05.04.2018, 10:27
O instytucji d r u i d ó w wspomina wielu pisarzy klasycznych. Pliniusz Starszy ("Historia naturalis" XVI, 5, 6) podaje szczegółowy opis obrzędu ścinania jemioły w poświęconym gaju. Obrzędu dokonywali biało odziani druidzi za pomocą złotego sierpa. Tenże autor opisywał ofiary z byka (taurobolie).
Silnie rozwinięty był u druidów kult drzew, do którego w pewnej mierze nawiązałyby wyobrażenia ikonograficzne boga Esusa (Paryż i Trewir).
Druidzi - kapłani , mędrcy i magicy - uczyli młodzież, zajmowali się leczeniem, kształcili w sztukach tajemnych, do których zaliczała się zapewne nie tylko metalurgia czarna i kolorowa, ale i garncarstwo.
Byli przewodnikami w życiu duchowym, nie ograniczali się jednak tylko do tej roli. Podtrzymywali tradycje klanowe i plemienne, będąc czynnikiem cementującym luźno związane plemiona. Niewykluczone, że doprowadziliby do stworzenia "imperium" , gdyby nie okoliczność że zbyt wcześnie stali się czynnikiem hamującym, wstecznym. W każdym razie cesarze rzymscy w pełni dostrzegali niebezpieczeństwo tego czynnika politycznego, jaki reprezentowali druidzi, i dlatego konsekwentnie ich zwalczali.
Trudno dziś powiedzieć kiedy druidzi wykształcili się w wyizolowaną i rządzącą klasę. Korzenie tego procesu dadzą się wyśledzić na przełomie IV i III wieku p.n.e. (grób z Vix, Reinheim), a więc wtedy kiedy Celtowie osiągali w pełnię powodzenia w podbojach. Istnieją dane, że organizacja handlu, tak dobrze rozwinięta u Celtów, była przynajmniej częściowo w rękach konfraterni Druidów.
Druidzi nie posiadali własnych świątyń, a raczej poświęcone gaje, miejsca kultów , w których porozrzucane były sanktuaria.
W takim gaju w Drunwmeton w Galacji zbierała się na obrzędy starszyzna plemienna Tectosagów z riksami na czele. Świątynie, czworoboczne budynki z kamieni, są znane z okresu gallo-rzymskiego, a więc okresu wpływów rzymskich. Do najsłynniejszych należy Świątynia w Nimes (Francja).
U Celtów wschodnich budowle świątynne były albo wcale nie znane, albo też wznoszone z drzewa. Dopiero ostatnio odkryto w Czechach koło Kolina ślady pierwszego sanktuarium celtyckiego. Również i rzeźb kamiennych, tak pospolitych zarówno w Galii zachodniej jak i w Nadrenii, brak u Celtów wschodnich, poza słynną ,niedawno odkrytą, głową z Mseckich Zehrowic oraz Ślężą (Polska) .
Źródło:"Religie bliskiego wschodu i dawnej Europy - Zarys dziejów"
Janina Rosen-Przeworska "Religia Celtów" s.221-222 ISBN-83-207-0338-7
Silnie rozwinięty był u druidów kult drzew, do którego w pewnej mierze nawiązałyby wyobrażenia ikonograficzne boga Esusa (Paryż i Trewir).
Druidzi - kapłani , mędrcy i magicy - uczyli młodzież, zajmowali się leczeniem, kształcili w sztukach tajemnych, do których zaliczała się zapewne nie tylko metalurgia czarna i kolorowa, ale i garncarstwo.
Byli przewodnikami w życiu duchowym, nie ograniczali się jednak tylko do tej roli. Podtrzymywali tradycje klanowe i plemienne, będąc czynnikiem cementującym luźno związane plemiona. Niewykluczone, że doprowadziliby do stworzenia "imperium" , gdyby nie okoliczność że zbyt wcześnie stali się czynnikiem hamującym, wstecznym. W każdym razie cesarze rzymscy w pełni dostrzegali niebezpieczeństwo tego czynnika politycznego, jaki reprezentowali druidzi, i dlatego konsekwentnie ich zwalczali.
Trudno dziś powiedzieć kiedy druidzi wykształcili się w wyizolowaną i rządzącą klasę. Korzenie tego procesu dadzą się wyśledzić na przełomie IV i III wieku p.n.e. (grób z Vix, Reinheim), a więc wtedy kiedy Celtowie osiągali w pełnię powodzenia w podbojach. Istnieją dane, że organizacja handlu, tak dobrze rozwinięta u Celtów, była przynajmniej częściowo w rękach konfraterni Druidów.
Druidzi nie posiadali własnych świątyń, a raczej poświęcone gaje, miejsca kultów , w których porozrzucane były sanktuaria.
W takim gaju w Drunwmeton w Galacji zbierała się na obrzędy starszyzna plemienna Tectosagów z riksami na czele. Świątynie, czworoboczne budynki z kamieni, są znane z okresu gallo-rzymskiego, a więc okresu wpływów rzymskich. Do najsłynniejszych należy Świątynia w Nimes (Francja).
U Celtów wschodnich budowle świątynne były albo wcale nie znane, albo też wznoszone z drzewa. Dopiero ostatnio odkryto w Czechach koło Kolina ślady pierwszego sanktuarium celtyckiego. Również i rzeźb kamiennych, tak pospolitych zarówno w Galii zachodniej jak i w Nadrenii, brak u Celtów wschodnich, poza słynną ,niedawno odkrytą, głową z Mseckich Zehrowic oraz Ślężą (Polska) .
Źródło:"Religie bliskiego wschodu i dawnej Europy - Zarys dziejów"
Janina Rosen-Przeworska "Religia Celtów" s.221-222 ISBN-83-207-0338-7
[Wideo: https://www.youtube.com/watch?v=fKopy74weus]
Czasem twoje słowa są nieopatrznie zrozumiane i co wtedy ...
---------
nie wróże
Czasem twoje słowa są nieopatrznie zrozumiane i co wtedy ...
---------
nie wróże