12.02.2014, 16:03
warto sie takze zapoznac:
Różnice w opisach Mniejszego Rytuału Pentagramu
<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="http://aetherius.pl/roznice-w-opisach-mniejszego-rytualu-pentagramu/">http://aetherius.pl/roznice-w-opisach-m ... entagramu/</a><!-- m -->
Posted by koles on sty 23, 2014 in Teoria | Comments 0 comments
Różnice w opisach Mniejszego Rytuału Pentagramu
Rytuały pentagramu są najbardziej rozpoznawalnymi praktykami współczesnej magii zachodniej. Powstałe jako jedne z głównych praktyk w systemie Golden Dawn w latach ’80 IXX w., okazały się jednak na tyle skuteczne że
Crowley zaadoptował je na potrzeby własnego systemu, robiąc je jedną z podstawowych praktyk w A.’.A.’.. Zarówno popularność systemu Golden Dawn jak i Thelemy sprawiła, że w latach ’80 XX w. zainteresowały się nimi także grupy praktykujące inne systemy, z praktykami magii chaosu włącznie. Można by rzecz, że w taki mniej więcej sposób powstały 2 najbardziej wyraźne rytuały oparte na rytuale pentagramu:
- rytuały pentagramu nawiązujące bezpośrednio do tradycji Golden Dawn
- gnostyczne pentagramy praktykowane w nurcie magii chaosu – odarte z judeo-chrześcijańskiej symboliki
Pragnę zwrócić uwagę na fakt że w tym miejscu piszę o grupach rytuałów a nie o jednym konkretnym, mimo że w wypadku GD oraz Thelemy mamy dokładnie spisany oryginał w takiej formie w jakiej powinien być praktykowany (odpowiednio w First Knowledge Lecture i Liber O). O ile w wypadku Thelemy możemy mówić o dosyć wiernym trzymaniu się zapisów, to w wypadku systemu GD mamy pewien freestyle.
Z czego ten freestyle wynika? W pewnej mierze powodem jest to że Hermetic Order of the Golden Dawn zwyczajnie się rozpadł i powstało kilka różnych grup które zaczęły niezależnie od siebie pracować w tym systemie, z czasem go trochę modyfikując. Drugą istotną przyczyną może być fakt upublicznienia przez Isreal’a Regardie’go wewnętrznych materiałów oryginalnego HOGD. Jednym z powodów jakimi kierował się Regardie była chęć przedstawieniu światu oryginalnego systemu który został zmodyfikowany przez aktualne grupy. Problem w tym że wewnętrzne materiały w formie pisemnej nie były wszystkim co przekazywano adeptom podczas nauki. Część informacji była przekazywana uczniowi ustnie przez nauczyciela. Nie inaczej było w wypadku opisu rytuałów przekazywanych adeptowi.
Patrząc po ich opisach – są one bardzo ‚suche’ co mogło doprowadzić do powstania ich rozszerzonych opisów nie do końca idealnie odzwierciedlających oryginalny ustny przekaz. Wydaje się więc że informacji trzeba szukać jak najbliżej źródła – ale i Chic Cicero (uczeń Regardie’go) w swojej Self-Initiation Into the Golden Dawn Tradition zamieścił lekko zmodyfikowaną wersję Kabalistycznego Krzyża.
Jakby jednak nie patrzeć, modyfikacje rytuałów na potrzeby praktyk małych zamkniętych grup nie bardzo trafiły dzisiaj do internetu – wszak były to materiały wewnętrzne. Dzisiaj w internecie natomiast można się natknąć na inną falę modyfikacji – powstałych przez osoby które nie do końca chciały wchodzić w cały system GD, jednak uznały że sam podstawowy rytuał tego systemu – Mniejszy Rytuał Pentagramu (Lesser Ritual of the Pentagram – LRP) będzie dosyć dobrym rytuałem do przekazywania początkującym osobom, niezależnie czy interesuje ich system GD czy też nie. Z tego też względu w sieci można się natknąć na naprawdę mocno rozbudowane wersje tego rytuału – zazwyczaj tylko w wersji odpędzającej.
Jako że artykuł ten chcę poświęcić różnicom istniejącym w sieci LRP, zacznijmy więc od spojrzenia na oryginalny rytuał pochodzący z First Knowledge Lecture – materiału z którym miał się zaznajomić i praktykować każdy Neofita przez pierwsze pół roku pracy w systemie GD
Take a steel dagger in the right hand. Face East.
Touch thy forehead and say ATEH (thou art)
Touch thy breast and say MALKUTH (the Kingdom)
Touch thy right shoulder and say VE-GEBURAH (and the Power)
Touch thy left shoulder and say VE-GEDULAH (and the Glory)
Clasp thy hands before thee and say LE-OLAM (for ever)
Dagger between fingers, point up and say AMEN.
Make in the Air toward the East the invoking PENTAGRAM as shown, and, bringing the point of the dagger to the centre of the Pentagram, vibrate the deity name -YOD HE VAU HE-imagining that your voice catries forward to the East of the Universe.
Holding the dagger out before you, go to the South, make the Pentagram and vibrate similarly the deity name-ADONAI.
Go to the West, make the Pentagram and vibrate EHEIEH.
Go to the North, make the Pentagram and vibrate AGLA.
Return to the East and complete your circle by bringing the dagger
point to the centre of the first Pentagram.
Stand with arms outstretched in the form of a cross and say:-
BEFORE ME RAPHAEL
BEHINDME GABRIEL
AT MY RIGHT HAND MICHAEL
AT MY LEFT HAND AURIEL
BEFORE ME FLAMES THE PENTAGRAM
BEHIND ME SHINES THE SIX-RAYED STAR
Again make the Qabalistic Cross as directed above, saying ATEH, etc.
For Banishing use the same Ritual, but reversing the direction of the
lines of the Pentagram.
Jak widać opis jest bardzo prosty, ale prostota opisu sprawia że do końca nie wiadomo czy i w jaki sposób powinno się wszystko wizualizować. W internecie można znaleźć dziesiątki różnych wersji zawierających różne dodatkowe wizualizacje, ich różne kolory czy różniące się wymową boskich imion. Postaram się opisać te z którymi stykałem się najczęściej – i przy okazji skrobnąć kilka słów komentarza.
Jako że modyfikacji jest wiele – postaram się przedstawić je rozbijając rytuał na fragmenty.
Struktura LRP wygląda następująco:
1. Kabalistyczny Krzyż
2. Kreślenie kręgu i pentagramów
3. Inwokacja archaniołów i aktywacja kręgu
4. Kabalistyczny Krzyż
Wymowa
LRP poza wykonywaniem określonych gestów i wizualizacji wymaga od praktykującego także wymowy lub wibrowania określonych boskich imion właściwie na każdy etapie wykonywania rytuału. Praktycznie w każdym opisie tego rytuału sposób wymawiania tych imion jest napisany inaczej.
Różnice w wymowie wzięły się z prostego wytłumaczenia – boskie imiona pochodzą z hebrajskiego – a mało kto wie jak wymawiać wyrazy w hebrajskim, obcym mu języku. Ze względu że hebrajski stosuje zupełnie inny alfabet – nikt bez jego znajomości nie byłby w stanie przeczytać tych ‚szlaczków’, zwłaszcza że w hebrajskim nie zapisuje się samogłosek – a które wciąż się wymawia, mało kto też wie że w hebrajskim piszę się z prawej do lewej strony. Innymi słowy trzeba było czytającemu jakoś napisać jak powinien wymawiać poszczególne imiona. Jedne opisy więc zostały napisane w formie zastąpienia hebrajskich liter ich łacińskimi najbliższymi odpowiednikami, inne przypominają bardziej ich fonetyczną wymowę.
Zwrócić jednak należy uwagę na fakt że system GD powstał dla osób anglojęzycznych – i wymowa fonetyczna również. Inny więc zapis fonetyczny zastosuje Anglik inny Polak a inny Niemiec jeżeli będzie chciał zapisać jak wymawiać hebrajskie imię. Nie oznacza to jednak że do poprawnego wykonania rytuału musimy znać idealną hebrajską wymowę.
Praktyka magiczna to w dużej mierze operowanie na symbolach i energiach/aspektach które te symbole reprezentują. Niezależnie jaką wersję językową się wybierze – jeżeli będzie się wiedziało co dany symbol reprezentuje – efekty zawsze będą takie same.
Przejdźmy więc do faktycznej budowy rytuału.
Kabalistyczny Krzyż
W oryginale Malkuth mamy umieszczone na piersi. Takie rozmieszczenie sprawia że każde ramię krzyża ma taką samą długość. Często jednak spotkać można umiejscowienie Malkuth pod stopami praktykującego. Taką wersję przedstawia również Cicero. Wersja z dłuższym dolnym ramieniem to analogia do Drzewa Życia i jego rzutowanie na ciało praktykującego. Malkuth – najniższa sefira w Ćwiczeniu/Rytuale Środkowego Filaru jest umieszczana właśnie pod stopami. Dla osoby która pracuje z tym rytuałem (a więc każdego praktykującego system GD) na pewno będzie to ciekawe rozwinięcie.
Inną różnicą z jaką się zetknąłem (ale nie u ww. Cicero’a) jest po zakończeniu krzyża jego ekspansja stroną każdego ramienia w nieskończoność (wizualizując że rozciągają się w nieskończoność umiejscawiając praktykującego w centrum wszechświata). Pomysł nie jest zły – zwłaszcza patrząc po formule Krzyża. Rzutujemy na siebie wszechobecność Boga w formie Absolutu, który z wnętrza nas dociera do każdego zakamarku we wszechświecie. Można więc pokusić się o taką jego interpretację i zastosowanie.
Kreślenie kręgu i pentagramów
W wersji oryginalnej kreślimy pentagram, przeszywamy go palcem/bronią i aktywujemy go wibrując odpowiednie boskie imię.
Oficjalne materiały mówią o wizualizacji pentagramu ale nie wspominają nic o jego kolorze, w sieci natomiast można natknąć się na białe, niebieskie lub czerwone. First Knowledge Lecture nie zawiera informacji o kolorze, Regardie w osobnym miejscu opisuje pentagramy jako ‚briliant light’ co również nie mówi nic o barwie, Liber O Crowley’a również milczy na ten temat… Po inwokacji Archaniołów mamy aktywację pentagramów które zaczynają płonąć – co może sugerować że światło jest czerwonej barwy. Cicero natomiast w swojej książce pisze o 2 kolorach do wyboru – ‚flaming blue or brilliant white Light’.
Warto jednak wspomnieć że LRP nie jest jedyną wersją rytuału wykorzystującą pentagramy. Jest jeszcze Najwyższy Rytuał Pentagramu (Supreme Ritual of the Pentagram – SRP) w którym wykorzystywane są elementalne pentagramy i każdy w zależności do żywiołu ma inny kolor. Biały kolor jest wykorzystywany przez pentagramy Ducha (Spirit).
Pentagramy w LRP tymczasem wykorzystują zbalansowaną formę 4 żywiołów i w żaden sposób nie są związane z
Duchem – teoretycznie więc nie powinny przyjmować jego koloru. Jaki więc powinien być ich kolor? Pozostają dwa wyjścia – albo sugerować się Cicero’em i wybierać dowolnie wg własnego upodobania niebieski lub biały, albo zdać się jeszcze na jedną krążącą po sieci informację. Jak wspomniałem na początku – materiały w HOGD były częściowo przekazywane ustnie – i podobno wg tego ustnego przekazu pentagramy w LRP powinny być koloru jasno niebieskiego.
Na ile jest to rzetelna informacja – trudno mi powiedzieć – biorąc jednak pod uwagę kolorystykę pozostałych pentagramów wydaje się to być sensowne.
Drugą modyfikacją która dość często występuje jest sposób ‚wypełnienia’ pentagramu.
W oryginale kreślimy w powietrzu ‚suchą’ formę pentagramu a następnie wypełniamy go (oraz całą ćwiartkę wszechświata) nazwijmy to ‚autorytetem’ poprzez przeszycie jego środka i wibrowanie odpowiedniego boskiego imienia. Często jednak można się natknąć na opis rytuału w którym wibrowanie występuje już na samym starcie kreślenia ramion pentagramu – i kończy się w momencie jego pełnego zakreślenia. Ja sam osobiście nie natknąłem się na wytłumaczenie z jakiego powodu wibrowanie zostało przesunięte na moment kreślenia pentagramu ale taką modyfikację widziałem tylko w LRP, warto więc spojrzeć jak wygląda konstrukcja elementalnych pentagramów w SRP: najpierw kreśli się pentagram, potem kreśli się w jego wnętrzu odpowiedni zodiakalny sigil a dopiero potem przeszywa się go wibrując boskie imię. Nadawanie boskiego autorytetu ma sens dopiero po pełnym uzupełnieniu pentagramu władającym nim zodiakiem, wtedy kiedy mamy już nakreślone pełne aspekty nad którymi chcemy zapanować – wcześniej po prostu nie bardzo jest sens.
Inwokacja archaniołów i aktywacja kręgu
Oryginał mówi o przyjmowaniu formy krzyża. Po jej przyjęciu następuje inwokacja archaniołów.
Widywałem różne opisy archaniołów – tyczy się to zarówno ich wyglądu jak i broni z jaką się prezentują, na dobrą sprawę nie ma to dużego znaczenia – bo każdy je odbiera w inny sposób.
Następnie następuje rozbłysk kręgu i pentagramów oraz praktykujący dodaje do wizualizacji heksagram.
W oryginale wygląda to następująco: ‚BEFORE ME FLAMES THE PENTAGRAM, BEHIND ME SHINES THE SIX-RAYED STAR‚.
Cicero: ‚For about me flames the pentagram, and in the column shines the Six-rayed Star.’
Liber O: ‚For about me flames the Pentagram, and in the Column stands the six-rayed Star.’
Zarówno w oryginale jak i pozostałych publikacjach heksagram umieszczany jest wewnątrz praktykującego (aczkolwiek co do oryginału można by się spierać) – niektórzy piszą że ma być mały w sercu, inni że wielki wielkości praktykującego. Niezależnie od wielkości, umiejscowienie heksagramu w praktykującym ma sens ze względu za rzutowanie na niego idealnego makrokosmosu.
W sieci można się natkną także na rozkładanie rąk i nóg tak aby ciało przypominało pentagram. Ta forma jednak ściśle związana jest z dalszą częścią rytuału – umiejscowieniem heksagramu. W tych opisach ciało przyjmowało formę pentagramu i w momencie aktywacji kręgu był wizualizowany dodatkowy pentagram w praktykującym, heksagram natomiast był wizualizowany nad pentagramami. Wytłumaczeniem tego rozwiązania jest to, że makrokosmos (heksagram) jest na górze – mikrokosmos (pentagram) na dole – nawiązując tym samym do słynnego ‚Jako na górze tak i na dole’. Takie rozwiązanie jak widać również jest dosyć sensowne, chociaż jak dla mnie w mniej wyrazisty sposób (jeśli w ogóle) przedstawia aspiracje praktykującego do równowagi z makrokosmosem i w ostateczności zjednoczenia się z nim.
Jak widać różnic na jakie można się natknąć w tym prostym rytuale jest całkiem sporo. Niektóre wynikają z rozszerzenia podstawowego rytuału, inne wynikają z jego nadinterpretacji. Liczę że każda osoba która (podobnie jak ja swego czasu) zwróciła uwagę na te wszystkie różnice – znajdzie w tym artykule odpowiedzi przynajmniej na część nurtujących ją pytań, natomiast inne oddalone od systemu GD osoby – skłoni do analizy wykonywanej przez siebie wersji tego rytuału.
Bibliografia:
1. Israel Regardie: The Complete Golden Dawn System of Magic
2. Chic & Sandra Cicero: Self-Initiation Into the Golden Dawn Tradition: A Complete Curriculum of Study for Both the Solitary Magician and the Working Magical Group
3. Liber O vel Manus et Sagittae, sub figura VI
http://aetherius.pl/roznice-w-opisach-mn...entagramu/
Różnice w opisach Mniejszego Rytuału Pentagramu
<!-- m --><a class="postlink" target="_blank" href="http://aetherius.pl/roznice-w-opisach-mniejszego-rytualu-pentagramu/">http://aetherius.pl/roznice-w-opisach-m ... entagramu/</a><!-- m -->
Posted by koles on sty 23, 2014 in Teoria | Comments 0 comments
Różnice w opisach Mniejszego Rytuału Pentagramu
Rytuały pentagramu są najbardziej rozpoznawalnymi praktykami współczesnej magii zachodniej. Powstałe jako jedne z głównych praktyk w systemie Golden Dawn w latach ’80 IXX w., okazały się jednak na tyle skuteczne że
Crowley zaadoptował je na potrzeby własnego systemu, robiąc je jedną z podstawowych praktyk w A.’.A.’.. Zarówno popularność systemu Golden Dawn jak i Thelemy sprawiła, że w latach ’80 XX w. zainteresowały się nimi także grupy praktykujące inne systemy, z praktykami magii chaosu włącznie. Można by rzecz, że w taki mniej więcej sposób powstały 2 najbardziej wyraźne rytuały oparte na rytuale pentagramu:
- rytuały pentagramu nawiązujące bezpośrednio do tradycji Golden Dawn
- gnostyczne pentagramy praktykowane w nurcie magii chaosu – odarte z judeo-chrześcijańskiej symboliki
Pragnę zwrócić uwagę na fakt że w tym miejscu piszę o grupach rytuałów a nie o jednym konkretnym, mimo że w wypadku GD oraz Thelemy mamy dokładnie spisany oryginał w takiej formie w jakiej powinien być praktykowany (odpowiednio w First Knowledge Lecture i Liber O). O ile w wypadku Thelemy możemy mówić o dosyć wiernym trzymaniu się zapisów, to w wypadku systemu GD mamy pewien freestyle.
Z czego ten freestyle wynika? W pewnej mierze powodem jest to że Hermetic Order of the Golden Dawn zwyczajnie się rozpadł i powstało kilka różnych grup które zaczęły niezależnie od siebie pracować w tym systemie, z czasem go trochę modyfikując. Drugą istotną przyczyną może być fakt upublicznienia przez Isreal’a Regardie’go wewnętrznych materiałów oryginalnego HOGD. Jednym z powodów jakimi kierował się Regardie była chęć przedstawieniu światu oryginalnego systemu który został zmodyfikowany przez aktualne grupy. Problem w tym że wewnętrzne materiały w formie pisemnej nie były wszystkim co przekazywano adeptom podczas nauki. Część informacji była przekazywana uczniowi ustnie przez nauczyciela. Nie inaczej było w wypadku opisu rytuałów przekazywanych adeptowi.
Patrząc po ich opisach – są one bardzo ‚suche’ co mogło doprowadzić do powstania ich rozszerzonych opisów nie do końca idealnie odzwierciedlających oryginalny ustny przekaz. Wydaje się więc że informacji trzeba szukać jak najbliżej źródła – ale i Chic Cicero (uczeń Regardie’go) w swojej Self-Initiation Into the Golden Dawn Tradition zamieścił lekko zmodyfikowaną wersję Kabalistycznego Krzyża.
Jakby jednak nie patrzeć, modyfikacje rytuałów na potrzeby praktyk małych zamkniętych grup nie bardzo trafiły dzisiaj do internetu – wszak były to materiały wewnętrzne. Dzisiaj w internecie natomiast można się natknąć na inną falę modyfikacji – powstałych przez osoby które nie do końca chciały wchodzić w cały system GD, jednak uznały że sam podstawowy rytuał tego systemu – Mniejszy Rytuał Pentagramu (Lesser Ritual of the Pentagram – LRP) będzie dosyć dobrym rytuałem do przekazywania początkującym osobom, niezależnie czy interesuje ich system GD czy też nie. Z tego też względu w sieci można się natknąć na naprawdę mocno rozbudowane wersje tego rytuału – zazwyczaj tylko w wersji odpędzającej.
Jako że artykuł ten chcę poświęcić różnicom istniejącym w sieci LRP, zacznijmy więc od spojrzenia na oryginalny rytuał pochodzący z First Knowledge Lecture – materiału z którym miał się zaznajomić i praktykować każdy Neofita przez pierwsze pół roku pracy w systemie GD
Take a steel dagger in the right hand. Face East.
Touch thy forehead and say ATEH (thou art)
Touch thy breast and say MALKUTH (the Kingdom)
Touch thy right shoulder and say VE-GEBURAH (and the Power)
Touch thy left shoulder and say VE-GEDULAH (and the Glory)
Clasp thy hands before thee and say LE-OLAM (for ever)
Dagger between fingers, point up and say AMEN.
Make in the Air toward the East the invoking PENTAGRAM as shown, and, bringing the point of the dagger to the centre of the Pentagram, vibrate the deity name -YOD HE VAU HE-imagining that your voice catries forward to the East of the Universe.
Holding the dagger out before you, go to the South, make the Pentagram and vibrate similarly the deity name-ADONAI.
Go to the West, make the Pentagram and vibrate EHEIEH.
Go to the North, make the Pentagram and vibrate AGLA.
Return to the East and complete your circle by bringing the dagger
point to the centre of the first Pentagram.
Stand with arms outstretched in the form of a cross and say:-
BEFORE ME RAPHAEL
BEHINDME GABRIEL
AT MY RIGHT HAND MICHAEL
AT MY LEFT HAND AURIEL
BEFORE ME FLAMES THE PENTAGRAM
BEHIND ME SHINES THE SIX-RAYED STAR
Again make the Qabalistic Cross as directed above, saying ATEH, etc.
For Banishing use the same Ritual, but reversing the direction of the
lines of the Pentagram.
Jak widać opis jest bardzo prosty, ale prostota opisu sprawia że do końca nie wiadomo czy i w jaki sposób powinno się wszystko wizualizować. W internecie można znaleźć dziesiątki różnych wersji zawierających różne dodatkowe wizualizacje, ich różne kolory czy różniące się wymową boskich imion. Postaram się opisać te z którymi stykałem się najczęściej – i przy okazji skrobnąć kilka słów komentarza.
Jako że modyfikacji jest wiele – postaram się przedstawić je rozbijając rytuał na fragmenty.
Struktura LRP wygląda następująco:
1. Kabalistyczny Krzyż
2. Kreślenie kręgu i pentagramów
3. Inwokacja archaniołów i aktywacja kręgu
4. Kabalistyczny Krzyż
Wymowa
LRP poza wykonywaniem określonych gestów i wizualizacji wymaga od praktykującego także wymowy lub wibrowania określonych boskich imion właściwie na każdy etapie wykonywania rytuału. Praktycznie w każdym opisie tego rytuału sposób wymawiania tych imion jest napisany inaczej.
Różnice w wymowie wzięły się z prostego wytłumaczenia – boskie imiona pochodzą z hebrajskiego – a mało kto wie jak wymawiać wyrazy w hebrajskim, obcym mu języku. Ze względu że hebrajski stosuje zupełnie inny alfabet – nikt bez jego znajomości nie byłby w stanie przeczytać tych ‚szlaczków’, zwłaszcza że w hebrajskim nie zapisuje się samogłosek – a które wciąż się wymawia, mało kto też wie że w hebrajskim piszę się z prawej do lewej strony. Innymi słowy trzeba było czytającemu jakoś napisać jak powinien wymawiać poszczególne imiona. Jedne opisy więc zostały napisane w formie zastąpienia hebrajskich liter ich łacińskimi najbliższymi odpowiednikami, inne przypominają bardziej ich fonetyczną wymowę.
Zwrócić jednak należy uwagę na fakt że system GD powstał dla osób anglojęzycznych – i wymowa fonetyczna również. Inny więc zapis fonetyczny zastosuje Anglik inny Polak a inny Niemiec jeżeli będzie chciał zapisać jak wymawiać hebrajskie imię. Nie oznacza to jednak że do poprawnego wykonania rytuału musimy znać idealną hebrajską wymowę.
Praktyka magiczna to w dużej mierze operowanie na symbolach i energiach/aspektach które te symbole reprezentują. Niezależnie jaką wersję językową się wybierze – jeżeli będzie się wiedziało co dany symbol reprezentuje – efekty zawsze będą takie same.
Przejdźmy więc do faktycznej budowy rytuału.
Kabalistyczny Krzyż
W oryginale Malkuth mamy umieszczone na piersi. Takie rozmieszczenie sprawia że każde ramię krzyża ma taką samą długość. Często jednak spotkać można umiejscowienie Malkuth pod stopami praktykującego. Taką wersję przedstawia również Cicero. Wersja z dłuższym dolnym ramieniem to analogia do Drzewa Życia i jego rzutowanie na ciało praktykującego. Malkuth – najniższa sefira w Ćwiczeniu/Rytuale Środkowego Filaru jest umieszczana właśnie pod stopami. Dla osoby która pracuje z tym rytuałem (a więc każdego praktykującego system GD) na pewno będzie to ciekawe rozwinięcie.
Inną różnicą z jaką się zetknąłem (ale nie u ww. Cicero’a) jest po zakończeniu krzyża jego ekspansja stroną każdego ramienia w nieskończoność (wizualizując że rozciągają się w nieskończoność umiejscawiając praktykującego w centrum wszechświata). Pomysł nie jest zły – zwłaszcza patrząc po formule Krzyża. Rzutujemy na siebie wszechobecność Boga w formie Absolutu, który z wnętrza nas dociera do każdego zakamarku we wszechświecie. Można więc pokusić się o taką jego interpretację i zastosowanie.
Kreślenie kręgu i pentagramów
W wersji oryginalnej kreślimy pentagram, przeszywamy go palcem/bronią i aktywujemy go wibrując odpowiednie boskie imię.
Oficjalne materiały mówią o wizualizacji pentagramu ale nie wspominają nic o jego kolorze, w sieci natomiast można natknąć się na białe, niebieskie lub czerwone. First Knowledge Lecture nie zawiera informacji o kolorze, Regardie w osobnym miejscu opisuje pentagramy jako ‚briliant light’ co również nie mówi nic o barwie, Liber O Crowley’a również milczy na ten temat… Po inwokacji Archaniołów mamy aktywację pentagramów które zaczynają płonąć – co może sugerować że światło jest czerwonej barwy. Cicero natomiast w swojej książce pisze o 2 kolorach do wyboru – ‚flaming blue or brilliant white Light’.
Warto jednak wspomnieć że LRP nie jest jedyną wersją rytuału wykorzystującą pentagramy. Jest jeszcze Najwyższy Rytuał Pentagramu (Supreme Ritual of the Pentagram – SRP) w którym wykorzystywane są elementalne pentagramy i każdy w zależności do żywiołu ma inny kolor. Biały kolor jest wykorzystywany przez pentagramy Ducha (Spirit).
Pentagramy w LRP tymczasem wykorzystują zbalansowaną formę 4 żywiołów i w żaden sposób nie są związane z
Duchem – teoretycznie więc nie powinny przyjmować jego koloru. Jaki więc powinien być ich kolor? Pozostają dwa wyjścia – albo sugerować się Cicero’em i wybierać dowolnie wg własnego upodobania niebieski lub biały, albo zdać się jeszcze na jedną krążącą po sieci informację. Jak wspomniałem na początku – materiały w HOGD były częściowo przekazywane ustnie – i podobno wg tego ustnego przekazu pentagramy w LRP powinny być koloru jasno niebieskiego.
Na ile jest to rzetelna informacja – trudno mi powiedzieć – biorąc jednak pod uwagę kolorystykę pozostałych pentagramów wydaje się to być sensowne.
Drugą modyfikacją która dość często występuje jest sposób ‚wypełnienia’ pentagramu.
W oryginale kreślimy w powietrzu ‚suchą’ formę pentagramu a następnie wypełniamy go (oraz całą ćwiartkę wszechświata) nazwijmy to ‚autorytetem’ poprzez przeszycie jego środka i wibrowanie odpowiedniego boskiego imienia. Często jednak można się natknąć na opis rytuału w którym wibrowanie występuje już na samym starcie kreślenia ramion pentagramu – i kończy się w momencie jego pełnego zakreślenia. Ja sam osobiście nie natknąłem się na wytłumaczenie z jakiego powodu wibrowanie zostało przesunięte na moment kreślenia pentagramu ale taką modyfikację widziałem tylko w LRP, warto więc spojrzeć jak wygląda konstrukcja elementalnych pentagramów w SRP: najpierw kreśli się pentagram, potem kreśli się w jego wnętrzu odpowiedni zodiakalny sigil a dopiero potem przeszywa się go wibrując boskie imię. Nadawanie boskiego autorytetu ma sens dopiero po pełnym uzupełnieniu pentagramu władającym nim zodiakiem, wtedy kiedy mamy już nakreślone pełne aspekty nad którymi chcemy zapanować – wcześniej po prostu nie bardzo jest sens.
Inwokacja archaniołów i aktywacja kręgu
Oryginał mówi o przyjmowaniu formy krzyża. Po jej przyjęciu następuje inwokacja archaniołów.
Widywałem różne opisy archaniołów – tyczy się to zarówno ich wyglądu jak i broni z jaką się prezentują, na dobrą sprawę nie ma to dużego znaczenia – bo każdy je odbiera w inny sposób.
Następnie następuje rozbłysk kręgu i pentagramów oraz praktykujący dodaje do wizualizacji heksagram.
W oryginale wygląda to następująco: ‚BEFORE ME FLAMES THE PENTAGRAM, BEHIND ME SHINES THE SIX-RAYED STAR‚.
Cicero: ‚For about me flames the pentagram, and in the column shines the Six-rayed Star.’
Liber O: ‚For about me flames the Pentagram, and in the Column stands the six-rayed Star.’
Zarówno w oryginale jak i pozostałych publikacjach heksagram umieszczany jest wewnątrz praktykującego (aczkolwiek co do oryginału można by się spierać) – niektórzy piszą że ma być mały w sercu, inni że wielki wielkości praktykującego. Niezależnie od wielkości, umiejscowienie heksagramu w praktykującym ma sens ze względu za rzutowanie na niego idealnego makrokosmosu.
W sieci można się natkną także na rozkładanie rąk i nóg tak aby ciało przypominało pentagram. Ta forma jednak ściśle związana jest z dalszą częścią rytuału – umiejscowieniem heksagramu. W tych opisach ciało przyjmowało formę pentagramu i w momencie aktywacji kręgu był wizualizowany dodatkowy pentagram w praktykującym, heksagram natomiast był wizualizowany nad pentagramami. Wytłumaczeniem tego rozwiązania jest to, że makrokosmos (heksagram) jest na górze – mikrokosmos (pentagram) na dole – nawiązując tym samym do słynnego ‚Jako na górze tak i na dole’. Takie rozwiązanie jak widać również jest dosyć sensowne, chociaż jak dla mnie w mniej wyrazisty sposób (jeśli w ogóle) przedstawia aspiracje praktykującego do równowagi z makrokosmosem i w ostateczności zjednoczenia się z nim.
Jak widać różnic na jakie można się natknąć w tym prostym rytuale jest całkiem sporo. Niektóre wynikają z rozszerzenia podstawowego rytuału, inne wynikają z jego nadinterpretacji. Liczę że każda osoba która (podobnie jak ja swego czasu) zwróciła uwagę na te wszystkie różnice – znajdzie w tym artykule odpowiedzi przynajmniej na część nurtujących ją pytań, natomiast inne oddalone od systemu GD osoby – skłoni do analizy wykonywanej przez siebie wersji tego rytuału.
Bibliografia:
1. Israel Regardie: The Complete Golden Dawn System of Magic
2. Chic & Sandra Cicero: Self-Initiation Into the Golden Dawn Tradition: A Complete Curriculum of Study for Both the Solitary Magician and the Working Magical Group
3. Liber O vel Manus et Sagittae, sub figura VI
http://aetherius.pl/roznice-w-opisach-mn...entagramu/