna, rodziły się cielęta a rybacy zaczynali wyglądać niecierpliwie końca zimowych burz, żeby w końcu znowu wypłynąć na łowiska.

Kuszące jest wyobrażenie sobie tej delikatnej bogini wczesnej wiosny dokładnie tak jak na słynnym obrazie szkockiego artysty, Johna Duncana - "The Coming of Bride": młodej dziewczyny otoczonej wianuszkiem dzieci. Lecz poza jej dziewczęcą niewinnością leży potęga potężnego niegdyś bóstwa, Brighid, której imię znaczy "wywyższona", królowej i bogini-matki wielu europejskich plemion. Znana jest również jako Brigid, Bridget, Brighid, Brighde, Brig lub Bride, niektórzy językoznawcy rozważają nawet pochodzenie jej imienia od sanskryckiego słowa brihati, określającego boskość. X-wieczny glosariusz Cormaca opisuje ją jako córkę Dagdy, "wielkiego boga" ludu Tuatha de Danaan. Określona jest tam jako "kobieta mądrości, bogini, którą adorują poeci, ponieważ jej protekcja była bardzo wielka i bardzo sławna". Ponieważ celtyccy poeci, filidzi, zaangażowani byli też w przepowiadanie przyszłości, Brygid uważana była jako znakomite źródło inspiracji i natchnienie wyroczni.
Mówiono, że ma dwie siostry: Brygid the Physician oraz Brigid the Smith (nie będę tłumaczył obydwu przydomków, gdyż trudno znaleźć ich zgrabne odpowiedniki w naszym języku), ale uważa się generalnie, że wszystkie trzy są aspektami jednej bogini poezji, leczenia i rzemiosła. W innym miejscu opisywana jest jako patronka wszelkich zawodów ważnych dla celtyckich społeczności: barwienia tkanin, tkania i warzenia piwa. Bogini regeneracji i obfitości, uwielbiana jako ta, która dostarcza bogactw natury dla dobra ludzi. Ściśle wiąże się ją z bydłem hodowlanym i udomowionymi zwierzętami. Miała dwa woły Fea i Feimhean, których imiona przeniosły się na równinne obszary w hrabstwach Wicklow i Tipperary. Była również strażniczką Torc Triath, króla dzików, który z kolei oddał swe imię równinie Treithirne w Tipperary. Te trzy totemiczne zwierzęta miały ostrzegać ludzi swym głosem, kiedy Irlandii groziło niebezpieczeństwo. Niektóre irlandzkie rzeki noszą jej imię, tak jak różne miejsca aż do Brevonshire w Walii, Brechin w Szkocji i miasta Bregenz w Austrii, które było stolicą ludu Brygantów. Główną ich boginią była Brigantia, o której sądzi się, że była jeszcze innym aspektem Brigid. Inni Brygantowie, najsilniejszy politycznie związek plemion w celtyckiej Brytanii, swe siedziby mieli w dzisiejszej północnej Anglii, gdzie nazwy własne miast i innych obiektów geograficznych wciąż niosą echo obecności ich bogini-matki.

Z nadejściem chrześcijaństwa, potężna energia pogańskiej bogini zaowocowała powstaniem najbardziej wielbionej świętej, drugiej zaraz za świętym Patrykiem. Ta transformacja dokonała się prawie literalnie w Drumeague w miejscu zwanym "górą trzech bogów". W tym miejscu kamienna głowa Brygid była czczona jako potrójne bóstwo, lecz z nadejściem chrześcijaństwa została ukryta w neolitycznym grobowcu. Później została odkryta w miejscu swego "pochówku" i umieszczona w lokalnym kościele, w którym została "kanonizowana" jako "święta Brygida z Knockbridge". Pomimo iż powstało wiele legend związanych z tą postacią, nie ma żadnych danych świadczących iż była ona postacią historyczną. Świadectwa umieszczone w jej żywotach ukazują to, co James Frazer nazywa "boginią w wyświechtanym płaszczyku". Więcej o świętej Brygidzie przeczytacie na na tej stronie.

Święta Brygida ze Szkocji

W Szkocji Brygida znana była jako "Bride" i tak jak jej pogański pierwowzór panowała nad ogniem, patronowała sztuce i wszystkim pięknym rzeczom. Jako że zapowiadała przyjście wiosny, legenda głosiła, że była akuszerką przy narodzinach Chrystusa. Nazywana była mianem Muime Chriosd, opiekunką Chrystusa, a on sam był "Dalda Brede", wychowankiem Bride. Z tej przyczyny wzywana była w czasie porodu. Szkockie kobiety wzywały Brygid również podczas rozpalania domowego paleniska. Palenisko było nie tylko źródłem ciepła i pośrednio dobrej strawy, ale symbolizował moc słońca sprowadzoną na ludzki poziom i przedstawioną jako ogień.

Święto Brigith

Rzecze się: "od święta Brighid każdy dzień jest coraz dłuższy a noc krótsza". Pomimo tego, że odnosi się to raczej do zimowego przesilenia, uważano, że to właśnie ta bogini sprowadza jasność na świat. W wigilię Le Fheill Bhreghde, stara kobieta, Cailleach, wyrusza w podróż ku magicznej wyspie na której wśród lasów znajduje się cudowna studnia młodości. Z pierwszym blaskiem świtu, wypija łyk wody wypływającej ze żródełka i przemienia się w Bride, młodą i piękną kobietę, która posiada moc przywracania zieleni nagiej ziemi. Inna wersja tej historii mówi, że Bride jest młodą dziewczyną trzymaną w niewoli przez Cailleach całą zimę wśród zaśniezonych zboczy Ben Nevis. Zostaje uratowana przez syna Cailleach, który oczywiscie zakochał się w Bride i uciekł z nią, mimo wysiłków matki, wysyłającej za nimi śnieżne zamiecie.

Nadejście Bride swiętowane było w Highlandach i na Wyspach gorącymi modlitwami i pieśniami. Spośród wielu, do dzisiaj przetrwało zaledwie kilka - "Płaszcz Bride", "Modlitwa Bride" - porzucone muszelki na zapomnianym brzegu tradycji. Jednak dzięki pracy etnografów udało się zapisać kilka dawnych zwyczajów związanych z dniem świętej Brigidth. W wigilię święta Bride młode dziewczęta skręcały ze snopków ludzką postać i ozdabiały ją kolorowymi muszelkami i błyszczącymi kryształkami, razem z przebiśniegami, prymulkami i innymi wczesnymi kwiatkami oraz zielonymi roślinami. Szczególnie wyróżniającą się ozdobę umieszczano w miejscu serca, nazywając ją "gwiazdą przewodnią Bride", nawiązując rzecz jasna do gwiazdy betlejemskiej. Figurka nazywana była Brideag, małą Bride, i obnoszona wokół w procesji młodych dziewcząt ubranych na biało i z rozpuszczonymi włosami, uosabiając ducha czystości i młodości. Każdy dom, który odwiedziły, musiał płacić im "daninę" w postaci kwiatów, bułeczek, sera czy masła, odwdzięczając się Bride wobec jej hojności w obdarowywaniu pożywieniem. Po obejściu wszystkich domów, wracały do tego, z którego wyszły i przez całą noc przygotowywały ucztę na następny dzień. Młodzi chłopcy wkrótce przychodzili stukając do drzwi i pozwalano im wejść za opłatą dla Bride - razem spiewano pieśni, tańczono i bawiono się aż do nastania świtu. Z pierwszym światłem jutrzenki, wszyscy chwytali się za ręce i śpiewali hymn ku czci Bride i rozdawali to co zostało z posiłku wśród biednych mieszkańców osady.


Imbolc, magiczne celtyckie święto - Brigit - 01.02.2022

Imbolc, magiczne celtyckie święto, podczas, którego celebrowano nadejście wiosny. Tego dnia, magia nabierała szczególnej mocy, stawała się nadzwyczaj silna, co przekładało się na spełnianie wypowiadanych życzeń. Dodatkowo, celtycka ludność wdzięczna za przetrwanie mroźnej zimy, rozświetlała ogniem otaczający mrok.

Celtyckie święto Imbolc bywa zwane również świętem ognia. Oficjalne źródła podają, że święto to obchodzone było 1 lutego i trwało przez 3 następne dni. Jednak, możemy spotkać informacje, w których to celebrowanie rozpoczyna się 2 lutego. Dzień ten zwiastował odejście zimy, obwieszczał pobudkę Matki Natury po długich nocach oraz panowanie Słońca na niebie i oczywiście zapowiadał nowe początki. Świętowanie miało za zadanie dodać naturze energii, wystarczająco dużo, aby światło powróciło na Ziemię jak najszybciej. Również był to czas oczyszczania za pomocą czystej wody i ognia. 

Znaczenie słowa Imbolc nie do końca jest jasne. Niektórzy twierdzą, że wyraz ten oznacza dosłownie “w brzuchu matki”. Ich zdaniem festiwal ma za zadanie przygotować Matkę Ziemię do porodu wiosennych dni. Inni z kolei sądzą, że słowo to wywodzi się pierwotnie od wyrazu Oimelc oznaczającego “mleko matki” lub “mleko owcze”. 

Dodatkowo, niekiedy uważa się, że pochodzenie nazwy szabatu wywodzi się ze staroirlandzkiego wyrazu, który oznacza “mycie”, “oczyszczenie”.

Patronka Brigid Szczególną rolę podczas odbywania się święta, odgrywała bogini domowego ogniska Brigit, nazywana również Brigantią, Brigidh lub Brigit. Córka “Dobrego Boga” Dagdy i Bresy. Była ona patronką poetów, jasnowidzów, uzdrowicieli, jak i muzyków. W czasie wojen jej zadaniem było chronić domostwa i terytorium, na którym znajdowali się jej wyznawcy. Natomiast w czasie pokoju miała zapewniać dobre plony, uzdrawiać, wspierać rolników, oraz rodzące kobiety. W celtyckich opowieściach, Brigid posiadała dwa magiczne woły – Fea i Femen, oraz trójkę dzieci – Creidhne, Luchtaine i Giobhniu. 

Z nadejściem chrześcijaństwa, poświęcenia, cuda i energia niezwykłej Brigid, przerodziły się w jedną z najbardziej uwielbianych świętych – świętą Brygidę, której święto obchodzi się 1 lutego.

[Obrazek: Saint_Brigid_s_cross.jpg]
Culnacreann [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)], from Wikimedia Commons



Zwyczaje i tradycje święta ognia
Imbolc był to między innymi czas odświeżenia. Podczas trwania sabatu oczyszczano swoją duszę, ciało i otoczenie. Sprzątano dokładnie domy i zagrody, by następnie móc symbolicznie oczyścić sobie wodą ręce, nogi i głowę. W ten sposób przygotowywano się na nadejście wiosny i nowego lepszego życia. Był to również moment, w którym zapominano o dawnych niepowodzeniach czy porażkach. Wspólnie rozpalano ogniska, aby ogień mógł strawić to co złe i niepotrzebne. Po zmroku domy pradawnych celtów przepełnione były zapachem wosku i palonych świec, w celu uczczenia odradzającego się Słońca.

Podczas tego święta obserwowano z zaciekawieniem przyrodę, która powoli budziła się do życia. Druidzi oraz kapłani przepowiadali przyszłość, wróżyli i prognozowali nadchodzącą pogodę, dodatkowo cała ludność modliła się i wspólnie odprawiano rytuały. Potrawy świąteczne miały za zadanie symbolizować rozwój, wykorzystywano do nich między innymi nasiona słonecznika, sezamu, dyni czy mleko. Kobiety w swoich domostwach piekły pyszne ciasta oraz chleby. W trakcie trwania Imbolc ważną rolę pełniła również kolorystyka, szczególnie ważne były dwa kolory – zieleń i biel. Dla Celtów kolor zielony symbolizował odradzającą się naturę, natomiast odcień bieli, śnieg i czystość.

Jednym ze zwyczajów święta ognia lubianym szczególnie przez dzieci, było tworzenie krzyża bogini Brigid. Krucyfiks ten, był symbolem ochronnym. Pleciony był najczęściej z sitowia, słomy lub trzciny. Gotowy krzyż wywieszano w oknie lub nad drzwiami. Element ten sprowadzał na rodzinę łaskę bogini i oczywiście chronił przed złymi mocami.

Rytuał spełnienia marzeń Istnieje wiele rytuałów, które odprawiano w Imbolc.

Jednak pradawni Celtowie wierzyli, że niezwykła moc, która towarzyszyła temu świętu, spełnia wszystkie wypowiedziane życzenia.


Rytuał życzeń Ogień jest nadzwyczajnym żywiołem. Jego moc wypala negatywne energie, oczyszcza i przygotowuje miejsce na nowe doświadczenia. Dlatego magia ognia, której dodatkowo sprzyja święto Imbolc, będzie polegała na spalaniu świec w wybranych intencjach.

Niezbędne przedmioty:
5 białych świec o tej samej wielkości (odzwierciedlać one będą światło Wenus, Merkurego, Marsa, Jowisza i Saturna),
2 większe białe świece (będą one symbolem Słońca i Księżyca),
5 karteczek oraz długopis na wpisanie życzeń.

Przygotowanie:
Przed rozpoczęciem rytuału należy oczyścić się z energii, które zebraliśmy w ciągu dnia. W tym celu najlepiej będzie jak udamy się pod prysznic lub wykąpiemy w wannie. Po oczyszczaniu ubieramy się w czyste ubrania. Pięć mniejszych świec ustawiamy w kształcie pentagramu, a dwie większe prostopadle na środku pięcioramiennej gwiazdy. Siadamy wygodnie. Teraz mamy czas na przemyślenia i refleksje dotyczące życzeń.
Zastanów się dokładnie czego potrzebujesz i jakie są twoje marzenia.


źródło; AKADEMIA DUCHA


RE: Imbolc, magiczne celtyckie święto - wuzetka - 01.02.2022

Imbolc jest celtyckim świętem, które rozpoczynało się 1 lutego każdego roku i obchodzone było przez trzy dni. Nazywane świętem światła czy też ognia, symbolizowało przemiany zachodzące w otaczającej staroirlandzkie ludy przyrodzie.

Oczekiwanie na wiosenne przebudzenie Zmęczeni długą zimą i ciemnością ludzie tak bardzo pragnęli powrotu światła i ciepła słonecznego, że wypatrywali najmniejszych oznak końca najtrudniejszego czasu w rocznym cyklu przemian. Zaobserwowali, że już na początku lutego robi się na zewnątrz jaśniej, słońce wschodzi coraz wyżej, wstaje wcześniej i zachodzi później. Mimo, że śnieg pokrywał jeszcze zmartwiałą ziemię, gdzieniegdzie zauważyć można było bardzo niewyraźne jeszcze, słabe i nikłe, ale jednak, ożywienie w przyrodzie. Mech zaczynał pachnieć jakoś mocniej, w roślinach, jeszcze nie przejawiających oznak wiosennego przebudzenia na zewnątrz, żywiej zaczynały płynąć soki. A bogini Brigid, córka „Dobrego Boga” Dagdy i matka trójki dzieci Tuireanna, patronka domowego ogniska, rodzących, poezji, druidów, ale też kowali, rzemieślnikówi wojowników, wychodziła z ukrycia i tchnąć życie do ust martwej zimy, skłaniała ziemię do wydania oznak wiosny.


RE: Imbolc, magiczne celtyckie święto - Elżbieta - 01.02.2022




RE: Imbolc, magiczne celtyckie święto - Hera - 01.02.2022






RE: Imbolc, magiczne celtyckie święto - Brigit - 02.02.2023

Pogańskie święto zwane Imbolc obchodzone jest od 1 lutego do zachodu słońca 2 lutego i oznacza początek końca zimy, a dokładniej punkt środkowy między przesileniem zimowym a równonocą wiosenną.

Znany również jako Matki Bożej Gromnicznej , Dzień Brygidy lub Boska Iskra , jest to jeden z ośmiu sabatów składających się na Wiccan Wheel of the Year , który wyznacza początek każdego nowego sezonu. Począwszy od Imbolc, możemy energetycznie zacząć badać i być gotowym do wdrożenia koncepcji i spostrzeżeń, które zebraliśmy i inkubowaliśmy przez zimę.

Uroczystości Imbolc obchodzone są od X wieku. Starożytne święto ku czci Brygidy , bogini poezji, rzemiosła i proroctwa, służyło jako oprawa uroczystości.
 Brygida była silnym bóstwem celtyckim, któremu podobno przy urodzeniu płomień wyrastał z głowy i pił mleko mitycznej krowy z zaświatów. W końcu została św. Brygidą, jedną z trzech patronek Irlandii, po zasymilowaniu jej przez chrześcijaństwo.

Dla współczesnych wiccan święto nadal obraca się wokół bogini Brygidy. Tworzenie słomianej lalki Brigid to jedna z tradycji związanych z tym świętem, które wyraźnie ją czci ( Brideog ). Brideogs to kreacje w kształcie lalek, wykonane ze skręconej słomy lub sitowia, ozdobione pierwszymi kwiatami, liśćmi ogrodowymi i innymi atrakcyjnymi elementami natury, zawinięte w biały materiał, który symbolizuje małą sukienkę.

[Obrazek: Saint_Brigid_s_cross.jpg]

Dodatkowo krzyże Brygidy powstają poprzez tkanie namoczonej przez noc słomy na ramie zbudowanej z patyków. Krzyże Brygidy kładziono pod materace, bo uważano, że pomaga to w zajściu w ciążę i błogosławiono je przed wiosennym siewem.

Jak korzystać z Imbolca? 
Otwórz każde okno i aby usunąć wszelkie powolne energie, które nagromadziły się podczas długiej zimy, oczyść dźwiękiem każdy pokój, energicznie klaszcząc w każdym rogu lub dzwoniąc dzwonkiem. 
Zapal dużo płomieni i świec. Obecność płomienia jest niezbędna do tego święta. 
Graj na perkusji, tańcz, czytaj wiersze, angażuj się w kreatywne rozmowy, śpiewaj piosenki, dołącz do chóru, zapisz się na zajęcia, maluj lub szkicuj i siej nasiona nowych zainteresowań i talentów. 
Zbierz pąki wiśni i migdałów, gałązki wierzby, świeże liście i przebiśniegi. Umieść je w oknie po utkaniu ich w kółko lub wieniec. 
Stwórz tablicę nastrojów, prowadź dziennik, ustalaj priorytety i organizuj kolejne przedsięwzięcia.


RE: Imbolc, magiczne celtyckie święto - Hera - 02.02.2023