21.06.2014, 11:40
Jest to najkrótsza noc, przypada zazwyczaj z 21 na 22 czerwca i właśnie w tym czasie odbywały się główne obrzędy związane z obchodami tego święta.
Wigilia św. Jana to święto obchodzone w nocy z 23 na 24 czerwca w wigilię Świętego Jana Chrzciciela. Data obchodów wyznaczona przez Kościół nieprzypadkowo zbiega się z datą słowiańskich obchodów sobótki. Obchodzono ją od Irlandii po Rosję i od Skandynawii po Hiszpanię i Grecję (przesilenie letnie świętują także muzułmanie Afryki Północnej, choć ich kalendarz jest lunarny)
Na Słowiańszczyźnie noc świętojańską nazywano m.in. sobótką, nocą kupały, kupalnocką.
Od około XIX wieku było to największe święto ognia, symbolizującego wieczność, światło i Słońce.Równie istotny był również żywioł wody, symbolizujący oczyszczenie.
Rozpalano wtedy wielkie ogniska (na wzgórzach, polach, także na placach i ulicach miast), często obchodzono pola z pochodniami, a ze wzgórz toczono ogniste koła. Przez ogień skakano i wokół niego tańczono.
W noc świętojańską młode dziewczęta (panny) plotły wianki z kwiatów i ziół, a następnie rzucały je do wody (rzeki, jeziora). Chłopcy usiłowali je wyłowić. Dziewczęta wróżyły o zamążpójściu na podstawie tego, czyj wianek kto złowił, czyj utonął, czyj najdalej popłynął. Pozwalano również młodym parom na samotne spacery po lesie w poszukiwaniu kwiatu paproci, którego odnalezienie wróżyło szczęście.
W tradycji słowiańskiej było to święto wody i ognia, ale również święto miłości, płodności, Słońca i Księżyca. Zwyczaje i obrzędy kultywowane w Noc Kupalną miały na celu zapewnienie zdrowia i urodzaju.
Wigilia św. Jana to święto obchodzone w nocy z 23 na 24 czerwca w wigilię Świętego Jana Chrzciciela. Data obchodów wyznaczona przez Kościół nieprzypadkowo zbiega się z datą słowiańskich obchodów sobótki. Obchodzono ją od Irlandii po Rosję i od Skandynawii po Hiszpanię i Grecję (przesilenie letnie świętują także muzułmanie Afryki Północnej, choć ich kalendarz jest lunarny)
Na Słowiańszczyźnie noc świętojańską nazywano m.in. sobótką, nocą kupały, kupalnocką.
Od około XIX wieku było to największe święto ognia, symbolizującego wieczność, światło i Słońce.Równie istotny był również żywioł wody, symbolizujący oczyszczenie.
Rozpalano wtedy wielkie ogniska (na wzgórzach, polach, także na placach i ulicach miast), często obchodzono pola z pochodniami, a ze wzgórz toczono ogniste koła. Przez ogień skakano i wokół niego tańczono.
W noc świętojańską młode dziewczęta (panny) plotły wianki z kwiatów i ziół, a następnie rzucały je do wody (rzeki, jeziora). Chłopcy usiłowali je wyłowić. Dziewczęta wróżyły o zamążpójściu na podstawie tego, czyj wianek kto złowił, czyj utonął, czyj najdalej popłynął. Pozwalano również młodym parom na samotne spacery po lesie w poszukiwaniu kwiatu paproci, którego odnalezienie wróżyło szczęście.
W tradycji słowiańskiej było to święto wody i ognia, ale również święto miłości, płodności, Słońca i Księżyca. Zwyczaje i obrzędy kultywowane w Noc Kupalną miały na celu zapewnienie zdrowia i urodzaju.
Pamiętaj.... nie możesz rozpocząć nowego rozdziału w życiu, jeżeli cały czas czytasz poprzedni.....
https://www.instagram.com/elzbieta.tarot...KKPFG8zegw
gamer over
„Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie”
„Naród bez wiedzy o przeszłości, nie jest wart przyszłości”
https://www.instagram.com/elzbieta.tarot...KKPFG8zegw