23.02.2014, 07:13
Kiedy wapń zamiast w kościach, znajduje się we krwi...
Odpowiednia podaż wapnia zapewnia nam mocne kości oraz sprawne funkcjonowanie mózgu, układu nerwowego, mięśni i układu hormonalnego. Nadmiar wapnia we krwi (hiperkalcemia) nie jest jednak korzystny dla zdrowia. Gdy stężenie tego minerału znacznie przekracza 2,6 mmol/l, procesy, w których uczestniczy wapń, mogą zostać zaburzone. Jak wykazali naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego, w niemal 90% przypadków za stan ten odpowiedzialna jest nadczynność przytarczyc, ale hiperkalcemia może być również wynikiem stanów chorobowych, przyjmowania niektórych leków lub przedawkowania suplementów z wapniem i witaminą D.
Objawy hiperkalcemii
W szyi zlokalizowane są cztery gruczoły przytarczyc, które regulują stężenie wapnia w organizmie. Jeśli co najmniej jeden z nich przestaje funkcjonować prawidłowo, minerał ten jest stopniowo wydalany z kości do krwiobiegu. Z czasem utrata wapnia z kości może powodować osteoporozę i złamania, a nadmierne stężenie wapnia we krwi może przyczyniać się do kamieni w nerkach i pogorszenia funkcjonowania nerek. Właśnie dlatego wysoki poziom wapnia we krwi powinien zmotywować do badania poziomu hormonu przytarczyc.
Dopóki stężenie wapnia w surowicy krwi jest tylko nieznacznie podwyższone, może nie dawać żadnych objawów. W cięższych postaciach hiperkalcemii mogą pojawić się nudności, wymioty, brak łaknienia, silne pragnienie, częste oddawanie moczu, zaparcia, ból brzucha, osłabienie mięśni, bóle mięśni i stawów, uczucie zagubienia, zmęczenie oraz ospałość.
Leczenie ciężkiej postaci hiperkalcemii wiąże się z koniecznością hospitalizacji pacjenta w celu obniżenia poziomu wapnia we krwi oraz ochrony nerek i kości. Stosuje się wówczas nawodnienie dożylne, diuretyki, dożylnie podawane bisfosfoniany, kalcytoninę, kortykosteroidy lub hemodializę. Gdy stężenie wapnia wraca do normy, należy podjąć leczenie stosowne do przyczyny hiperkalcemii.
Czy to pierwotna nadczynność przytarczyc?
O pierwotnej nadczynności przytarczyc świadczy zmniejszenie masy kostnej, depresja oraz uczucie zmęczenia. Niestety, wielu chorych bagatelizuje te objawy – wówczas schorzenie może pozostać nierozpoznane przez długie lata. W tym czasie hiperkalcemia może doprowadzić do rozwoju osteoporozy, a co za tym idzie – do zwiększenia podatności na złamania kości, kamicę nerkową, niewydolność nerek, arytmię serca oraz zaburzenia w obrębie układu nerwowego.
Jeśli pierwotna nadczynność przytarczyc została zdiagnozowana odpowiednio wcześnie i ma łagodną postać, lekarz endokrynolog może zalecić monitorowanie stanu kości oraz nerek, bez podejmowania żadnych działań. Jeżeli jednak doszło już do zmniejszenia masy kostnej lub rozwoju kamieni nerkowych, warto rozważyć operację usunięcia nieprawidłowo funkcjonującego gruczołu (lub gruczołów) przytarczyc.
Hiperkalcemia to nie wyrok!
Podwyższone stężenie wapnia we krwi nie musi oznaczać uszkodzenia kości i nerek. Odpowiednie działania profilaktyczne mogą znacząco zmniejszyć ryzyko powikłań hiperkalcemii. Od czego zacząć? Podstawą jest właściwa podaż płynów, w szczególności wody. Spożywanie dużych ilości napojów zmniejsza bowiem ryzyko odwodnienia i rozwoju kamicy nerkowej. Istotne są również regularne ćwiczenia fizyczne, które pomagają zachować właściwą gęstość kości.
Przy hiperkalcemii zalecany jest trening siłowy oraz ćwiczenia w obciążeniu. Trening siłowy wzmacnia mięśnie oraz kości rąk i górnego odcinka kręgosłupa. Natomiast ćwiczenia w obciążeniu oddziałują na kości nóg, bioder i dolnego odcinka kręgosłupa. Wskazane jest także prowadzenie zdrowego trybu życia, w tym odstawienie używek, zwłaszcza papierosów. Palenie przyczynia się bowiem do większej utraty masy kostnej, zwiększa również ryzyko poważnych problemów zdrowotnych.
Ubytki wapnia z kości to prosta droga do poważnych problemów zdrowotnych. Nie oznacza to jednak, że mamy czekać na nie z założonymi rękami. Jeśli badanie krwi wykryło hiperkalcemię, czas na zmiany. Odpowiednia podaż wody, aktywność ruchowa i rezygnacja z używek to sposób na poprawę stężenia wapnia w organizmie i zmniejszenie ryzyka groźnych schorzeń.
<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="http://portal.abczdrowie.pl/?utm_source=natemat_pl&utm_medium=pasek_partnera&utm_term=zdrowie_w_natemat&utm_campaign=patronat">http://portal.abczdrowie.pl/?utm_source ... n=patronat</a><!-- m -->
Odpowiednia podaż wapnia zapewnia nam mocne kości oraz sprawne funkcjonowanie mózgu, układu nerwowego, mięśni i układu hormonalnego. Nadmiar wapnia we krwi (hiperkalcemia) nie jest jednak korzystny dla zdrowia. Gdy stężenie tego minerału znacznie przekracza 2,6 mmol/l, procesy, w których uczestniczy wapń, mogą zostać zaburzone. Jak wykazali naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego, w niemal 90% przypadków za stan ten odpowiedzialna jest nadczynność przytarczyc, ale hiperkalcemia może być również wynikiem stanów chorobowych, przyjmowania niektórych leków lub przedawkowania suplementów z wapniem i witaminą D.
Objawy hiperkalcemii
W szyi zlokalizowane są cztery gruczoły przytarczyc, które regulują stężenie wapnia w organizmie. Jeśli co najmniej jeden z nich przestaje funkcjonować prawidłowo, minerał ten jest stopniowo wydalany z kości do krwiobiegu. Z czasem utrata wapnia z kości może powodować osteoporozę i złamania, a nadmierne stężenie wapnia we krwi może przyczyniać się do kamieni w nerkach i pogorszenia funkcjonowania nerek. Właśnie dlatego wysoki poziom wapnia we krwi powinien zmotywować do badania poziomu hormonu przytarczyc.
Dopóki stężenie wapnia w surowicy krwi jest tylko nieznacznie podwyższone, może nie dawać żadnych objawów. W cięższych postaciach hiperkalcemii mogą pojawić się nudności, wymioty, brak łaknienia, silne pragnienie, częste oddawanie moczu, zaparcia, ból brzucha, osłabienie mięśni, bóle mięśni i stawów, uczucie zagubienia, zmęczenie oraz ospałość.
Leczenie ciężkiej postaci hiperkalcemii wiąże się z koniecznością hospitalizacji pacjenta w celu obniżenia poziomu wapnia we krwi oraz ochrony nerek i kości. Stosuje się wówczas nawodnienie dożylne, diuretyki, dożylnie podawane bisfosfoniany, kalcytoninę, kortykosteroidy lub hemodializę. Gdy stężenie wapnia wraca do normy, należy podjąć leczenie stosowne do przyczyny hiperkalcemii.
Czy to pierwotna nadczynność przytarczyc?
O pierwotnej nadczynności przytarczyc świadczy zmniejszenie masy kostnej, depresja oraz uczucie zmęczenia. Niestety, wielu chorych bagatelizuje te objawy – wówczas schorzenie może pozostać nierozpoznane przez długie lata. W tym czasie hiperkalcemia może doprowadzić do rozwoju osteoporozy, a co za tym idzie – do zwiększenia podatności na złamania kości, kamicę nerkową, niewydolność nerek, arytmię serca oraz zaburzenia w obrębie układu nerwowego.
Jeśli pierwotna nadczynność przytarczyc została zdiagnozowana odpowiednio wcześnie i ma łagodną postać, lekarz endokrynolog może zalecić monitorowanie stanu kości oraz nerek, bez podejmowania żadnych działań. Jeżeli jednak doszło już do zmniejszenia masy kostnej lub rozwoju kamieni nerkowych, warto rozważyć operację usunięcia nieprawidłowo funkcjonującego gruczołu (lub gruczołów) przytarczyc.
Hiperkalcemia to nie wyrok!
Podwyższone stężenie wapnia we krwi nie musi oznaczać uszkodzenia kości i nerek. Odpowiednie działania profilaktyczne mogą znacząco zmniejszyć ryzyko powikłań hiperkalcemii. Od czego zacząć? Podstawą jest właściwa podaż płynów, w szczególności wody. Spożywanie dużych ilości napojów zmniejsza bowiem ryzyko odwodnienia i rozwoju kamicy nerkowej. Istotne są również regularne ćwiczenia fizyczne, które pomagają zachować właściwą gęstość kości.
Przy hiperkalcemii zalecany jest trening siłowy oraz ćwiczenia w obciążeniu. Trening siłowy wzmacnia mięśnie oraz kości rąk i górnego odcinka kręgosłupa. Natomiast ćwiczenia w obciążeniu oddziałują na kości nóg, bioder i dolnego odcinka kręgosłupa. Wskazane jest także prowadzenie zdrowego trybu życia, w tym odstawienie używek, zwłaszcza papierosów. Palenie przyczynia się bowiem do większej utraty masy kostnej, zwiększa również ryzyko poważnych problemów zdrowotnych.
Ubytki wapnia z kości to prosta droga do poważnych problemów zdrowotnych. Nie oznacza to jednak, że mamy czekać na nie z założonymi rękami. Jeśli badanie krwi wykryło hiperkalcemię, czas na zmiany. Odpowiednia podaż wody, aktywność ruchowa i rezygnacja z używek to sposób na poprawę stężenia wapnia w organizmie i zmniejszenie ryzyka groźnych schorzeń.
<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="http://portal.abczdrowie.pl/?utm_source=natemat_pl&utm_medium=pasek_partnera&utm_term=zdrowie_w_natemat&utm_campaign=patronat">http://portal.abczdrowie.pl/?utm_source ... n=patronat</a><!-- m -->