Cytat:Runa Algiz
Algiz - Łoś, Świątynia, Eolh-sedge (znaczenie niejasne)
Staroangielski - Eolh-secg
Eolh-secg najczęściej znajdziesz na bagnach;
rośnie w wodzie zadając rany duchowe,
pokryje się krwią każdy wojownik,
który go dotknie.
Staronordycki — Yr
Cis jest najzieleńszy z drzew w zimie;
nie sypie iskrami gdy się pali.
Staroislandzki — Yr
Z cisu są mocne łuki,
Ma siłę kruchego żelaza,
I daje ogromne strzały.
Potomek Yngwiego. Łuk.
Informacje Ogólne
Jest to jedna z run, które budzą szerokie dyskusje wśród runologów. Z jednej strony jej nazwa jest wiązana z łosiem (alhiz) - zwierzęciem, na które Germanie polowali dla mięsa. Z drugiej zaś nazwa jest podobna do słowa algiz — znaczącego tyle co ochrona. Inne tłumaczenie sugeruje, iż nie chodzi o zwierzę, a o roślinę rosnącą w trudno dostępnym terenie, z której wyrabiano prawdopodobnie rodzaj papirusu. W obojętnym układzie przesłanie tej runy jest zbliżone do tego, jakie niosła ze sobą Thurisaz — o ostrożności w podejmowaniu decyzji i braniu udziału w sytuacjach, które nas przerastają. W wypadku tej runy, wersety poematów staronordyckiego i staroislandzkiego znalazły się tu ze względu na fonetyczną funkcję runy Yr, pokrewną do Algiz i dość istotną. Fonetycznie runa ta mogła być czymś pomiędzy z i R - dźwiękiem występującym w pragermańskich niefleksyjnych zakończeniach. Fonetyczne i niefleksyjne końcówki zaginęły w staroangielskim, zaczęto więc używać jej jako łacińskiego x i y. Występowała na końcach wyrazów jako końcówka nadająca wyrazowi rodzaj męski np. HeimdallR (R jest znakiem stosowanym w alfabecie łacińskim na określenie wytępowania Algiz w inskrypcji runicznej). Należy zaznaczyć również iż Yr występuje jako osobna runa w Poemacie Anglo-Saxońskim